ျမတ္မိခင္

ေဆာင္းပါးရွင္ – ဗုိလ္ေအာင္ေျမ (ေပးပို ့သူ eimmet mahotpar )
၂၀၀၃ခုႏွစ္ေမလ ၂၆ ရက္ေန႔။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္ရင္းတစ္ခုလုံးအားမုံရြာျမိဳ႕တြင္း လုံျခံဳေရးတာ၀န္ယူရန္ အေနာက္ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဴပ္မွညႊန္ၾကားလာခဲ႔သည္။လုံျခံဳေရးယူရေသာအေၾကာင္းရင္းကားNLD ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ စစ္ကိုင္းတိုင္းအတြင္း စည္းရုံး ေရးခရီးစဥ္အျဖစ္ လာမည္ဆိုေသာေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္ရင္းအပါအ၀င္ အျခားမုံရြာျမိဳ႔ေပၚရွိ တိုက္ခိုက္ေရး တပ္ရင္း မဟုတ္သည့္ ေထာက္ပို႔တပ္၊
ပညာေရးတပ္၊ ဘီအီးတပ္ႏွင့္ တိုက္/စည္းေက်ာင္း တို႔ကဲ့သို႔ေသာတပ္ဖြဲ႔မ်ားမွလည္း မုံရြာျမိဳ႕ကို အပိုင္းလိုက္ လုံျခံဳေရးယူၾကရသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ လူထုအုံၾကြမႈျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ ပစ္ခတ္ႏွိမ္ႏွင္းရန္ ျဖစ္သည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တရားေဟာမည့္ ေနရာ အနီးတစ္၀ိုက္ရွိ တိုက္ေခါင္မိုးမ်ား

ေပၚတြင္လည္း လက္ေျဖာင့္ တပ္သားမ်ား ေနရာ ယူထားၾကသည္။

ထိုေန႔ကို ကြ်န္ေတာ္ေကာင္းစြာ မွတ္မိေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ၈ ေလးလုံး
ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံတြင္ အရြယ္မေရာက္ေသးေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က

အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိ ေနပါေသးသည္။ အရင္က
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မျမင္ဘူးခဲ႔၍ ယခုကြ်န္ေတာ္ လုံျခံဳေရး ယူရသည့္
ကိစၥတြင္

အလြန္ေက်ာ္ၾကားလွသည့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား မုန္းတီးသည့္
ကမၻာေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ျမင္ေတြ႔ ရေတာ႔မည္

ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ အနည္းငယ္ လႈပ္ရွားေနမိသည္။

အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရမည္ဆိုလွ်င္ ထိုအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္သည္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေပၚတြင္ မျမင္မေတြ႔ဘူးခင္ကပင္ မႏွစ္သက္ခဲ႔ပါ။
အဘယ္ေၾကာင့္

ဆိုေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔မ်ားရဲ႔ ဒါဘာ၊ စည္း/ေကာ္ တို႔တြင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုသည္မွာ တပ္မေတာ္တစ္ခုလုံး၏ ရန္သူသဖြယ္

ထင္ျမင္လာေအာင္ မႈိင္းတိုက္ခံထားရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း သူမႏွင္႔ပတ္သက္၍ နက္နက္နဲနဲ ခံစား
ေတြးေတာျခင္းမ်ိဳးလည္း

မရွိခဲ့ပါေပ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မုံရြာျမိဳ႕သို႔ မေရာက္ခင္
စစ္ကိုင္းတိုင္းအတြင္း ၀င္ေရာက္လာစဥ္ကပင္ သူမ၏ စည္းရုံးေရး ခရီးစဥ္သည္
ေၾကာက္ခမန္းလိလိ

ေအာင္ျမင္ေနမႈ၊ ျပည္သူလူထု၏ တရၾကမ္း ေထာက္ခံေနမႈတို႔ကို
ဆက္သြယ္ေရးစက္မ်ားကေန သိေန၊ ၾကားေနရပါသည္။

ထိုသို႔ သတင္းရေလ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဴပ္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေပၚတြင္ လံုျခဳံေရး
ေပါ႔ေလ်ာ႔မႈ မရွိေစရန္ ဖိအားေပးေလ ျဖစ္ေနပါသည္။ ထိုအေတာအတြင္း လုံျခဳံေရး

ယူထားေသာ လက္ေျဖာင္႔တပ္သား အခ်ိဳ႕လည္း ဖိအားေပး ခံေနရပါသည္။ ဓါတ္ပုံ
ရုိက္ယူသူတစ္ဦးအား လက္ေျဖာင့္တပ္မွ တစ္ခ်က္တည္း ပစ္သတ္

ခဲ့ေသးသည္။ ထိုျဖစ္စဥ္ကို သိျမင္လိုက္သူ အေတာ္နည္းပါသည္။ ထိုသူမွာလည္း
မုံရြာျမိဳ႔ေပၚမွ ဟုတ္ဟန္မတူေပ။ မုံရြာျမိဳ႕ေပၚတြင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္
ရင္းႏွီးသည့္

ႏိုင္ငံေရးသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္
ေသဆုံးသြားသူႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ စုံစမ္းခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏
လိပ္စာကို မသိခဲ႔ရပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မံုရြာျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ခ်ိန္တြင္မေတာ့
မုံရြာလူထုသည္ ျမိဳ႕လုံးကြ်တ္ စုေ၀းခဲ့ၾကျပီး သူမ၏ ေဟာေျပာခ်က္ကို
တေ၀ါေ၀ါႏွင့္

ေထာက္ခံအားေပးခဲ႔ၾကသည္။ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဴပ္ အေျခစိုက္ေသာ မုံရြာျမိဳ႕တြင္
ဤမွ်ေလာက္ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားတက္ၾကြသူရွိလိမ္႔မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္မထင္ခဲ႔ပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ယုံၾကည္
လက္ခံခဲ႔ရသည္။ သူမ၏ စကားလုံးတိုင္းသည္ ေကာက္ေကြ႔မႈမပါ။

အရွိကိုအရွိအတို္င္း ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ေဟာေျပာေနဟန္တို႔ကို
ကြ်န္ေတာ္တိတ္တခိုး ေလးစားခဲ႔ရပါသည္။ ျပည္သူ႔ဘ၀ကို စာနာေသာ သူမ၏
ေစတနာတို႔ကို

ကြ်န္ေတာ္အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ္၏ ရဲေဘာ္္မ်ားပင္ သူမ၏
ေဟာေျပာမႈေအာက္တြင္ မ်က္ရည္၀ဲ၀ဲျဖင္႔ ငုိင္လ်က္သား နားေထာင္ ေနၾကရသည္။

ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တုိင္လည္း သူမ၏ စကားလုံးတိုင္းကို စိတ္ကူးျဖင္႔ပင္
ျငင္းဆန္ရန္ အင္အားမဲ႔ေနရျပီး အေ၀းမွ မိဘႏွစ္ပါးကို တမဟုတ္ခ်င္း
ထူးထူးျခားျခား သတိရ

ေနမိခဲ႔သည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္၏ မိဘတို႔သည္ အလႊာျခားေနပါျပီေကာ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ အမိန္႔ဆိုသည့္ စကားလုံးေအာက္တြင္
ရုိင္းခ်င္တိုင္းရုိင္း ေနရျပီး

မိဘႏွင့္ဘ၀တူ ျပည္သူလူထုကို စာနာစိတ္ မဲ့ေနပါျပီေလာ။ အို ျမန္မာျပည္၏
ျမတ္မိခင္ အစစ္အမွန္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ေနရျပီေကာ။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးထဲမွာ

သူမရဲ ႔ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈေတြ ေနရာယူေနပါျပီေကာ။
ကြ်န္ေတာ္႔နားထဲတြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ စကားမ်ားသည္ နီးလာလိုက္၊
ေ၀းသြားလိုက္ျဖင္႔

စိတ္အစဥ္မွာလည္း လြင္႔ခ်င္တိုင္း လြင္႔လ်က္ ရွိေနပါေတာ့သည္။

ဗ်ဴဟာမွ နာရီမလပ္ စက္ဖြင္႔ခိုင္းထားျပီး ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ
တရစပ္ေပးေနပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္စက္ထဲမွေန၍ ၅၆၊ ၉၆ ပါ။ ၃၅ ပါဟုသာ အလိုက္သင့္
ေျဖၾကားရင္း

တိုင္းကာနယ္ၾကီးကို တိုးတိုးေလး ဆဲလိုက္ပါသည္။ ရဲေဘာ္မ်ားကိုေတာ႔
လိုအပ္သည္ထက္ ပို၍လုံျခံဳေရးေလ်ာ႔နည္းမႈမျဖစ္ေစရန္ သတိေပးျပီး

အသာလႊတ္ထားလိုက္ပါသည္။ ရဲေဘာ္ေလးမ်ား၏ မ်က္၀န္းတြင္ တစ္ခုခုကို
ေၾကကြဲခံစားေနရဟန္လည္း ရွိေနၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘ၀တြင္ ဤေန႔ကိုျဖင့္

ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ေတာ႔ေပ။ မေမ့ႏိုင္စရာလည္း အေၾကာင္းတရားမ်ားက
ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေလသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မုံရြာျမိဳ႔မွ ထိုေန႔ ညေနခင္းတြင္

ဘုတလင္ျမိဳ႕ဘက္သို႔ ဆက္လက္ ထြက္ခြါသြားသည္။ သူမ၏ ေရွ႕ေနာက္၀ဲယာတြင္
မ်ားျပားလွေသာ ဆိုင္ကယ္အုပ္ၾကီးက ျခံရ ံလိုက္ပါသြားသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုံျခံဳေရးယူထားသည့္ တပ္ရင္းမ်ားလည္း အေျခအေန ေအးေဆးစြာ
ျပီးဆုံးသြားေသာေၾကာင္႔ ယခုမွရဲရဲၾကီး သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ဗ်ဴဟာမွ

ဘာထူးလဲ။ ဘာထူးလဲ ဆိုသည့္ တရစပ္ ေမးေနသံလည္း ယခုမွ တိတ္ဆိတ္သြားရသည္။
ကြ်န္ေတာ္ ရဲေဘာ္မ်ားကို လက္ေ၀ွ႔ရမ္းျပျပီး လုံျခံဳေရးရုတ္ရန္

အခ်က္ျပလိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တပ္ခြဲ ေခတၱ နားခိုရာ ရယက
ရုံးသို႔ေရာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္နားေနခိုက္ ရဲေဘာ္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
အေၾကာင္းကို

တခုတ္တရ ၀ိုင္းဖြဲ႔ေျပာေနၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူတို႔ကိုၾကည့္ရင္း
အလိုလိုေမာေနမိသည္။ ညပိုင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လုံျခံဳေရးယူရန္
ေနရာေဟာင္းသို႔

ျပန္သြားရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အကူရဲေဘာ္တစ္ဦး ျမိဳ႕လယ္ ေၾကးရုပ္အနီး
အေအးဆိုင္ တစ္ခုတြင္ ထိုင္ေနခိုက္ စက္ထဲမွ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ သတင္း တစ္ခုကို

ၾကားလိုက္ရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုက်ည္ႏွင္႔အဖြဲ႔ က်ည္ရြာအနီးတြင္
တိုက္ခိုက္ခံရသည္ဟု။ ဗ်ဴဟာမွလည္း သိလိုက္ပုံ မေပၚ။ စက္ထဲတြင္
အသံေပါင္းစုံေနသည္။

ဟိုမွ သည္မွ ေမးျမန္းေနသံတို႔ကို ၾကားေနရသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို
အသိမေပးပဲ အေျခအေနၾကည္႔ ထိန္းထားလိုက္သည္။ မနက္တြင္

အေၾကာင္းစုံသိရမည္သာ။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ မိုးလင္းသည္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တိုင္းရုံးဘက္သို႔
ဆိုင္ကယ္တစ္စီးျဖင့္ ထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းတြင္ တပ္ထိန္းဂိတ္မွ အရပ္သားမ်ား
တိုင္းဘက္သို႔

မလာႏိုင္ေအာင္ တားျမစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ တပ္ထိန္းမွ တာ၀န္က်
ဆရာၾကီးကို ေခါင္းညိတ္ျပရင္း ဆက္ထြက္လာခဲ႔သည္။ တိုင္းရုံးၾကီးေရွ႕

စစ္ေျမျပင္ေဆးတပ္ရင္း- မဆရ (၇) တြင္ လုံျခံဳေရးထူးကဲစြာ ခ်ထားသည္ကို
ေတြ႔ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ မဆရ (၇) သို႔ ၀င္ရန္ ၾကိဳးစားေသာအခါ လုံျခံဳေရး

ယူထားေသာ ဆရာတစ္ေယာက္က “ဗိုလ္ၾကီး အားေတာ့နာပါတယ္၊ ၀င္လို႔ မရပါဘူး”
ဆိုသည္ႏွင့္ သူ႔ကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးျမန္းၾကည့္သည္။

သူေျပာပံုအရဆိုလွ်င္ မေန႔ညက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္အဖြဲ႔ တိုက္ခိုက္ခံရ၍
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသဆုံးကုန္ေၾကာင္း၊ ယခု ဒဏ္ရာရသူမ်ားကို မဆရ

(၇)တြင္ အေရးေပၚကုသေပးေနေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။

Rest of your post