အာဇာနည္မ်ား က်ေသာေန႔

ဆဒၵန္မင္းဇာတ္၊ ငယ္က ဖတ္၍၊
စုတ္သပ္မိခဲ့ဖူးပါသည္။

စာမို႔ဆိုသည္၊ အပိုေလလား၊
ထိုလူသားသည္၊
တရားဤမ်ွ – မကင္းႏိုင္၊
သနား ဤမ်ွ – မကင္းႏိုင္။





သက္စြန္႔ၾကိဳးပမ္း၊ သူတို႔ထမ္း၍

လြတ္လမ္းကိုျမင္၊ ေရွ႕ေကာင္းကင္၌

နီလြင္ေရာင္ဝင္း၊ အရုဏ္က်င္းက

ျမိဳ႕တြင္းရြာတြင္း ၊ ျပည္နယ္တြင္းတြင္၊

ျပံဳးျခင္း ရႊင္ျခင္း၊ အားရျခင္းျဖင့္

ေနမင္းပမာ၊ လင္းေရာင္ျဖာလ်က္၊

မ်က္ႏွာၾကည္ရႊန္း၊ ပၾကသည္။





ထိုေန႔ကမူ၊

မိုးဝေကာင္းကင္၊ မင္ခဲဆင္၍၊

မရႊင္မ်က္နွာ၊ ညွိဳးငယ္ကာ၌၊

ဖ်ာလိပ္ေခါင္းမွ၊ ျခင္တပ္ထသို႔၊

ယုတ္လွျငိဳးသို႔၊ ေသာႏုတၳိဳရ္တို႔၊

ခုိရာမွေပၚ၊ စိတ္ၾကမ္းေခ်ာ္ျဖင့္

ေလာင္းေတာ္ဆင္မင္း၊ ဇာတ္ကိုခင္းသည္၊

ကင္းသည့္တရား၊ တို႔လူသား၊

ကင္းသည့္သနား တို႔လူသား၊

စုတ္သပ္မိသည့္ ထပ္မနား။



မင္းသုဝဏ္
Rest of your post