ေဒၚလာစားသူ ဒို႔ရန္သူ

ကိုရဲရင့္ငယ္ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွ--------------

Saturday, February 12, 2011

တစ္ခါတစ္ရံ Facebook မွာ ကိုယ္က Politics ဆန္ဆန္ အေရးအသားေလးေတြ ေရးမိရင္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရးထားတဲ႔ Post ေလးေတြမွာ ၀င္ျပီး comment ေပးမိရင္ အုပ္စု (၂) စုကြဲတာကို သတိထားမိပါတယ္။ ကြဲတာလည္းကြဲေပါ႔။ ဘာျဖစ္လဲ အျမင္မတူဘူးလို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ၀င္ေရးမိတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုလည္း ဆဲလိုက္ၾကတာ မိုးကို မႊန္ေနတာပါဘဲ။ ဒါေတြက အေၾကာင္းမဟုတ္ခဲ႔ပါဘူး။ သူဆဲ ကိုယ္ဆဲ ဆဲခဲ႔တာပါဘဲ။ အေၾကာင္းရွိတာက သူတို႔ေတြသိမ္းၾကံဳးေျပာလိုက္ၾကတဲ႔ စကားပါ။
“ခင္ဗ်ားတို႔ ေဒၚလာစားေတြက” ဆိုတဲ႔ စကားပါ။
အဲဒီ စကားက်ေတာ႔ အေၾကာင္းရွိလာပါတယ္။ သူတို႔ဆိုလိုခ်င္တာက ကိုယ္တို႔ကဘဲ ေဒၚလာေတြအလကားေနအလကား ထိုင္စားျပီး တိုင္းျပည္ၾကီးကို ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း အားအားယားယား ၾကံစည္ေနၾကတယ္လို႔ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ေစတယ္။
“ခင္ဗ်ားတို႔ ျပည္ပမွာ ေနျပီးေတာ႔ အသံေကာင္းဟစ္မေနနဲ႔” လို႔လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ေျပာၾကတယ္။
ျပည္ပကေန ေကာင္းစားေနျပီးေတာ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ ေျပာၾကတယ္ေပါ႔ ဆိုလိုခ်င္တာက။ ဒီစကားၾကားရတိုင္း ရင္နာတယ္။

အဲဒီလို သိမ္းၾကံဳးျပီးေျပာတတ္တဲ႔ သူေတြကိုလည္း စဥ္းစားၾကည္႔မိတယ္ သူတို႔ကေရာ ဘာစားေနလို႔လဲ ျပီးေတာ႔ သူတို႔ကေရာ ဘယ္အရပ္ေဒသက မို႔လို႔လဲ။

ေဒၚလာကိုစားစား၊ ရင္းဂစ္ ကိုစားစား၊ ေပါင္စတာလင္ကို စားစား အလကား စားရတာ တစ္ခုမွ မပါဘူး။ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို ေလာင္းေၾကးထပ္ျပီးမွ၊ မ်က္ရည္ေတြကိုရင္းႏွီးျပီးမွ စားရတာျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားခ်က္ေတြ၊ ၀ါသနာေတြ အကုန္စြန္႔လႊတ္ျပီးမွ ျပည္ပဆိုတာကို ေရာက္လာခဲ႔ၾကရတာျဖစ္ပါတယ္။ ၾကိဳက္တဲ႔သူေမးၾကည္႔ ေဒၚလာေတြစားေနရလို႔ အဆင္႔ျမင္႔ျမင္႔ေနရလို႔ ေပ်ာ္တဲ႔ေကာင္ တစ္ေကာင္မွမပါဘူး။ အညာသား အညာကိုလြမ္းတယ္ ေအာက္သား ေအာက္ျပည္ကို လြမ္းတယ္။

အဲယားကြန္းခန္း Company ထဲကေန ေခၽြးတျပိဳက္ျပိဳက္က် အလုပ္လုပ္ေနရတဲ႔ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြအဆံုး ရွိရွိသမွ် ျမန္မာလူမ်ိဳးအားလံုး ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကို ေသာက္ျမင္ကပ္လွခ်ည္ရဲ႔ အလကားတိုင္းျပည္ၾကီးပါ ထြီ ထြမ္ လုပ္ျပီး ထြက္လာခဲ႔တဲ႔ သူတစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ အဆင္မေျပႏိုင္တဲ႔ ဘ၀အေမာေတြ တင္ရွိေနရစ္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကြးေတြ မိသားစုမ်က္ႏွာေလးေတြ ျမင္ေယာင္ျပီး ေလယဥ္ေပၚကို ဟန္လုပ္တက္သြားခဲ႔ၾကရတာပါ။
အရင္က ျပည္ပကိုသြားၾကတယ္ဆိုတာ ပညာေတာ္သင္သြားၾကတဲ႔ ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားထဲမွာသာ ေရပန္းစားတဲ႔ ကိစၥတစ္ခုပါ။ အခုေတာ႔ ေက်ာင္းမျပီးလည္း သြားသင္႔ရင္သြားၾကရတယ္။ ပန္းကန္ေဆးမလား ၾကမ္းတိုက္မလား ရတယ္ လုပ္သင္႔ရင္လုပ္ရမွာေပါ႔။ ကိုယ္သင္လာခဲ႔တဲ႔ ပညာေရးေနာက္ခံ ဘြဲ႔ နဲ႔မတန္မရာအလုပ္ကို ခိုင္းသလား ရတယ္ လုပ္ရမွာေပါ႔။ ကိုယ္ေတြကို အႏွိမ္ခံ ဘ၀မွာထားျပီး ဆက္ဆံၾကသလား ရတယ္ သည္းခံရမွာေပါ႕။ ရရာအလုပ္ ရရာ ပညာသင္ၾကရတယ္။ သက်သီဟရာဇာသာကီ၀င္မဟာအမ်ိဳးသားေကာင္းျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ဆိုတဲ႔ဟာၾကီးက ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ ေမ႔ထားရမယ္႔အရာျဖစ္သြားျပီေလ။

ကိုယ္ေတြဆီက ဘြဲ႔လက္မွတ္ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ဟင္းဟဲ နဲ႔ သက္ျပင္းခ်တဲ႔ ပါေမာကၡေတြ၊ မင္းတုိ႔ျမန္မာေတြကို ဒါသင္ေပးလို႔ ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူးဆိုတဲ႔ ကထိက ေတြရဲ႔ မဲ႔ျပံဳးျပံဳးျပီး ေျပာတဲ႔ စကားသံေတြ အားလံုးကို သည္းခံေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ႔ၾကရတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံၾကီးကို သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔ ေပးဆပ္ခ်င္လြန္းလို႔ ကိုယ္႔ႏိုင္ငံကို ေျခစုံကန္သြားခဲ႔ၾကရတယ္ဆိုတဲ႔ အေျပာမ်ိဳးဟာ သိပ္ကိုမွားပါတယ္။

၀န္ၾကီး (သို႔) ညႊန္မႈး လာမွာမို႔လို႔ဆိုျပီးေတာ႔ ရံုးမွာ ညအိပ္ရတာေတြ၊ ဦးစီးမႈး မိန္းမ ေစ်းသြားဖို႔ ကားေမာငး္ေပးရတာေတြ၊ မန္ေနဂ်ာၾကီး သားကေလး သမီးကေလးေတြ ေက်ာင္းၾကိဳပို႔လုပ္ေပးရတာေတြ၊ စေန တနဂၤေႏြ ရံုးပိတ္ရက္ေတြမွာ သစ္ပင္စိုက္ပြဲသြားရတာေတြ၊ နင္ပဲငဆ အဆဲခံ ရတာေတြ၊ ၀န္ၾကီးဌာနကသက္ဆိုင္တဲ႔ အရာရွိဆီက ညႊန္ၾကားခ်က္က တစ္မ်ိဳး၊ တိုင္းမႈး ဆီက ညႊန္ၾကားခ်က္က တစ္ဖံု၊ စစ္ေဒသမႈးလာတုန္းက ခိုင္းသြားတဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္က တစ္သြယ္ နဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြ အမိန္႔ေတြ ၾကားထဲမွာ ရြာလည္ ေနတာထက္စာရင္ သူမ်ားနားလို႔မွ ကိုယ္မနားဘဲ လုပ္ရတဲ႔ ျပည္ပက စက္ရံုေတြမွာ ေရကုန္ေရခန္း အလုပ္လုပ္ၾကရတာ ပိုေကာင္းပါလိမ္႔မယ္။ ဒါေတြဟာ သက္ေတာင္႔သက္သာ ေအးေဆးေနျပီး ေဒၚလာစားတာလား။

ဒီလိုပါဘဲ ကိုယ္တတ္ထားတဲ႔ပညာနဲ႔ သုေသသနျဖစ္ျဖစ္ စာသင္တာျဖစ္ျဖစ္ စာတမ္းျပဳစုတာျဖစ္ျဖစ္ စာေရးတာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ခ်င္တဲ႔ ပါေမာကၡတစ္ဦးဟာ တိုင္းမႈးလာမွစတင္မယ္႔ ၾကက္ဆူပင္စိုက္ပ်ိဳးပြဲကို ေနပူၾကီးထဲက ရပ္ေစာင္႔ေနရတာမ်ိဳးထက္ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင္႔ရတဲ႔ အရပ္ေဒသကို ထြက္ခြာသြားတာ မဆန္းပါဘူး။ ပါေမာကၡတစ္ဦးဟာ ေနပူၾကီးထဲမွာ ၾကက္ဆူပင္စိုက္ဖို႔အေရး တစ္ျခားအာဏာပိုင္တစ္ေယာက္ကို ေစာင္႔သင္႔မေစာင္႔သင္႔၊ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာ လံုျခံဳေရးဆိုတဲ႔ ဂိတ္ေစာင္႔ တာ၀န္ကို ယူသင္႔မယူသင္႔ ကိုေတာ႔ စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ သိပါလိမ္႔မယ္။ ေလာကမွာ တန္ရာ တန္ရာ ဆိုတဲ႔ စကားလည္း ရွိေသးရဲ႔ မဟုတ္လား။ ဒါဟာ အတၱစိတ္ေၾကာင္႔ ေဒၚလာစားတာလား။

ဘြဲ႔နဲ႔ ဆိုင္တာမဆိုင္တာ အပထား ရရာတိုးလုပ္ၾကရမယ္႔ အလုပ္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ သိပ္ေပါ အတင္း အဓမၼေပါပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ေခၚတဲ႔ ၀န္ထမ္းေရြးခ်ယ္ေလ႔က်င္႔ေရးအဖြဲ႔ စာေမးပြဲေတြလည္း တစ္ကယ္ကို ခ်ိမ္႔ခ်ိမ္႔ သဲက်င္းပၾကပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အလားတူဘဲ ဘယ္ေနရာက အလုပ္ေခၚေခၚ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ တိုးတိုးၾကိတ္ၾကိတ္ ေလွ်ာက္ထားၾက သင္တန္းတက္ၾကရတဲ႔ ျမန္မာ႔မ်ိဳးဆက္သစ္ ဘြဲ႔ရပညာတတ္ေတြလည္း တပံုတပင္ၾကီးရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘြဲ႔ရလာတဲ႔ အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ အေရအတြက္နဲ႔ အလုပ္ေနရာနဲ႔ အခ်ိဳးမွ်ၾကပါရဲ႔လား။ စဥ္းစားပါ။ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ နည္းျပရာထူးအတြက္ MA. MSc ေတြကို ေခၚတဲ႔ ၀န္ထမ္းေရြးခ်ယ္ စာေမးပြဲတစ္ခု (၂၀၀၈) တုန္းကပါ။ လစ္လပ္တဲ႔ေနရာ (၅၀) ပါ။ လာေရာက္ေလွ်ာက္ထားတဲ႔ မဟာဘြဲ႔ရေတြက (၃၅၀) ရွိပါတယ္။ သြားေျဖၾကတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြျပန္လာလာျခင္းေျပာလိုက္ၾကတာက ေနျပည္ေတာ္သြားေျဖရတဲ႔ စရိတ္သာကုန္သြားတယ္ လစ္လပ္ (၅၀) ထဲက (၃၀) ကမေျဖခင္ကတည္းက ရျပီးသားကြ ပါတဲ႔ခင္ဗ်ာ။ ဒီေန႔ၾကည္႔လိုက္ၾကပါ မိဘလက္ထဲက လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနရေသးတဲ႔ ဘြဲ႔ရလူငယ္ေတြ၊ အလုပ္ရေသာ္လည္း (Company အလုပ္ျဖစ္ေစ၊ အစိုးရအလုပ္ျဖစ္ေစ) မျပည္လည္ေသးတဲ႔ လူေတြ ရိုက္သတ္လို႔ မကုန္ပါဘူး။ ဘြဲ႔တစ္ခုရျပီးတာေတာင္ ေနရာမရွိတဲ႔ တိုင္းျပည္ကေန အျခားအျခားကို စိတ္ကူးၾကတာ သိပ္ေတာ႔ မဆန္းပါဘူး။ ဂေဟေဆာ္ရေဆာ္ရ၊ ပိုက္ဆက္ရဆက္ရ လုပ္သင္႔တာကို လုပ္ရမွာေပါ႔။ ေျပလည္ဖို႔က အဓိကပါ။ ဒါဟာ အလကားေနအလကား ေပ်ာ္လို႔ ေဒၚလာစားတာလား။

ေက်ာင္းကလည္းတပိုင္းတစ၊ မိဘကလည္းအဆင္မေျပ၊ လုပ္စရာအလုပ္လည္း တိုင္းျပည္က မေပးႏိုင္ ဒါဆို သြားရမွာေပါ႔ အလုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔ဆီကို။ စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ဖို႔သာ အဓိက က်ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ေရစည္လွည္းတြန္းစားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ စည္ပင္သာယာနဲ႔ ျငိစြန္းေနေသးတာေလ။ လမ္းေဘးမွာ ကြမ္းယာဆိုင္ေလးဖြင္႔ရင္ေတာင္ စည္ပင္က အလႈခံကသပ္သပ္၊ ေန႔စဥ္ေပးေနရတဲ႔ ေစ်းေကာက္ဆိုတာက သပ္သပ္၊ ပလက္ေဖာင္းေၾကးဆိုတာက သပ္သပ္ လူၾကီးလာရင္ ဆိုင္ပိတ္ေပးထားပါ ဆိုတာက တစ္မ်ိဳး အဲသလို အဲသလို ရွိေနပါတယ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ အမွီအခိုကင္းကင္း လုပ္ႏိုင္တဲ႔ စီးပြားေရးဆိုတာ ရွိရင္ေျပာပါ။ အမွီအခို ကင္းတဲ႔ စီးပြားေရးဆိုတာကမွ ကိုယ္လုပ္ရင္လုပ္သေလာက္ ကိုယ္စြမ္းရင္စြမ္းသေလာက္ ခ်ံဳၾကားက ဘံုဖ်ားကို ေရာက္မွာပါ။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ခံတယ္ေျပာေျပာ ခင္ဗ်ားတို႔ ၾကိဳက္သလိုေျပာ တန္ရာတန္ေၾကး လုပ္အားကို ေပးဆပ္ျပီး တန္ရာတန္ေၾကး ပိုက္ဆံ မရဘူးေျပာေျပာ တစ္ေနကုန္ ေရစည္လွည္းတြန္းျပီး ေခၽြးျပိဳက္ျပိဳက္က်လာမွ ရတဲ႔ပိုက္ဆံကို စည္ပင္က လွည္းေၾကး တစ္၀က္ေလာက္ေတာင္းတာထက္စာရင္ စက္ရံုထဲမွာ မတန္တဲ႔ လစာနဲ႔လုပ္ရတာ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အလကားေန ေပ်ာ္လို႔ အားအားယားယား ေဒၚလာစားၾကတာလား။

အရာရာတိုင္းဟာ အေၾကာင္းရွိလို႔ အက်ိဳးျဖစ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေမြးတဲ႔သူတိုင္း ေမြးကတည္းက တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္ၾကပါတယ္။ ထမင္းငတ္ခံျပီး ခ်စ္တဲ႔သူ တစ္ရာမွာ တစ္ေယာက္ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အားလံုးေတာ႔ မခ်စ္ဘူး။ ထမင္းစားရင္း တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တာေတာ႔ အားလံုးပါဘဲ။ တပ္မေတာ္ထဲ၀င္မွ ႏိုင္ငံ႔သားေကာင္းျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကသူအားလံုး၊ ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာ က်ရာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူအားလံုး၊ တိုင္းတစ္ပါးကိုသြားျပီး မိဘရပ္ထံ ပိုက္ဆံျပန္ပို႔ေပးေနတဲ႔ (တိုင္းျပည္အတြက္ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ) ရွာေပးေနတဲ႔ သူအားလံုး ႏိုင္ငံသားေကာင္းေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီတိုင္းျပည္မွာေမြးလို႔ ဒီတိုင္းျပည္မွာလူျဖစ္တဲ႔သူတိုင္း ဒီတိုင္းျပည္ရဲ႔ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာျဖစ္တယ္။ တရားမမွ်တျခင္း ၀ါဒမျဖဴစင္ျခင္း ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုေၾကာင္႔ ျပည္ပသို႔ ထြက္ကုန္ၾကျခင္းဆိုတဲ႔ အက်ိဳးတရားေပၚေပါက္လာတာျဖစ္ပါတယ္။

အေပၚမွာေျပာခဲ႔တာေတြကိုၾကည္႔ျပီး ဟ ဖြံျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေသးတာဘဲ ေရွ႔ဆက္တိုးတက္ေအာင္ အားလံုးအနစ္နာခံၾကရမွာေပါ႔ ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေတြကို မေျပာၾကပါနဲ႔ေတာ႔။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အနစ္နာခံလာတာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ထက္မနည္းေတာ႔ဘူး။ ဖြံျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ကေန ဖြံျဖိဳးျပီးႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္လို႔ ေျပာတဲ႔စကားကို နားေထာင္လာရတာလည္း ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) မကေတာ႔ဘူး။ ဆရာလူထုစိန္၀င္းကေျပာဖူးပါတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ထင္းခုတ္စားရင္ေတာင္ ထမင္းမငတ္ပါဘူးတဲ႔။ ထင္းခုတ္စားရင္ သစ္ေတာျပံဳးတီးမႈနဲ႔ ဖမ္းခံရမွာျဖစ္ေပမယ္႔ သစ္ပင္အလံုးလိုက္ခုတ္ရင္ အဖမ္းခံရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အားလံုးအဆင္မေျပၾကတာကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း အဆင္မေျပျဖစ္ေနလို႔ ဆိုရင္ထားပါေတာ႔။ ဘယ္ကိုဘဲ ေမွ်ာ္ၾကည္႔လိုက္ၾကည္႔လိုက္ အဆင္ေျပေနၾကရက္သားနဲ႔ ကိုယ္ေတြသာ အဆင္မေျပျဖစ္ေနၾကတာကေတာ႔ ဘယ္သူက သည္းခံႏိုင္မလဲ။ တန္းတူညီတူ စားၾကရ၊ တန္းတူညီတူ ပညာသင္ၾကရ၊ တန္းတူညီတူ လုပ္ကိုင္ၾကရက္သားနဲ႔ ကိုယ္သာ အဆင္မေျပရင္ ကိုယ္ညံ႔တာေပါ႔။ ကိုယ္ကၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ထားရက္နဲ႔ ကိုယ္ေလာက္မလုပ္သူေတြ အဆင္ေျပသြားၾကျပီး ကိုယ္႔ထက္သာသြားတယ္ဆိုရင္ ..........

ေလးစားစြာျဖင္႔
စိုးေ၀ယံထြန္းRest of your post