အခ်ိန္တန္ၿပီ
ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္အတြက္ မဟုတ္ေတာင္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ အနာဂတ္အတြက္ အေလးအနက္ စဥ္းစားရမည့္အခ်ိန္ဟု ဆိုခ်င္သည္။ အားလံုးသိၾကသည့္အတိုင္း နအဖအ စိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္း စစ္မႈမထမ္းမေနရဥပေဒကို ျပဌာန္းလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားေလး ေရာ မိန္းကေလးပါ သက္တမ္းႏွစ္ႏွစ္ရွိေသာ စစ္တပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရမည္ဟု ဆိုထားသည္။ စစ္မႈ ထမ္းတာဝန္ကို ကင္းလြတ္ခြင့္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ သာသနာေရးဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ စစ္မႈထမ္းရန္ မသင့္ ေတာ္ေသာသူမ်ား၊ စစ္မႈမထမ္းႏိုင္ေၾကာင္း အေထာက္အထားခိုင္လံုစြာျဖင့္ တင္ျပလာေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား (တ နည္းအားျဖင့္ သူ၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား၊ ပိုက္ဆံရွိသူမ်ား) စသည္ စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပပါရွိေလသည္။
ဤဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာစရာဆိုစရာေတြက အမ်ားႀကီးရွိသည္၊ ထိုိအထဲတြင္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ စစ္မႈမထမ္းမေနရဥပေဒကို ျပဌာန္းရသနည္းဆိုေသာ ေမးခြန္းက အဓိကျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ အရြယ္ေရာက္သူ တိုင္း စစ္မႈမထမ္းမေနရ ထမ္းရေလာက္ေအာင္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနက မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသ နည္း သို႔တည္းမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ား၏ သေဘာသဘာဝေၾကာင့္ေလာ၊ လက္ရွိအစိုးရသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ တင္ေျမာက္ထားသည့္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရေလာ။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ား၏ စနစ္အရ ဆိုလွ်င္ ဤဥပေဒကို ျပဌာန္းဖို႔ မည္သည့္လႊတ္ေတာ္၏ ေထာက္ခံခ်က္ကို ယူခဲ့သနည္း၊ လက္ရွိစစ္တပ္ကိုပင္ လူလံုးသူလံုးေပၚေအာင္မထားႏိုင္ေသာ စစ္အစိုးရသည္ တႏိုင္လံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ တည္ရွိလာမည့္ စစ္တပ္ ႀကီးအား မည္ကဲ့သို႔ေထာက္ပံ့မည္နည္း။
အေျဖကား ရွင္းပါသည္။ လက္ရွိစစ္တပ္သည္ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္းစစ္တပ္ျဖစ္သည္။ ထိပ္ပိုင္းက ရာထူးႀကီး ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ပိုက္ဆံမ်ား သံုးမကုန္ျဖဳန္းမကုန္ေအာင္ အခြင့္အထူးေတြ ခံစားခြင့္ေတြရေနၾကသေလာက္ ေအာက္ပိုင္းမွ သာမာန္စစ္သားမ်ားမွာ ငတ္တလွည့္ ျပတ္လွည့္ျဖင့္ ေနလာခဲ့ရသည္က စစ္အစိုးရ စတက္က တည္းကပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္တပ္၏ လက္ရွိစနစ္သည္ အထက္ဖားေအာက္ဖိစနစ္ျဖစ္ေလရာ အခံရဆံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေအာက္ေျခစစ္သားေလးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ စစ္အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ကိုယ္ တိုင္က ေသမွာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္သေလာက္ မိမိလက္ေအာက္ရွိ စစ္သားမ်ား၏ အသက္ကိုမူ ရွိ သည္ဟုပင္ မထင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ ေပၚလစီအမွားမ်ားကို ခါးစည္းခံရသူမ်ားမွာလည္း သူတို႔ ကိုယ္တိုင္မဟုတ္ အရာရွိေပါက္စမ်ား၊ သာမာန္စစ္သားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္၏ အႏၲရာယ္အတြက္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ေႂကြးၿပီး အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ၿပီး ခြပ္ခိုင္းေနသည္ မွာလည္း စစ္အစိုးရပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သာမန္စစ္သားမ်ားသည္ ဘာမွအခြင့္အေရး ခံစားခြင့္မရွိ၊ မိမိေပး ဆပ္သေလာက္ ေလာက္ေလာက္လားလား အသိအမွတ္အျပဳမခံရ။ စစ္သားဆိုသည္မွာ စစ္တိုက္ဖို႔၊ ေသရဲဖို႔ ႏွင့္ ေသဖို႔ဟု က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အေတြးမ်ားကို အေျခခံထားေသာ စစ္အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ စစ္ သားဆိုလွ်င္ အခ်ိန္မေရြး ေသခိုင္းဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ေသရသည္က ႏိုင္ငံအ တြက္မဟုတ္ဘဲ စစ္အာဏာ႐ူးမ်ား၏ အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ျဖစ္ေနသည္က ရင္ထုမနာျဖစ္စရာပင္ ျဖစ္ သည္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ ေသသည္ဆိုသည္မွာ မဆန္း၊ သို႔ေသာ္ ေသရတာ တန္ရဲ႕လား စဥ္းစားဖို႔လို သည္။
လက္ရွိစစ္တပ္အေျခအေနကို အကဲျဖတ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ပရမ္းပတာျဖစ္ေနသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ သည္။ စစ္တပ္၏ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္းဒဏ္ကို မခံႏိုင္၍ စစ္တပ္ထဲမွ ထြက္ေျပးေနၾကေသာ တပ္ေျပးမ်ားက ေန႔ စဥ္ႏွင့္အမွ် ရွိေနသည္။ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ားကိုလည္း မၾကာခဏဆိုသလို ၾကားေနရသည္။ အရာရွိဦးေရ ႏွင့္ စစ္သားဦးေရကလည္း အခ်ိဳးအစားမညီမွ် ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္သားစုေဆာင္းေရးကို ျပန္ေပးဆြဲ သလိုမ်ိဳး၊ လူကုန္ကူးသလိုမ်ိဳး စုေဆာင္းေနရသည္။ စစ္တပ္ထဲကို ဝင္ဖို႔ စဥ္းစားသည့္သူက လက္ရွိ အခ်ိန္ တြင္ လူမိုက္ပင္ျဖစ္သည္။ ဒီအက္စ္ေအ စသည့္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ တက္ၾကသည့္ သူမ်ားကလည္း (စစ္တပ္အာဏာရွိေနစဥ္ကာလတြင္) အမ်ားအားျဖင့္ ႏိုင္ငံကာကြယ္ေရးဆိုသည္ထက္ စစ္ တပ္ထဲမဝင္မီကပင္ ေဆြမ်ိဳးေကာင္းစားေရးဝါဒကို အေျခခံၿပီး ဝင္ျခင္းျဖစ္သည္။
အေကာင္ႀကီးႀကီးျဖစ္လာေတာ့ ရသမွ် သဲ့ယူသည္။ အမွန္တရားကို လက္ကိုင္ထား၍ ႏိုင္ငံအတြက္ အလုပ္ လုပ္ေသာ စစ္ဗိုလ္မ်ားသည္လည္း ၾကာရွည္စြာ သက္ဆိုးမရွည္၊ မ်ားမ်ားဘုရားထူးႏုိင္သည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္သာ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ႏိုင္သည္။ ယေန႔စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ ဘဝသည္ အလြန္သနားစရာေကာင္းသည္။ ေန႔ ျမင္ညေပ်ာက္ဆိုေသာ ဘဝသည္ သူတို႔၏ ဘဝပင္ ျဖစ္သည္။ အျခားဌာနမ်ားကို အသာထား၍ ကာကြယ္ေရး ဌာနတခုတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ပင္ ေလးႏွစ္ထက္ပို၍ ေနရသည္က ခပ္ရွားရွားျဖစ္ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တ ေယာက္ကို ေလးႏွစ္ထက္ ပိုမထားေသာစနစ္သည္ စစ္တပ္၏ တရားဝင္ထုတ္ျပန္မထားေသာ၊ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးေသာ စနစ္ပင္ျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ မလုပ္၍လည္း မျဖစ္၊ ေနာက္မွာက ေနစရာေပးစရာေတြက အမ်ား ႀကီး က်န္ေသးသည္။
ရုရွားလို ႏုိင္ငံတခုတည္းမွာပင္ ပညာသင္လႊတ္ထားေသာ အရာရွိေပါက္စ အေရအတြက္သည္ပင္ ေသာင္းဂ ဏန္းခ်ီ၍ ရွိေနသည္။ ဒီေတာ့ ျမန္ျမန္စား ''ဝ'' လွ်င္ ျမန္ျမန္ဆင္းဆိုသည္က လက္ရွိစစ္တပ္၏ က်င့္သံုးနည္း တခုပင္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာမ်ား အလဟႆျဖစ္သည္/မျဖစ္သည္ထက္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈ မျဖစ္ဖို႔ က အေရးႀကီးေနေတာ့ အသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ မျပတ္ခြံ႔ထားေပးရသည္။ ဆင္းသြားလွ်င္လည္း အသံမထြက္ ဖို႔၊ အသံထြက္ႏိုင္ေသးလွ်င္ စကားလံုးမထြက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔က အေရးႀကီးသည္။ တပ္မေတာ္ထဲတြင္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း လုပ္သည့္သူမ်ား၊ ႏိုင္ငံ၏အက်ိဳးကို ေရွ႕႐ႈမိသူမ်ားမွာa ''တပ္မေတာ္ၿဖိဳခြဲသူ'' ဟူ ေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ဘဝကို မရႈမလွ နိဂံုးသတ္ၾကရသည္မွာလည္း ေကာင္းက်ိဳးလိုလားသူ စစ္ဗိုလ္ မ်ားအတြက္ သင္ခန္းစာႀကီးတခုလို ျဖစ္ေနသည္။ ေကာင္းတာလုပ္ဖို႔ ရြံ႕ၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ေန ေသာ စစ္တပ္ထဲကို ကြၽႏု္ပ္သို႔ ဝင္သင့္ၾကပါလား။
ထို႔ျပင္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္း၏ အေျခအေနမွာ အားလံုးသိေတာ္မူၾကသည့္အတိုင္း ဆြမ္းေတာ္ ထား၍ ဝမ္းေတာ္မွ အႏိုင္ႏိုင္ဟူေသာ ဘဝမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားမွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဝမ္းတ ထြာအတြက္ ေန႔မအား ညမနား အလုပ္လုပ္ေနၾကရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထြက္ေပၚေနေသာ ေက်ာက္သံ ပတၱျမားမွစ၍ ေရနံ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔အလယ္၊ ကြၽန္းသစ္မ်ားအဆံုး ႏိုင္ငံတဝန္းထြက္ေပၚေနေသာ သယံဇာ တမ်ားကိုလည္း ဗိုလ္သန္းေရႊႏွင့္ နီးစပ္ေသာ လက္တဆုပ္စာပင္မရွိေသာ လူတန္းစားမ်ားမွတပါး ျပည္သူလူ ထုအေနျဖင့္ မည္သည့္အက်ိဳးခံစားခြင့္မွ မရွိသည္မွာလည္း အားလံုးအျမင္ပင္ျဖစ္သည္။
ေျမေပၚတြင္ရွိသမွ် ေရာင္းစား၍ ရႏိုင္သမွ် အပင္မ်ားအားလံုး ခုတ္လွဲၿပီး ကုန္သြားေသာအခါ ေဒသခံျပည္သူ မ်ားကို တအိမ္ေထာင္ သစ္ပင္ဘယ္ႏွစ္ပင္ စိုက္ရမည္ စသည္ျဖင့္ အတင္းအဓမၼ ခိုင္းျပန္သည္။ ေဒသခံျပည္ သူမ်ားအေနျဖင့္မူ မိမိလယ္ကြက္ထဲတြင္ ေပါက္ေသာ သစ္ပင္ကိုပင္ ထိ၍မရ။ ေရာင္းစားသည္ကို ထားဘိဦး၊ အိမ္ေဆာက္သည္ကိုပင္ မိလွ်င္ အဖမ္းခံရသည္။ ႏွလွန္မထူႏိုင္သည္အထိ ဒဏ္႐ိုက္ခံရသည္။ မိမိလယ္ကြင္း ထဲ မိမိတို႔ပိုင္နက္ထဲတြင္ ေပါက္ေနေသာ သစ္ပင္မ်ားကို အျမစ္မွစ၍ တူးေဖာ္ကာ ကားႀကီးကားငယ္ အသြယ္ သြယ္တို႔ျဖင့္ ေန႔ညမျပတ္ သယ္ေနၾကသည္ကိုသာ လက္မႈိင္ခ်စြာ ၾကည့္ေနၾကရသည္။
ကြၽန္းေပါသည့္ အရပ္တြင္ ေနရပါလ်က္ ဝါးအိမ္မ်ားျဖင့္ ေနၾကရသည္။ ဆိုရလွ်င္ ျပည္သူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီး ပြားေရး မည္သည့္ဘက္တြင္မွ နလန္မထူႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံစီးပြားေရးအဆင္ေျပဖို႔ မစဥ္းစားဘဲ၊ ႏိုင္ငံသား မ်ား၏ ဘဝဖူလံုမႈကို ဦးစားမေပးဘဲ လက္ရွိေသကာနီး အခ်ိန္အထိ အာဏာတည္ျမဲေရးကို ဦးစားေပးလုပ္ ေဆာင္ေနေသာ သန္းေရႊ၏ လုပ္ရပ္သည္ မည္သို႔မွ လက္ခံႏိုင္စရာမရွိေပ။ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူတိုင္း တႏိုင္ငံ လံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ စစ္မႈထမ္းရမည္ဆိုေသာ္လည္း ထိုအထဲတြင္ သူ၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားအတြက္ ႁခြင္းခ်က္မ်ားျဖင့္ အကာအကြယ္ေပးထားသည္။ ဘြဲ႔ရသူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အရည္အခ်င္းတမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသူမ်ားကို အေရးေပၚ ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိအျဖစ္ ခန္႔အပ္ႏိုင္သည္ဆိုကတည္းက ဖိုးလျပည့္တို႔လို၊ ျပည့္ၿဖိဳးေတဇတို႔လို သူ၏ ေျမးျမစ္မ်ား စစ္တပ္ထဲသို႔ (မေျပာေကာင္းေျပာေကာင္း) ေရာက္လာမည္ဆိုလွ်င္ပင္ အရာရွိျဖစ္မည္ဆို သည္က ေသခ်ာၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။
ထိုစစ္မႈထမ္းတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါလ်က္ ေရွာင္လႊဲေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ စစ္အစိုးရ၏ လက္သံုး ေထာင္ဒဏ္မ်ားက အသင့္ေစာင့္ႀကိဳ၍ေနေလသည္။ ျပည္သူမ်ားကို အလြန္အေလးထားေသာသူမ်ားပင္ ျဖစ္ သည္။ အမွန္အားျဖင့္ စစ္တပ္ကို သူလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၍ ျပႆနာေပၚလာေသာ ယခုအခါမွ ျပည္သူကို ခုတံုး လုပ္ျခင္းသည္ အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ယခု စစ္တပ္ထဲ၌ ရွိေသာသူမ်ားတြင္ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း စစ္ဘက္ရာထူးျပဳတ္မွာ စိုးရသည္ႏွင့္၊ ရသ ေလာက္သဲ့ေနရသည္ႏွင့္ စစ္ဘက္ကို စိတ္မဝင္စားႏိုင္။ ေရွ႕တန္းမွာရွိေသာ စစ္သားမ်ားကလည္း စစ္တိုက္ဖို႔ စိတ္မပါ။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္သင့္သည္။ ယခု သူတို႔တိုက္ေနေသာ သူမ်ားသည္ ယခင္က သူတို႔မိတ္ေဆြမ်ားပင္ မ ဟုတ္ပါေလာ။ ကာယကံရွင္ခ်င္း မတည့္၍ မဟုတ္ဘဲ သန္းေရႊႏွင့္ မတည့္၍သာ သူတို႔ေတြ ရန္သူျဖစ္ေနၾက ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြ ေခြၽးေတြႏွင့္ တစက္စက္ ျဖစ္္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ အဘိုးႀကီးကေတာ့ အဲယား ကြန္းထဲက မထြက္၊ ေျမးအေခ်ာ့မပ်က္။ ၾကာေတာ့ သူတို႔ေတြသာ စိတ္ပ်က္လာၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေန ရာမ်ားတြင္ ဘုမသိ ဘမသိသူမ်ားႏွင့္ အစားထိုးဖို႔ လိုလာသည္။ သူ သြားေတြ႔သည္က သူငယ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျပည္သူမ်ား ...။
လက္ရွိစစ္တပ္သည္ ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ ေမာ္ကြန္းတင္ၿပီးေသာ စစ္တပ္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ မိမိကိုးကြယ္ ေသာ အကိုးကြယ္ခံ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူခိုး၊ ဓားျပလို ေစာ္ကားပုတ္ခတ္ခဲ့သည္။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ကို ကာကြယ္ရန္ထက္ ကိုယ္တိုင္က အမ်ိဳးဘာသာကို ဖ်က္ဆီးျပသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းမည့္ စစ္ သည္မ်ားကို မေတာ္မတရားေသာ ဝါဒမိႈင္းမ်ားတိုက္၍ သတ္ရဲေအာင္၊ ႐ိုက္ရဲေအာင္လုပ္သည္။ ယခင္ တႏိုင္ ငံလံုးက သူရဲေကာင္းမ်ားဟု ယူဆထားေသာ စစ္သားမ်ားကိုလည္း သိကၡာတရား ကုန္းေကာက္စရာ မရွိ ေအာင္ လုပ္ပစ္သည္။ ယခင္က တသားတည္းရွိခဲ့ေသာ ျပည္သူႏွင့္ စစ္တပ္ကို ခြဲျခားပစ္ေသာသူသည္ လက္ ရွိစစ္ေခါင္းေဆာင္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စကားႏွင့္ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ဤကဲ့သို႔ေသာ စည္းကမ္းမရွိ ေသာ စစ္တပ္သည္ တိုင္းျပည္တြင္ ရွိေနသည္ထက္ မရွိသည္က ပိုေကာင္းသည္ဟုသာ ေျပာခ်င္သည္။
လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မည္သို႔ပင္ စဥ္းစားစဥ္းစား စစ္မႈမထမ္းမေနရလုပ္ရေလာက္ေအာင္ ဆိုးဝါးေနေသာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမဟုတ္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။ ယခင္ အဂၤလိပ္မ်ားကို ေမာင္းထုတ္သည့္ အခ်ိန္က ေရာ ဂ်ပန္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကပါ စစ္ထဲမဝင္မေနရ ရွိခဲ့သည္ဟု မၾကားခဲ့စဖူး။ ႏိုင္ငံတဝန္း ေရာင္စံုေသာင္းက်န္းမႈ ျဖစ္ေသာအခါတြင္လည္း စစ္မႈမထမ္းမေနရ ဥပေဒမျပဌာန္းခဲ့ရ၊ (ယခု သူတို႔၏ လက္ ထက္တြင္ ႏိုင္ငံသည္ မၾကံဳစဖူး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနသည္ဆိုမွ စစ္မႈမထမ္းမေနရဆိုေတာ့ နားေတြပင္ မ်က္စိ လည္လမ္းမွားကုန္သည္)။
အကယ္၍ ထိုအခ်ိန္က ျပဌာန္းခဲ့လွ်င္လည္း ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လိုက္နာခဲ့ၾကမည္မွာ အ ေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တႏိုင္ငံလံုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ႏိုင္ငံအတြက္ မိမိကိုယ္ကို အနစ္နာခံ၊ အစေတးခံသည္ကို ယံုၾကည္ၾကသည္။ ၾကည္ညိဳ ၾကသည္။ ယခုစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏိုင္ငံအတြက္ အနစ္နာခံသည္ဟုေျပာလွ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ ျပက္လံုးဆရာမ်ား စုေပါင္း၍ထုတ္ေသာ ျပက္လံုးထက္ပင္ ရယ္စရာေကာင္းေနမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ အတိဒုကၡေရာက္ေနေသာ ျပည္သူမ်ားကို ပစ္ထားၿပီး သူအာဏာတည္ျမဲေရးအ တြက္ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အတည္ျပဳသည္။ အခ်ိန္ တိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံသည္ သူ႔အတြက္ခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြက လူသားေတြရဲ႕အသက္ထက္ အေရးႀကီးေနသည္။ အလြန္အနစ္နာခံသူမ်ားပါေပ။
အမွန္တကယ္ စစ္မႈမထမ္းမေနရဥပေဒ ျပဌာန္းခဲ့သင့္သည့္ကာလမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္လိုမ်ိဳး တိုင္းတပါးသား ကို ေမာင္းထုတ္ေနရသည့္ကာလ၊ ေရာင္စံုေသာင္းက်န္းေနသည့္ ကာလမ်ားကပင္ျဖစ္သည္။ ယခုမူ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ ေတာင္ကိုရီယား၊ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔လို မနက္ျဖန္စစ္ျဖစ္မည္လား၊ သန္ဘက္ခါ စစ္ျဖစ္မည္လား မသိႏိုင္ေသာ အေျခအေနေတြလည္း ရွိမေန၊ တကမၻာလံုး တပ္အႏွံ႔ျဖန္႔၍ အၾကမ္းဖက္ဝါဒကို တိုက္ဖ်က္ေန သည့္ ႏိုင္ငံလည္းမဟုတ္၊ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ႏွင့္လည္း သူတို႔ေလာက္ အဆင္ေျပတာ သူတို႔ပဲရွိသည္၊ အိႏၵိယ ႏွင့္လည္း ထိုနည္းလည္ေကာင္းပင္။ ဘယ္အေမရိကန္မွလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို တိုက္ဖို႔ စိတ္ကူးရမည္မဟုတ္။ ဆိုရေသာ္ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ စစ္တပ္ႀကီးဖြဲ႔ၿပီး မည္သည့္ေနရာကို သြား၍ တိုက္မည္နည္း၊ ေတြး ၾကည့္၍ ရသေလာက္မွာ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္၍ ခြပ္ၾကသလို တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း တိုက္ၾက႐ံုသာ ရွိသည္။ ျဖစ္ေရာျဖစ္သင့္ပါရဲ႕လား။
ကရင္တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ... စသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ သန္းေရႊ၏တပ္မ်ား တိုက္ ၾကျခင္းသည္ သန္းေရႊႏွင့္ မတည့္၍ တိုက္ၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ မည္သို႔မွ်မပတ္သက္၊ ျပည္ သူလူထုအေနျဖင့္ စိတ္လည္း မဝင္စား၊ စိတ္ဝင္စားစရာလည္း မလို၊ မည္သည့္တိုင္းရင္းသားမဆို အဖိႏွိပ္ခံရ လွ်င္ ခံခ်င္မည္မဟုတ္၊ ျပန္လည္ခုခံမည္သာျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ သန္းေရႊ၏ တပ္မ်ားတိုက္ၾက ျခင္းသည္ မည္သို႔ပင္ အသံေကာင္းဟစ္ေစကာမူ ျပည္ေထာင္စုအက်ိဳးလည္းမဟုတ္၊ အက်ိဳးလည္းမရွိ၊ ျပည္ သူမ်ားအေနျဖင့္လည္း သူ႔ကို ယံု၍ အလင္းဝင္လာၾကေသာ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔မ်ား၊ ေကအိုင္ေအ ကခ်င္အဖြဲ႔ မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ပစ္သည္ကို ၾကည့္ပါက အမွန္တကယ္ တိုင္းျပည္ကို ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ေနတာ ဘယ္သူ လဲဆိုတာ အေသအခ်ာ ျမင္ႏိုင္သည္။ ေသြးထိုးေနတာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိႏိုင္သည္။
ျပည္သူမ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ သန္းေရႊ၏ တပ္မ်ား တုိက္ပြဲျဖစ္၍ သန္းေရႊ၏တပ္ အက်အဆံုး မ်ားသည္ဆိုလွ်င္ ဝမ္းသာၾကသည့္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ မည္သူမွ် သူတို႔အတြက္ ဝမ္းမနည္း၊ မ်ားမ်ားေသဖို႔ သာ ဆုေတာင္းသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္အဖဲြ႔က ဗံုးခြဲသည္၊ လွ်ပ္စစ္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ သည္ ျပည္သူလူထုကို ဘယ္လိုနစ္နာေအာင္လုပ္သည္ဟု ေျပာလွ်င္လည္း မည္သူမွ် မယံု၊ သန္းေရႊ၏ လက္ ခ်က္ဟုသာ အားလံုးယံုၾကသည္။ လူတကာကို လွည့္စားသည့္ေနရာတြင္ သန္းေရႊသည္ ပါရဂူျဖစ္သည္။ သူ ၏ ေဘးနားက လူေတြအားလံုးကို သူသည္ ေကာင္းစြာလွည့္စားထားႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအလွည့္စားခံ ထားရသည့္သူမ်ားကလည္း သူတို႔သည္ အဘိုးႀကီးကို လွည့္စားထားႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဤသည္ ကပင္ သန္းေရႊ၏ အရည္အခ်င္း ျဖစ္ေလသည္ (မ်ိဳး႐ိုးစစ္ၾကည့္လွ်င္ သန္းေရႊသည္ မ်က္လွည့္ဆရာမ်ိဳး႐ုိးက လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္)။
ထို႔ျပင္ ဗမာ၊ ကရင္၊ မြန္စသည့္ ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ဘုံရန္သူမွာ စစ္အစိုးရသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ဗမာကလည္း ကရင္ကို မဆန္႔က်င္၊ ကရင္ကလည္း မြန္ကို မဆန္႔က်င္၊ အားလံုးဆန္႔က်င္ေနၾကသည္က စစ္ အစိုးရကိုသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ယခု မိမိတို႔၏ရန္သူ စစ္အစိုးရ၏ တပ္ထဲသို႔ ဝင္၍ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ၾကဖို႔ ဆို သည္မွာ ဦးေႏွာက္မရွိေသာ လုပ္ရပ္သာျဖစ္သည္။ ျဖစ္လည္း မျဖစ္သင့္၊ မလႊဲသာမေရွာင္သာ၍ စစ္သားလုပ္ ၾကရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳႏိုင္ေသာ စစ္သားျဖစ္ဖို႔လိုသည္။ ဝါဒမႈိင္းတိုက္ခံထားရ၍ မဟုတ္ဘဲ မိမိကိုယ္တိုင္က မိမိတိုက္ရေသာ စစ္ပြဲကို တရားေသာစစ္ပြဲဟု ျမင္ထားဖို႔လိုသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေသလွ်င္ လည္း မြန္ျမတ္ေသာ ေသျခင္းေပတည္း။
ကြၽႏ္ုပ္တေယာက္တည္း၏ သေဘာအရဆိုပါမူ စစ္တပ္ထဲဝင္ရၿပီဆိုမွျဖင့္ သန္းေရႊ၏တပ္ထဲသို႔ ဝင္၍ သန္း ေရႊ၏ ကြၽန္လုပ္မည့္အစား အသင္တို႔ႏွစ္သက္ရာ တိုင္းရင္းသားတပ္တတပ္တပ္သုိ႔ ဝင္၍ တရားေသာ စစ္ပြဲ ကို ဆင္ႏႊဲဖို႔သာ တိုက္တြန္းခ်င္သည္။ ေက်းရြာမ်ားအေနျဖင့္လည္း လူဦးေရတေထာင္ရွိေသာ ေက်းရြာျဖစ္ လွ်င္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး ဦးေရသည္ ေအာက္ထစ္ဆံုး တရာထက္ေတာ့ မနည္းေပ။ ထိုအေရအတြက္ျဖင့္ ၿမိဳ႕ နယ္ရဲစခန္းတခုကို ေကာင္းေကာင္းသိမ္း၍ ရသည္။ လူဦးေရတေသာင္းရွိလွ်င္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး လူဦးေရ တ ေထာင္ အနည္းဆံုး၊ တသိန္းရွိလွ်င္ တေသာင္း၊ ဆယ္သိန္းဆိုလွ်င္ တသိန္း၊ ဆယ္သန္းဆိုလွ်င္ ဆယ္သိန္း ထိုပမာဏမွ်ေလာက္ဆိုလွ်င္ စစ္အစိုးရကို က်က်နနႀကီး ျဖဳတ္ခ်၍ ရသည္။ ညီညႊတ္ေရးစိတ္ဓာတ္ရွိဖို႔သာ အ ေရးႀကီးသည္။ ခပ္ရွင္းရွင္းဆိုရေသာ္ လက္ရွိလူဦးေရ၏ ငါးပံုတပံုမွ်ျဖင့္ လက္ရွိေခတ္သစ္ဖက္ဆစ္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္သည္။
ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္လည္း ယခု (စစ္မႈမထမ္းမေနရ) ဥပေဒကို ျပည္သူေတြဘက္မွ မားမားမတ္ မတ္ရပ္တည္ၿပီး ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ျပည္သူေတြကိုယ္စား အေလးအနက္ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္း ေဆာင္ဆိုသည္၏ သ႐ုပ္အမွန္ကို ေကာင္းစြာထင္ဟပ္ေစခ်င္ပါသည္။ ျပည္သူေတြအေနျဖင့္ ယခုဥပေဒကို လက္ခံ/လက္မခံဆိုသည္ကိုမူ ႏွစ္ခါျပန္ပင္ စဥ္းစားစရာမလိုပါ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္လည္း စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ယခုဥပေဒကို မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္အခါ ျပည္သူ မ်ား အေပၚ အျမတ္ထုတ္သလိုမျဖစ္ေစဘဲ အကူအညီမ်ားေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါသည္။ ယခုဥပေဒကို ႏိုင္ငံအက်ိဳး ေရွ႕႐ႈ၍ ေကာင္းစြာအသံုးခ်ႏိုင္လွ်င္ စစ္အစိုးရျပဳတ္က်သြားသည္အထိ ေအာင္ျမင္မႈရႏိုင္သည္။ တခုေတာ့ ရွိ သည္၊ သင္တို႔ အျမင္မက်ဥ္းေျမာင္းဖို႔ေတာ့ လိုသည္။
အို ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားအေပါင္းတို႔ ...
အသင္တို႔သည္ အသင္တို႔၏ ဘဝ၊ အသင္တို႔၏ အနာဂတ္အတြက္ ႏိုးထခ်ိန္ေရာက္ၿပီတကား ...
အသင္တို႔ ႏိုးထၾကေလာ့ ...
အားလံုးကို ေလးစားစြာျဖင့္ ...
ကာနယ္ေအာင္သန္း
သတိ ။ ။ သန္းေရႊသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား တမ်ိဳးႏွင့္တမ်ိဳး မတည့္ေအာင္ အေႏွးႏွင့္အျမန္ ဖန္တီးလာႏိုင္သည္။
ယခုအခ်ိန္အခါသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံ၏အနာဂတ္အတြက္ မဟုတ္ေတာင္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ အနာဂတ္အတြက္ အေလးအနက္ စဥ္းစားရမည့္အခ်ိန္ဟု ဆိုခ်င္သည္။ အားလံုးသိၾကသည့္အတိုင္း နအဖအ စိုးရက ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္း စစ္မႈမထမ္းမေနရဥပေဒကို ျပဌာန္းလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားေလး ေရာ မိန္းကေလးပါ သက္တမ္းႏွစ္ႏွစ္ရွိေသာ စစ္တပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရမည္ဟု ဆိုထားသည္။ စစ္မႈ ထမ္းတာဝန္ကို ကင္းလြတ္ခြင့္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ သာသနာေရးဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ စစ္မႈထမ္းရန္ မသင့္ ေတာ္ေသာသူမ်ား၊ စစ္မႈမထမ္းႏိုင္ေၾကာင္း အေထာက္အထားခိုင္လံုစြာျဖင့္ တင္ျပလာေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား (တ နည္းအားျဖင့္ သူ၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား၊ ပိုက္ဆံရွိသူမ်ား) စသည္ စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပပါရွိေလသည္။
ဤဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာစရာဆိုစရာေတြက အမ်ားႀကီးရွိသည္၊ ထိုိအထဲတြင္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ စစ္မႈမထမ္းမေနရဥပေဒကို ျပဌာန္းရသနည္းဆိုေသာ ေမးခြန္းက အဓိကျဖစ္ပါလိမ့္မည္၊ အရြယ္ေရာက္သူ တိုင္း စစ္မႈမထမ္းမေနရ ထမ္းရေလာက္ေအာင္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနက မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္ေနသ နည္း သို႔တည္းမဟုတ္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ား၏ သေဘာသဘာဝေၾကာင့္ေလာ၊ လက္ရွိအစိုးရသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ တင္ေျမာက္ထားသည့္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရေလာ။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမ်ား၏ စနစ္အရ ဆိုလွ်င္ ဤဥပေဒကို ျပဌာန္းဖို႔ မည္သည့္လႊတ္ေတာ္၏ ေထာက္ခံခ်က္ကို ယူခဲ့သနည္း၊ လက္ရွိစစ္တပ္ကိုပင္ လူလံုးသူလံုးေပၚေအာင္မထားႏိုင္ေသာ စစ္အစိုးရသည္ တႏိုင္လံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ တည္ရွိလာမည့္ စစ္တပ္ ႀကီးအား မည္ကဲ့သို႔ေထာက္ပံ့မည္နည္း။
အေျဖကား ရွင္းပါသည္။ လက္ရွိစစ္တပ္သည္ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္းစစ္တပ္ျဖစ္သည္။ ထိပ္ပိုင္းက ရာထူးႀကီး ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ပိုက္ဆံမ်ား သံုးမကုန္ျဖဳန္းမကုန္ေအာင္ အခြင့္အထူးေတြ ခံစားခြင့္ေတြရေနၾကသေလာက္ ေအာက္ပိုင္းမွ သာမာန္စစ္သားမ်ားမွာ ငတ္တလွည့္ ျပတ္လွည့္ျဖင့္ ေနလာခဲ့ရသည္က စစ္အစိုးရ စတက္က တည္းကပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္တပ္၏ လက္ရွိစနစ္သည္ အထက္ဖားေအာက္ဖိစနစ္ျဖစ္ေလရာ အခံရဆံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေအာက္ေျခစစ္သားေလးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ စစ္အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ကိုယ္ တိုင္က ေသမွာ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္သေလာက္ မိမိလက္ေအာက္ရွိ စစ္သားမ်ား၏ အသက္ကိုမူ ရွိ သည္ဟုပင္ မထင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ ေပၚလစီအမွားမ်ားကို ခါးစည္းခံရသူမ်ားမွာလည္း သူတို႔ ကိုယ္တိုင္မဟုတ္ အရာရွိေပါက္စမ်ား၊ သာမာန္စစ္သားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေတာ္၏ အႏၲရာယ္အတြက္ဟု အသံေကာင္းဟစ္ေႂကြးၿပီး အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ၿပီး ခြပ္ခိုင္းေနသည္ မွာလည္း စစ္အစိုးရပင္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သာမန္စစ္သားမ်ားသည္ ဘာမွအခြင့္အေရး ခံစားခြင့္မရွိ၊ မိမိေပး ဆပ္သေလာက္ ေလာက္ေလာက္လားလား အသိအမွတ္အျပဳမခံရ။ စစ္သားဆိုသည္မွာ စစ္တိုက္ဖို႔၊ ေသရဲဖို႔ ႏွင့္ ေသဖို႔ဟု က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အေတြးမ်ားကို အေျခခံထားေသာ စစ္အစိုးရ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ စစ္ သားဆိုလွ်င္ အခ်ိန္မေရြး ေသခိုင္းဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ေသရသည္က ႏိုင္ငံအ တြက္မဟုတ္ဘဲ စစ္အာဏာ႐ူးမ်ား၏ အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ျဖစ္ေနသည္က ရင္ထုမနာျဖစ္စရာပင္ ျဖစ္ သည္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ ေသသည္ဆိုသည္မွာ မဆန္း၊ သို႔ေသာ္ ေသရတာ တန္ရဲ႕လား စဥ္းစားဖို႔လို သည္။
လက္ရွိစစ္တပ္အေျခအေနကို အကဲျဖတ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ပရမ္းပတာျဖစ္ေနသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ သည္။ စစ္တပ္၏ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္းဒဏ္ကို မခံႏိုင္၍ စစ္တပ္ထဲမွ ထြက္ေျပးေနၾကေသာ တပ္ေျပးမ်ားက ေန႔ စဥ္ႏွင့္အမွ် ရွိေနသည္။ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ားကိုလည္း မၾကာခဏဆိုသလို ၾကားေနရသည္။ အရာရွိဦးေရ ႏွင့္ စစ္သားဦးေရကလည္း အခ်ိဳးအစားမညီမွ် ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္သားစုေဆာင္းေရးကို ျပန္ေပးဆြဲ သလိုမ်ိဳး၊ လူကုန္ကူးသလိုမ်ိဳး စုေဆာင္းေနရသည္။ စစ္တပ္ထဲကို ဝင္ဖို႔ စဥ္းစားသည့္သူက လက္ရွိ အခ်ိန္ တြင္ လူမိုက္ပင္ျဖစ္သည္။ ဒီအက္စ္ေအ စသည့္ ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ တက္ၾကသည့္ သူမ်ားကလည္း (စစ္တပ္အာဏာရွိေနစဥ္ကာလတြင္) အမ်ားအားျဖင့္ ႏိုင္ငံကာကြယ္ေရးဆိုသည္ထက္ စစ္ တပ္ထဲမဝင္မီကပင္ ေဆြမ်ိဳးေကာင္းစားေရးဝါဒကို အေျခခံၿပီး ဝင္ျခင္းျဖစ္သည္။
အေကာင္ႀကီးႀကီးျဖစ္လာေတာ့ ရသမွ် သဲ့ယူသည္။ အမွန္တရားကို လက္ကိုင္ထား၍ ႏိုင္ငံအတြက္ အလုပ္ လုပ္ေသာ စစ္ဗိုလ္မ်ားသည္လည္း ၾကာရွည္စြာ သက္ဆိုးမရွည္၊ မ်ားမ်ားဘုရားထူးႏုိင္သည့္ ပုဂၢိဳလ္သည္သာ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ႏိုင္သည္။ ယေန႔စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ ဘဝသည္ အလြန္သနားစရာေကာင္းသည္။ ေန႔ ျမင္ညေပ်ာက္ဆိုေသာ ဘဝသည္ သူတို႔၏ ဘဝပင္ ျဖစ္သည္။ အျခားဌာနမ်ားကို အသာထား၍ ကာကြယ္ေရး ဌာနတခုတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားသည္ပင္ ေလးႏွစ္ထက္ပို၍ ေနရသည္က ခပ္ရွားရွားျဖစ္ေနသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တ ေယာက္ကို ေလးႏွစ္ထက္ ပိုမထားေသာစနစ္သည္ စစ္တပ္၏ တရားဝင္ထုတ္ျပန္မထားေသာ၊ လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးေသာ စနစ္ပင္ျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔ မလုပ္၍လည္း မျဖစ္၊ ေနာက္မွာက ေနစရာေပးစရာေတြက အမ်ား ႀကီး က်န္ေသးသည္။
ရုရွားလို ႏုိင္ငံတခုတည္းမွာပင္ ပညာသင္လႊတ္ထားေသာ အရာရွိေပါက္စ အေရအတြက္သည္ပင္ ေသာင္းဂ ဏန္းခ်ီ၍ ရွိေနသည္။ ဒီေတာ့ ျမန္ျမန္စား ''ဝ'' လွ်င္ ျမန္ျမန္ဆင္းဆိုသည္က လက္ရွိစစ္တပ္၏ က်င့္သံုးနည္း တခုပင္ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ဘ႑ာမ်ား အလဟႆျဖစ္သည္/မျဖစ္သည္ထက္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈ မျဖစ္ဖို႔ က အေရးႀကီးေနေတာ့ အသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ မျပတ္ခြံ႔ထားေပးရသည္။ ဆင္းသြားလွ်င္လည္း အသံမထြက္ ဖို႔၊ အသံထြက္ႏိုင္ေသးလွ်င္ စကားလံုးမထြက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔က အေရးႀကီးသည္။ တပ္မေတာ္ထဲတြင္ ေကာင္းရာေကာင္းေၾကာင္း လုပ္သည့္သူမ်ား၊ ႏိုင္ငံ၏အက်ိဳးကို ေရွ႕႐ႈမိသူမ်ားမွာa ''တပ္မေတာ္ၿဖိဳခြဲသူ'' ဟူ ေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ဘဝကို မရႈမလွ နိဂံုးသတ္ၾကရသည္မွာလည္း ေကာင္းက်ိဳးလိုလားသူ စစ္ဗိုလ္ မ်ားအတြက္ သင္ခန္းစာႀကီးတခုလို ျဖစ္ေနသည္။ ေကာင္းတာလုပ္ဖို႔ ရြံ႕ၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသို႔ျဖစ္ေန ေသာ စစ္တပ္ထဲကို ကြၽႏု္ပ္သို႔ ဝင္သင့္ၾကပါလား။
ထို႔ျပင္ လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္း၏ အေျခအေနမွာ အားလံုးသိေတာ္မူၾကသည့္အတိုင္း ဆြမ္းေတာ္ ထား၍ ဝမ္းေတာ္မွ အႏိုင္ႏိုင္ဟူေသာ ဘဝမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားမွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဝမ္းတ ထြာအတြက္ ေန႔မအား ညမနား အလုပ္လုပ္ေနၾကရသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထြက္ေပၚေနေသာ ေက်ာက္သံ ပတၱျမားမွစ၍ ေရနံ၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔အလယ္၊ ကြၽန္းသစ္မ်ားအဆံုး ႏိုင္ငံတဝန္းထြက္ေပၚေနေသာ သယံဇာ တမ်ားကိုလည္း ဗိုလ္သန္းေရႊႏွင့္ နီးစပ္ေသာ လက္တဆုပ္စာပင္မရွိေသာ လူတန္းစားမ်ားမွတပါး ျပည္သူလူ ထုအေနျဖင့္ မည္သည့္အက်ိဳးခံစားခြင့္မွ မရွိသည္မွာလည္း အားလံုးအျမင္ပင္ျဖစ္သည္။
ေျမေပၚတြင္ရွိသမွ် ေရာင္းစား၍ ရႏိုင္သမွ် အပင္မ်ားအားလံုး ခုတ္လွဲၿပီး ကုန္သြားေသာအခါ ေဒသခံျပည္သူ မ်ားကို တအိမ္ေထာင္ သစ္ပင္ဘယ္ႏွစ္ပင္ စိုက္ရမည္ စသည္ျဖင့္ အတင္းအဓမၼ ခိုင္းျပန္သည္။ ေဒသခံျပည္ သူမ်ားအေနျဖင့္မူ မိမိလယ္ကြက္ထဲတြင္ ေပါက္ေသာ သစ္ပင္ကိုပင္ ထိ၍မရ။ ေရာင္းစားသည္ကို ထားဘိဦး၊ အိမ္ေဆာက္သည္ကိုပင္ မိလွ်င္ အဖမ္းခံရသည္။ ႏွလွန္မထူႏိုင္သည္အထိ ဒဏ္႐ိုက္ခံရသည္။ မိမိလယ္ကြင္း ထဲ မိမိတို႔ပိုင္နက္ထဲတြင္ ေပါက္ေနေသာ သစ္ပင္မ်ားကို အျမစ္မွစ၍ တူးေဖာ္ကာ ကားႀကီးကားငယ္ အသြယ္ သြယ္တို႔ျဖင့္ ေန႔ညမျပတ္ သယ္ေနၾကသည္ကိုသာ လက္မႈိင္ခ်စြာ ၾကည့္ေနၾကရသည္။
ကြၽန္းေပါသည့္ အရပ္တြင္ ေနရပါလ်က္ ဝါးအိမ္မ်ားျဖင့္ ေနၾကရသည္။ ဆိုရလွ်င္ ျပည္သူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီး ပြားေရး မည္သည့္ဘက္တြင္မွ နလန္မထူႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံစီးပြားေရးအဆင္ေျပဖို႔ မစဥ္းစားဘဲ၊ ႏိုင္ငံသား မ်ား၏ ဘဝဖူလံုမႈကို ဦးစားမေပးဘဲ လက္ရွိေသကာနီး အခ်ိန္အထိ အာဏာတည္ျမဲေရးကို ဦးစားေပးလုပ္ ေဆာင္ေနေသာ သန္းေရႊ၏ လုပ္ရပ္သည္ မည္သို႔မွ လက္ခံႏိုင္စရာမရွိေပ။ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူတိုင္း တႏိုင္ငံ လံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ စစ္မႈထမ္းရမည္ဆိုေသာ္လည္း ထိုအထဲတြင္ သူ၏ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားအတြက္ ႁခြင္းခ်က္မ်ားျဖင့္ အကာအကြယ္ေပးထားသည္။ ဘြဲ႔ရသူမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အရည္အခ်င္းတမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသူမ်ားကို အေရးေပၚ ျပန္တမ္းဝင္အရာရွိအျဖစ္ ခန္႔အပ္ႏိုင္သည္ဆိုကတည္းက ဖိုးလျပည့္တို႔လို၊ ျပည့္ၿဖိဳးေတဇတို႔လို သူ၏ ေျမးျမစ္မ်ား စစ္တပ္ထဲသို႔ (မေျပာေကာင္းေျပာေကာင္း) ေရာက္လာမည္ဆိုလွ်င္ပင္ အရာရွိျဖစ္မည္ဆို သည္က ေသခ်ာၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။
ထိုစစ္မႈထမ္းတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါလ်က္ ေရွာင္လႊဲေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ စစ္အစိုးရ၏ လက္သံုး ေထာင္ဒဏ္မ်ားက အသင့္ေစာင့္ႀကိဳ၍ေနေလသည္။ ျပည္သူမ်ားကို အလြန္အေလးထားေသာသူမ်ားပင္ ျဖစ္ သည္။ အမွန္အားျဖင့္ စစ္တပ္ကို သူလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္၍ ျပႆနာေပၚလာေသာ ယခုအခါမွ ျပည္သူကို ခုတံုး လုပ္ျခင္းသည္ အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ယခု စစ္တပ္ထဲ၌ ရွိေသာသူမ်ားတြင္ ထိပ္ပိုင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း စစ္ဘက္ရာထူးျပဳတ္မွာ စိုးရသည္ႏွင့္၊ ရသ ေလာက္သဲ့ေနရသည္ႏွင့္ စစ္ဘက္ကို စိတ္မဝင္စားႏိုင္။ ေရွ႕တန္းမွာရွိေသာ စစ္သားမ်ားကလည္း စစ္တိုက္ဖို႔ စိတ္မပါ။ ျဖစ္လည္း ျဖစ္သင့္သည္။ ယခု သူတို႔တိုက္ေနေသာ သူမ်ားသည္ ယခင္က သူတို႔မိတ္ေဆြမ်ားပင္ မ ဟုတ္ပါေလာ။ ကာယကံရွင္ခ်င္း မတည့္၍ မဟုတ္ဘဲ သန္းေရႊႏွင့္ မတည့္၍သာ သူတို႔ေတြ ရန္သူျဖစ္ေနၾက ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြ ေခြၽးေတြႏွင့္ တစက္စက္ ျဖစ္္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ အဘိုးႀကီးကေတာ့ အဲယား ကြန္းထဲက မထြက္၊ ေျမးအေခ်ာ့မပ်က္။ ၾကာေတာ့ သူတို႔ေတြသာ စိတ္ပ်က္လာၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေန ရာမ်ားတြင္ ဘုမသိ ဘမသိသူမ်ားႏွင့္ အစားထိုးဖို႔ လိုလာသည္။ သူ သြားေတြ႔သည္က သူငယ္ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျပည္သူမ်ား ...။
လက္ရွိစစ္တပ္သည္ ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ ေမာ္ကြန္းတင္ၿပီးေသာ စစ္တပ္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ မိမိကိုးကြယ္ ေသာ အကိုးကြယ္ခံ သံဃာေတာ္မ်ားကို သူခိုး၊ ဓားျပလို ေစာ္ကားပုတ္ခတ္ခဲ့သည္။ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ကို ကာကြယ္ရန္ထက္ ကိုယ္တိုင္က အမ်ိဳးဘာသာကို ဖ်က္ဆီးျပသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းမည့္ စစ္ သည္မ်ားကို မေတာ္မတရားေသာ ဝါဒမိႈင္းမ်ားတိုက္၍ သတ္ရဲေအာင္၊ ႐ိုက္ရဲေအာင္လုပ္သည္။ ယခင္ တႏိုင္ ငံလံုးက သူရဲေကာင္းမ်ားဟု ယူဆထားေသာ စစ္သားမ်ားကိုလည္း သိကၡာတရား ကုန္းေကာက္စရာ မရွိ ေအာင္ လုပ္ပစ္သည္။ ယခင္က တသားတည္းရွိခဲ့ေသာ ျပည္သူႏွင့္ စစ္တပ္ကို ခြဲျခားပစ္ေသာသူသည္ လက္ ရွိစစ္ေခါင္းေဆာင္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စကားႏွင့္ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ဤကဲ့သို႔ေသာ စည္းကမ္းမရွိ ေသာ စစ္တပ္သည္ တိုင္းျပည္တြင္ ရွိေနသည္ထက္ မရွိသည္က ပိုေကာင္းသည္ဟုသာ ေျပာခ်င္သည္။
လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံသည္ မည္သို႔ပင္ စဥ္းစားစဥ္းစား စစ္မႈမထမ္းမေနရလုပ္ရေလာက္ေအာင္ ဆိုးဝါးေနေသာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမဟုတ္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။ ယခင္ အဂၤလိပ္မ်ားကို ေမာင္းထုတ္သည့္ အခ်ိန္က ေရာ ဂ်ပန္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကပါ စစ္ထဲမဝင္မေနရ ရွိခဲ့သည္ဟု မၾကားခဲ့စဖူး။ ႏိုင္ငံတဝန္း ေရာင္စံုေသာင္းက်န္းမႈ ျဖစ္ေသာအခါတြင္လည္း စစ္မႈမထမ္းမေနရ ဥပေဒမျပဌာန္းခဲ့ရ၊ (ယခု သူတို႔၏ လက္ ထက္တြင္ ႏိုင္ငံသည္ မၾကံဳစဖူး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနသည္ဆိုမွ စစ္မႈမထမ္းမေနရဆိုေတာ့ နားေတြပင္ မ်က္စိ လည္လမ္းမွားကုန္သည္)။
အကယ္၍ ထိုအခ်ိန္က ျပဌာန္းခဲ့လွ်င္လည္း ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လိုက္နာခဲ့ၾကမည္မွာ အ ေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တႏိုင္ငံလံုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ႏိုင္ငံအတြက္ မိမိကိုယ္ကို အနစ္နာခံ၊ အစေတးခံသည္ကို ယံုၾကည္ၾကသည္။ ၾကည္ညိဳ ၾကသည္။ ယခုစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏိုင္ငံအတြက္ အနစ္နာခံသည္ဟုေျပာလွ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ ရွိရွိသမွ်ေသာ ျပက္လံုးဆရာမ်ား စုေပါင္း၍ထုတ္ေသာ ျပက္လံုးထက္ပင္ ရယ္စရာေကာင္းေနမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ အတိဒုကၡေရာက္ေနေသာ ျပည္သူမ်ားကို ပစ္ထားၿပီး သူအာဏာတည္ျမဲေရးအ တြက္ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ အတည္ျပဳသည္။ အခ်ိန္ တိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံသည္ သူ႔အတြက္ခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြက လူသားေတြရဲ႕အသက္ထက္ အေရးႀကီးေနသည္။ အလြန္အနစ္နာခံသူမ်ားပါေပ။
အမွန္တကယ္ စစ္မႈမထမ္းမေနရဥပေဒ ျပဌာန္းခဲ့သင့္သည့္ကာလမွာ ဒုတိယကမၻာစစ္လိုမ်ိဳး တိုင္းတပါးသား ကို ေမာင္းထုတ္ေနရသည့္ကာလ၊ ေရာင္စံုေသာင္းက်န္းေနသည့္ ကာလမ်ားကပင္ျဖစ္သည္။ ယခုမူ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသည္ ေတာင္ကိုရီယား၊ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔လို မနက္ျဖန္စစ္ျဖစ္မည္လား၊ သန္ဘက္ခါ စစ္ျဖစ္မည္လား မသိႏိုင္ေသာ အေျခအေနေတြလည္း ရွိမေန၊ တကမၻာလံုး တပ္အႏွံ႔ျဖန္႔၍ အၾကမ္းဖက္ဝါဒကို တိုက္ဖ်က္ေန သည့္ ႏိုင္ငံလည္းမဟုတ္၊ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ႏွင့္လည္း သူတို႔ေလာက္ အဆင္ေျပတာ သူတို႔ပဲရွိသည္၊ အိႏၵိယ ႏွင့္လည္း ထိုနည္းလည္ေကာင္းပင္။ ဘယ္အေမရိကန္မွလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို တိုက္ဖို႔ စိတ္ကူးရမည္မဟုတ္။ ဆိုရေသာ္ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာျဖင့္ စစ္တပ္ႀကီးဖြဲ႔ၿပီး မည္သည့္ေနရာကို သြား၍ တိုက္မည္နည္း၊ ေတြး ၾကည့္၍ ရသေလာက္မွာ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္၍ ခြပ္ၾကသလို တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း တိုက္ၾက႐ံုသာ ရွိသည္။ ျဖစ္ေရာျဖစ္သင့္ပါရဲ႕လား။
ကရင္တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ... စသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ သန္းေရႊ၏တပ္မ်ား တိုက္ ၾကျခင္းသည္ သန္းေရႊႏွင့္ မတည့္၍ တိုက္ၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ မည္သို႔မွ်မပတ္သက္၊ ျပည္ သူလူထုအေနျဖင့္ စိတ္လည္း မဝင္စား၊ စိတ္ဝင္စားစရာလည္း မလို၊ မည္သည့္တိုင္းရင္းသားမဆို အဖိႏွိပ္ခံရ လွ်င္ ခံခ်င္မည္မဟုတ္၊ ျပန္လည္ခုခံမည္သာျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ သန္းေရႊ၏ တပ္မ်ားတိုက္ၾက ျခင္းသည္ မည္သို႔ပင္ အသံေကာင္းဟစ္ေစကာမူ ျပည္ေထာင္စုအက်ိဳးလည္းမဟုတ္၊ အက်ိဳးလည္းမရွိ၊ ျပည္ သူမ်ားအေနျဖင့္လည္း သူ႔ကို ယံု၍ အလင္းဝင္လာၾကေသာ ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႔မ်ား၊ ေကအိုင္ေအ ကခ်င္အဖြဲ႔ မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ လုပ္ပစ္သည္ကို ၾကည့္ပါက အမွန္တကယ္ တိုင္းျပည္ကို ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ေနတာ ဘယ္သူ လဲဆိုတာ အေသအခ်ာ ျမင္ႏိုင္သည္။ ေသြးထိုးေနတာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိႏိုင္သည္။
ျပည္သူမ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ သန္းေရႊ၏ တပ္မ်ား တုိက္ပြဲျဖစ္၍ သန္းေရႊ၏တပ္ အက်အဆံုး မ်ားသည္ဆိုလွ်င္ ဝမ္းသာၾကသည့္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ မည္သူမွ် သူတို႔အတြက္ ဝမ္းမနည္း၊ မ်ားမ်ားေသဖို႔ သာ ဆုေတာင္းသည္။ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္အဖဲြ႔က ဗံုးခြဲသည္၊ လွ်ပ္စစ္ႀကိဳးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ သည္ ျပည္သူလူထုကို ဘယ္လိုနစ္နာေအာင္လုပ္သည္ဟု ေျပာလွ်င္လည္း မည္သူမွ် မယံု၊ သန္းေရႊ၏ လက္ ခ်က္ဟုသာ အားလံုးယံုၾကသည္။ လူတကာကို လွည့္စားသည့္ေနရာတြင္ သန္းေရႊသည္ ပါရဂူျဖစ္သည္။ သူ ၏ ေဘးနားက လူေတြအားလံုးကို သူသည္ ေကာင္းစြာလွည့္စားထားႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအလွည့္စားခံ ထားရသည့္သူမ်ားကလည္း သူတို႔သည္ အဘိုးႀကီးကို လွည့္စားထားႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ဤသည္ ကပင္ သန္းေရႊ၏ အရည္အခ်င္း ျဖစ္ေလသည္ (မ်ိဳး႐ိုးစစ္ၾကည့္လွ်င္ သန္းေရႊသည္ မ်က္လွည့္ဆရာမ်ိဳး႐ုိးက လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္)။
ထို႔ျပင္ ဗမာ၊ ကရင္၊ မြန္စသည့္ ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ဘုံရန္သူမွာ စစ္အစိုးရသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ ဗမာကလည္း ကရင္ကို မဆန္႔က်င္၊ ကရင္ကလည္း မြန္ကို မဆန္႔က်င္၊ အားလံုးဆန္႔က်င္ေနၾကသည္က စစ္ အစိုးရကိုသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ ယခု မိမိတို႔၏ရန္သူ စစ္အစိုးရ၏ တပ္ထဲသို႔ ဝင္၍ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ၾကဖို႔ ဆို သည္မွာ ဦးေႏွာက္မရွိေသာ လုပ္ရပ္သာျဖစ္သည္။ ျဖစ္လည္း မျဖစ္သင့္၊ မလႊဲသာမေရွာင္သာ၍ စစ္သားလုပ္ ၾကရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိကိုယ္ကို ၾကည္ညိဳႏိုင္ေသာ စစ္သားျဖစ္ဖို႔လိုသည္။ ဝါဒမႈိင္းတိုက္ခံထားရ၍ မဟုတ္ဘဲ မိမိကိုယ္တိုင္က မိမိတိုက္ရေသာ စစ္ပြဲကို တရားေသာစစ္ပြဲဟု ျမင္ထားဖို႔လိုသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေသလွ်င္ လည္း မြန္ျမတ္ေသာ ေသျခင္းေပတည္း။
ကြၽႏ္ုပ္တေယာက္တည္း၏ သေဘာအရဆိုပါမူ စစ္တပ္ထဲဝင္ရၿပီဆိုမွျဖင့္ သန္းေရႊ၏တပ္ထဲသို႔ ဝင္၍ သန္း ေရႊ၏ ကြၽန္လုပ္မည့္အစား အသင္တို႔ႏွစ္သက္ရာ တိုင္းရင္းသားတပ္တတပ္တပ္သုိ႔ ဝင္၍ တရားေသာ စစ္ပြဲ ကို ဆင္ႏႊဲဖို႔သာ တိုက္တြန္းခ်င္သည္။ ေက်းရြာမ်ားအေနျဖင့္လည္း လူဦးေရတေထာင္ရွိေသာ ေက်းရြာျဖစ္ လွ်င္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး ဦးေရသည္ ေအာက္ထစ္ဆံုး တရာထက္ေတာ့ မနည္းေပ။ ထိုအေရအတြက္ျဖင့္ ၿမိဳ႕ နယ္ရဲစခန္းတခုကို ေကာင္းေကာင္းသိမ္း၍ ရသည္။ လူဦးေရတေသာင္းရွိလွ်င္ အရြယ္ေရာက္ၿပီး လူဦးေရ တ ေထာင္ အနည္းဆံုး၊ တသိန္းရွိလွ်င္ တေသာင္း၊ ဆယ္သိန္းဆိုလွ်င္ တသိန္း၊ ဆယ္သန္းဆိုလွ်င္ ဆယ္သိန္း ထိုပမာဏမွ်ေလာက္ဆိုလွ်င္ စစ္အစိုးရကို က်က်နနႀကီး ျဖဳတ္ခ်၍ ရသည္။ ညီညႊတ္ေရးစိတ္ဓာတ္ရွိဖို႔သာ အ ေရးႀကီးသည္။ ခပ္ရွင္းရွင္းဆိုရေသာ္ လက္ရွိလူဦးေရ၏ ငါးပံုတပံုမွ်ျဖင့္ လက္ရွိေခတ္သစ္ဖက္ဆစ္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္သည္။
ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္လည္း ယခု (စစ္မႈမထမ္းမေနရ) ဥပေဒကို ျပည္သူေတြဘက္မွ မားမားမတ္ မတ္ရပ္တည္ၿပီး ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ျပည္သူေတြကိုယ္စား အေလးအနက္ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္း ေဆာင္ဆိုသည္၏ သ႐ုပ္အမွန္ကို ေကာင္းစြာထင္ဟပ္ေစခ်င္ပါသည္။ ျပည္သူေတြအေနျဖင့္ ယခုဥပေဒကို လက္ခံ/လက္မခံဆိုသည္ကိုမူ ႏွစ္ခါျပန္ပင္ စဥ္းစားစရာမလိုပါ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား အေနျဖင့္လည္း စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ယခုဥပေဒကို မျဖစ္မေန အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္အခါ ျပည္သူ မ်ား အေပၚ အျမတ္ထုတ္သလိုမျဖစ္ေစဘဲ အကူအညီမ်ားေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါသည္။ ယခုဥပေဒကို ႏိုင္ငံအက်ိဳး ေရွ႕႐ႈ၍ ေကာင္းစြာအသံုးခ်ႏိုင္လွ်င္ စစ္အစိုးရျပဳတ္က်သြားသည္အထိ ေအာင္ျမင္မႈရႏိုင္သည္။ တခုေတာ့ ရွိ သည္၊ သင္တို႔ အျမင္မက်ဥ္းေျမာင္းဖို႔ေတာ့ လိုသည္။
အို ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားအေပါင္းတို႔ ...
အသင္တို႔သည္ အသင္တို႔၏ ဘဝ၊ အသင္တို႔၏ အနာဂတ္အတြက္ ႏိုးထခ်ိန္ေရာက္ၿပီတကား ...
အသင္တို႔ ႏိုးထၾကေလာ့ ...
အားလံုးကို ေလးစားစြာျဖင့္ ...
ကာနယ္ေအာင္သန္း
သတိ ။ ။ သန္းေရႊသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား တမ်ိဳးႏွင့္တမ်ိဳး မတည့္ေအာင္ အေႏွးႏွင့္အျမန္ ဖန္တီးလာႏိုင္သည္။
0 comments:
Post a Comment