နု္ိင္ငံျခားတုိင္းျပည္တစ္ခုမွာ နွစ္ေပါင္းငါးဆယ္နီးပါး ေနထုိုင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တစ္ေလာက အလည္ျပန္လာရင္နဲ႔ အ္ိမ္ကုိေရာက္ခ်လာပါတယ္။ ခုနွစ္ဆယ္အရြယ္ အဘုိးၾကီးနွစ္ေယာက္ မင္းတစ္လုံးငါတစ္လုုံးနဲ႔ စကားေတြ အားရ ပါးရ အၾကာၾကီးေျပာၾကပါတယ္။
-
နန္းေတာ္တို္င္ဖက္ ေမြးသူ
သူက အမ်ားဆုံးေျပာသူပါ။ ငယ္စရုိက္ကေတာ့ ေသတဲ့အထိေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္တည္းကလညး္ ေမာင္းကြဲသံၾကီးနဲ႔ စကား တေဖာင္းေဖာင္း ေျပာတတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ “ေဟ့ေကာင္ၾကီး၊ ဗမာစကားေျပာတတ္ေသးရဲ႕လား” လုိ႔ က်ီစယ္ေတာ့ “နန္းေတာ္တုိင္ ဖက္ေမြးတဲ့ မႏၱေလးသား စစ္စစ္ပါကြ၊ ဘယ္ေရာက္ ေနေန ဗမာဟာ ဗမာပါပဲ” လို႔ ေမာင္းကြဲသံၾကီးနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဗမာ စကားေတြကုိ ျမိန္ေရရွက္ေရနဲ႔ မနားတမ္း ေျပာပါေတာ့တယ္။ သူအသက္လည္း ခုနစ္ဆယ္ရွိပါျပိီ။ အလုပ္ဆက္လုပ္ေန ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာျပတယ္။ သူကစိတ္အထူးဆရာ၀န္ၾကီးပါ။ ေဆးရုံက အနားယူလုိက္ျပီ ကုိယ္ပုိင္ေဆးခန္းဖြင့္ျပီး ဆက္လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။
နွစ္ငါးဆယ္ကြက္လပ္
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိေတာ့ ေျပာစရာေတြ မကုန္နုိင္ဘူး။ သူ႔အေၾကာင္းကုိကေမး။ ကုိယ့္အေၾကာင္း သူကေမးနဲ႔ မျပီးနုိ္င္ေတာ့ဘူး။ နွစ္ငါးဆယ္နီးပါး ကြက္လပ္ၾကီး ျဖစ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ သူ႔မွာ သားတစ္ေယာက္၊ သမီးနွစ္ေယာက္ ရွိျပီး သုံးေယာက္စလုံး၊ အလုပ္ကုိယ္စီ၊ အိမ္ေထာင္ကို္ယ္စီန႔ဲ တစ္ေနရာစီေနၾက လုိ႔အဘုိးၾကီး၊ အဘြားၾကီးနွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ကုိ တစ္ခါေတာ့ အေရာက္ျပန္မယ္လုိ႔ ရည္မွန္းထားတဲ့အတုိ္င္း လင္းမယားနွစ္ေယာက္ ထြက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီေနရာရွိ၊ မရွိ မေသခ်ာလုိ႔ ဇနီးကုိ ဟုိတယ္မွာ ထားခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ေခါက္မွ ေခၚလာမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း ဆက္တုိက္ေျပာသြားတယ္။ နညး္နည္းေလးမွ ေမာပုံပန္းပုံမေပၚပါဘူး။
ရငး္နွီးမႈ ခံစားခ်က္
အဲဒီေန႔က သူသုံးနာရီေလာက္ၾကာေနျပီး စကားေတြ ေဖာင္းေနေအာင္ေျပာသြားတယ္။ ျပန္ကာနီးေတာ့“သူငယ္ခ်င္းကလည္း အရင္တုိင္း ပဲ၊ ဘားမွမေျပာင္းလဲဘူး။ သူယ္ခ်င္းအိမ္ကလည္း ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။ အဲဒါေလးကုိက ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာ” လုိ႔ေျပာသြားတယ္၊ ဟုတ္မွာေပါ့ သူတုိ႔ဆီကမွာေတာ့ ေနစဥ္နဲ႔အမွ် တစ္ခုျပိီးတစ္ခု ေျပာင္းလဲေနတာဆုိေတာ့ Homely atmosphere ဆုိတဲ့ ရင္းနွီးကၽြမ္းက်င္၀င္မႈ၊ ခံစားမႈမိ်ဳး ဘယ္ရနုိ္င္မွာလဲ။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြဆုိတာလညး္ ခဏခဏ အသစ္ျဖစ္ေနၾကမွာေပါ့။ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ေနွးေကြြးတာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္လည္းရွိတယ္္။ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ့္ရာ၊ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ဆုိတဲ့ ရင္းနွီးမႈခံစားခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘူး၊ ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္တယ္။
အိမ္လြမ္းစိတ္ေတာ့ ရွိမွာပါ
သူငယ္ခ်င္းက မႏၱေလးသားဆုိေတာ့ တစ္ျပပတ္လည္၀င္းၾကီးေတြထဲမွာ တစ္အိမ္န႔ဲတစ္အိမ္ ေဆြေတြမ်ိဳးေတြလုိ ကုူးလူး ဆက္ဆံ ေန ခဲ့ၾကပုံ ေတြ ကုိ မေမ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ မႏၱေလးမွာေတာ့ သူအိမ္က ထမင္း၀ုိ္င္း ၀င္နႈိက္လုိက္၊ ကုိယ့္အိ္မ္က ထမင္း၀ုိင္း သူ၀င္ စားလုိ္က္ နဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီး မဟုတ္လား။ ကုိယ္ေတာ္င ခဏခဏ မႏၱေလးကုိ လြမး္ေနတာ၊ အေ၀းၾကီးေရာက္ေနတဲ့သူဆုိ ပုိလြမ္းမွာပါ။ လြမ္းရင္ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပန္မလာဘဲေနသလဲလို႔ အျပစ္အတင္ခ်င္ပါဘူး။ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရေတာရာမ်ာ ေနရဆုိတဲ့ စကားအရွိသားပဲ။ သူလည္း သူအေၾကာင္းနဲ႔သူ ျပန္မလာနုိ္င္တာ ျဖစ္မွာေပါ့။ ျပန္မလာခ်င္းေပမယ့္ အ္ိမ္လြမး္စိတ္ေတာ့ ရွိေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
ႏွစ္ငါးဆယ္အိပ္မက္
“ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေန ဗမာာဟာ ဗမာပါပဲ” လုိ႔ သူေျပာခဲ့သလုိ၊ ဗမာစိတ္ကေတာ့ ေပ်ာက္မသြားနုိင္ပါဘူး၊ ကုိယ့္ရပ္ ကုိယ့္ရြာကုိ မျပန္ခ်င္တဲ့သူ ရွိပါ့မလား။ သူလည္း ျပန္ခ်င္မွာပါ။
ျမန္မာနုိ္င္ငံကုိ အာရွတုိက္ရဲ႕ အခ်မ္းသာဆုံး၊ အတုိးတက္ဆုံး နုိင္ငံအျဖစ္အျမန္ဆုံးေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ မျဖစ္နုိင္စရာအေၾကာင္း ဘာမွမရွိပါဘူး။ သယံဇာတ လူအင္းအား၊ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အားလုံးျပည့္စုံပါတယ္။
တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵ
ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ တစ္တုင္းျပည္လုံးမွာ ရွိၾကတဲ့ လွည္းေနေလွေအာင္း၊ ျမင္းေဇာင္း မက်န္ လူၾကီးလူငယ္ အားလံုး၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအားလုံး တူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းအေပၚမွာ ရပ္တည္ ေနမိၾကျပီး၊ ဒီအေျခအေနမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဖူးဘူး၊ အခုအခ်ိန္မွာ တစ္နုိင္ငံလုံးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵက တုိင္းရင္းသားအားလုံး တန္းတူ ညီတူမွ် လြတ္လပ္ျပီးခ်မ္းသာယာတဲ့ တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈရွိျပီး ျဗဟၼစုိရ္တရားထြန္းကားတဲ့ ဒီမုိ ကေရစီနုိ္င္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္ေရး သာျဖစ္တယ္။
လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွ်ာက္ခဲ့ၾက
လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္အတြင္း တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစုံတုိ႔ဟာ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္န႔ဲကုိယ္ မတူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ၾကတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးသာမက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစုိးရ ကုိယ္တိုင္က ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းမယ္လုိ႔ အတိ အလင္း ေၾကညာထားခဲ့တယ္။ မရွိခဲ့ဖူးတာ အမွန္ျဖစ္တယ္။
အက်ိဳးေမွ်ာ္လုိ႔
ဒီအေျခအေနဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ နွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ကာလအတြင္း မရစဖူးကုိ လက္လြတ္မ ခံ ဘဲ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစုံနဲ႔ လူတန္းစား အလႊားအသီးသီး တုိ႔ရဲ႕ ခို္င္မာသိပ္သည္းျပီး တန္းတူညီမွ်တဲ့ အမ်ိဳးသား အင္အား စုၾကီး တစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာေအာင္ တက္ညီ လက္ညီ ၾကိဳးပမ္း အားထုတ္ၾကပါစို႔လုိ အက်ိဳးေမွ်ာ္လုိ႔ ႏႈိးေဆာ္ လုုိ္က္ရပါတယ္။
လူထု ဦးစိန္၀င္း ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္- အတြဲ ၆- အမွတ္ ၁၉
-
နန္းေတာ္တို္င္ဖက္ ေမြးသူ
သူက အမ်ားဆုံးေျပာသူပါ။ ငယ္စရုိက္ကေတာ့ ေသတဲ့အထိေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္တည္းကလညး္ ေမာင္းကြဲသံၾကီးနဲ႔ စကား တေဖာင္းေဖာင္း ေျပာတတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ “ေဟ့ေကာင္ၾကီး၊ ဗမာစကားေျပာတတ္ေသးရဲ႕လား” လုိ႔ က်ီစယ္ေတာ့ “နန္းေတာ္တုိင္ ဖက္ေမြးတဲ့ မႏၱေလးသား စစ္စစ္ပါကြ၊ ဘယ္ေရာက္ ေနေန ဗမာဟာ ဗမာပါပဲ” လို႔ ေမာင္းကြဲသံၾကီးနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဗမာ စကားေတြကုိ ျမိန္ေရရွက္ေရနဲ႔ မနားတမ္း ေျပာပါေတာ့တယ္။ သူအသက္လည္း ခုနစ္ဆယ္ရွိပါျပိီ။ အလုပ္ဆက္လုပ္ေန ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာျပတယ္။ သူကစိတ္အထူးဆရာ၀န္ၾကီးပါ။ ေဆးရုံက အနားယူလုိက္ျပီ ကုိယ္ပုိင္ေဆးခန္းဖြင့္ျပီး ဆက္လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္။
နွစ္ငါးဆယ္ကြက္လပ္
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိေတာ့ ေျပာစရာေတြ မကုန္နုိင္ဘူး။ သူ႔အေၾကာင္းကုိကေမး။ ကုိယ့္အေၾကာင္း သူကေမးနဲ႔ မျပီးနုိ္င္ေတာ့ဘူး။ နွစ္ငါးဆယ္နီးပါး ကြက္လပ္ၾကီး ျဖစ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ သူ႔မွာ သားတစ္ေယာက္၊ သမီးနွစ္ေယာက္ ရွိျပီး သုံးေယာက္စလုံး၊ အလုပ္ကုိယ္စီ၊ အိမ္ေထာင္ကို္ယ္စီန႔ဲ တစ္ေနရာစီေနၾက လုိ႔အဘုိးၾကီး၊ အဘြားၾကီးနွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ကုိ တစ္ခါေတာ့ အေရာက္ျပန္မယ္လုိ႔ ရည္မွန္းထားတဲ့အတုိ္င္း လင္းမယားနွစ္ေယာက္ ထြက္လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီေနရာရွိ၊ မရွိ မေသခ်ာလုိ႔ ဇနီးကုိ ဟုိတယ္မွာ ထားခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ေခါက္မွ ေခၚလာမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း ဆက္တုိက္ေျပာသြားတယ္။ နညး္နည္းေလးမွ ေမာပုံပန္းပုံမေပၚပါဘူး။
ရငး္နွီးမႈ ခံစားခ်က္
အဲဒီေန႔က သူသုံးနာရီေလာက္ၾကာေနျပီး စကားေတြ ေဖာင္းေနေအာင္ေျပာသြားတယ္။ ျပန္ကာနီးေတာ့“သူငယ္ခ်င္းကလည္း အရင္တုိင္း ပဲ၊ ဘားမွမေျပာင္းလဲဘူး။ သူယ္ခ်င္းအိမ္ကလည္း ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။ အဲဒါေလးကုိက ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာ” လုိ႔ေျပာသြားတယ္၊ ဟုတ္မွာေပါ့ သူတုိ႔ဆီကမွာေတာ့ ေနစဥ္နဲ႔အမွ် တစ္ခုျပိီးတစ္ခု ေျပာင္းလဲေနတာဆုိေတာ့ Homely atmosphere ဆုိတဲ့ ရင္းနွီးကၽြမ္းက်င္၀င္မႈ၊ ခံစားမႈမိ်ဳး ဘယ္ရနုိ္င္မွာလဲ။ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြဆုိတာလညး္ ခဏခဏ အသစ္ျဖစ္ေနၾကမွာေပါ့။ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးမႈ ေနွးေကြြးတာ ေကာင္းတဲ့အခ်က္လည္းရွိတယ္္။ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ့္ရာ၊ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ဆုိတဲ့ ရင္းနွီးမႈခံစားခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘူး၊ ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္တယ္။
အိမ္လြမ္းစိတ္ေတာ့ ရွိမွာပါ
သူငယ္ခ်င္းက မႏၱေလးသားဆုိေတာ့ တစ္ျပပတ္လည္၀င္းၾကီးေတြထဲမွာ တစ္အိမ္န႔ဲတစ္အိမ္ ေဆြေတြမ်ိဳးေတြလုိ ကုူးလူး ဆက္ဆံ ေန ခဲ့ၾကပုံ ေတြ ကုိ မေမ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ မႏၱေလးမွာေတာ့ သူအိမ္က ထမင္း၀ုိ္င္း ၀င္နႈိက္လုိက္၊ ကုိယ့္အိ္မ္က ထမင္း၀ုိင္း သူ၀င္ စားလုိ္က္ နဲ႔ ေပ်ာ္စရာၾကီး မဟုတ္လား။ ကုိယ္ေတာ္င ခဏခဏ မႏၱေလးကုိ လြမး္ေနတာ၊ အေ၀းၾကီးေရာက္ေနတဲ့သူဆုိ ပုိလြမ္းမွာပါ။ လြမ္းရင္ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပန္မလာဘဲေနသလဲလို႔ အျပစ္အတင္ခ်င္ပါဘူး။ ေပ်ာ္ရာမွာ မေနရေတာရာမ်ာ ေနရဆုိတဲ့ စကားအရွိသားပဲ။ သူလည္း သူအေၾကာင္းနဲ႔သူ ျပန္မလာနုိ္င္တာ ျဖစ္မွာေပါ့။ ျပန္မလာခ်င္းေပမယ့္ အ္ိမ္လြမး္စိတ္ေတာ့ ရွိေနမွာ ေသခ်ာတယ္။
ႏွစ္ငါးဆယ္အိပ္မက္
“ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေန ဗမာာဟာ ဗမာပါပဲ” လုိ႔ သူေျပာခဲ့သလုိ၊ ဗမာစိတ္ကေတာ့ ေပ်ာက္မသြားနုိင္ပါဘူး၊ ကုိယ့္ရပ္ ကုိယ့္ရြာကုိ မျပန္ခ်င္တဲ့သူ ရွိပါ့မလား။ သူလည္း ျပန္ခ်င္မွာပါ။
ျမန္မာနုိ္င္ငံကုိ အာရွတုိက္ရဲ႕ အခ်မ္းသာဆုံး၊ အတုိးတက္ဆုံး နုိင္ငံအျဖစ္အျမန္ဆုံးေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ မျဖစ္နုိင္စရာအေၾကာင္း ဘာမွမရွိပါဘူး။ သယံဇာတ လူအင္းအား၊ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ အားလုံးျပည့္စုံပါတယ္။
တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵ
ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ျပီးခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ တစ္တုင္းျပည္လုံးမွာ ရွိၾကတဲ့ လွည္းေနေလွေအာင္း၊ ျမင္းေဇာင္း မက်န္ လူၾကီးလူငယ္ အားလံုး၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုအားလုံး တူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းအေပၚမွာ ရပ္တည္ ေနမိၾကျပီး၊ ဒီအေျခအေနမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဖူးဘူး၊ အခုအခ်ိန္မွာ တစ္နုိင္ငံလုံးရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဆႏၵက တုိင္းရင္းသားအားလုံး တန္းတူ ညီတူမွ် လြတ္လပ္ျပီးခ်မ္းသာယာတဲ့ တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈရွိျပီး ျဗဟၼစုိရ္တရားထြန္းကားတဲ့ ဒီမုိ ကေရစီနုိ္င္ငံေတာ္သစ္ ထူေထာင္ေရး သာျဖစ္တယ္။
လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွ်ာက္ခဲ့ၾက
လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္အတြင္း တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစုံတုိ႔ဟာ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္န႔ဲကုိယ္ မတူညီတဲ့ လမ္းေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္း ခဲ့ၾကတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပည္သူ တစ္ရပ္လုံးသာမက အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစုိးရ ကုိယ္တိုင္က ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းမယ္လုိ႔ အတိ အလင္း ေၾကညာထားခဲ့တယ္။ မရွိခဲ့ဖူးတာ အမွန္ျဖစ္တယ္။
အက်ိဳးေမွ်ာ္လုိ႔
ဒီအေျခအေနဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္တယ္။ နွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ကာလအတြင္း မရစဖူးကုိ လက္လြတ္မ ခံ ဘဲ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစုံနဲ႔ လူတန္းစား အလႊားအသီးသီး တုိ႔ရဲ႕ ခို္င္မာသိပ္သည္းျပီး တန္းတူညီမွ်တဲ့ အမ်ိဳးသား အင္အား စုၾကီး တစ္ရပ္ ေပၚထြန္းလာေအာင္ တက္ညီ လက္ညီ ၾကိဳးပမ္း အားထုတ္ၾကပါစို႔လုိ အက်ိဳးေမွ်ာ္လုိ႔ ႏႈိးေဆာ္ လုုိ္က္ရပါတယ္။
လူထု ဦးစိန္၀င္း ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္- အတြဲ ၆- အမွတ္ ၁၉
0 comments:
Post a Comment