‘ဘယ္ေက်ာင္းေနမလဲ ေမာင္ေရခဲ’ (၁)

http://www.ashinsirinda.com ေပးပို ့သူ -eimmet mahotpar
(၁)
မိမိနဲ႔ သိကြ်မ္းရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြ၊ မိမိေနခဲ့တဲ့ အရပ္က
တပည့္ေတာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဒကာဒကာမ ေတြထဲက တခ်ိဳ႕တစ္ေလဟာ ကမၻာႀကီး ကပဲ
ျပားသြားလို႔လား၊ သူတို႔ရဲ႕ နား မ်က္ေစ့ေတြကပဲ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္
က်ယ္ကုန္ၾကလို႔လားေတာ့ မသိဘူး ေရျခား ေျမျခားဆိုတဲ့ တိုင္းတစ္ပါးကို
ေရာက္သြားၾကတာ ကမၻာအႏွံ႔ေလာက္နီးပါး အေတာ္ေလးျပန္႔ေနၾကၿပီ။



အင္း ... သူတို႔လို လူေတြ ကမၻာအႏွံ႔ ေျခဆန္႔ၾကလို႔လဲ ကမၻာႀကီး
ျပားသြားသလားေတာ့ မေျပာ တတ္ပါဘူး။ ဒီျဖစ္ရပ္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႔
သိသာလာတာ တစ္ခ်က္ကေတာ့ ကမၻာျပန္႔ သြားၾက တဲ့ ျမန္မာတို႔နဲ႔အတူ သူတို႔ရဲ႕
ဦးထိပ္ထက္မွာ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶ သာသနာ အေငြ႕အသက္ ကေလးေတြပါ
ပါသြားၾကတဲ့အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶ သာသနာေတာ္လဲ သူတို႔ သြားရာ ကမၻာအႏွံ႕ဆီ
အေတာ္ေလးျပန္႔သြားခဲ့ရပါတယ္။


ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုးကြယ္အားထားရာအစစ္ျဖစ္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္နဲ႔
အကင္းကြာမခံႏိုင္ၾကတဲ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ ပင့္ေလွ်ာက္ခ်က္အရ
မိမိအပါအဝင္ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားလဲ ေရျခား ေျမျခား အထိ
ေရာက္ျဖစ္သြားပါတယ္။


အရင္ကၾကား႐ံုသာ ၾကားဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးေတြကို ကိုယ္တိုင္
ေရာက္ရွိထိေတြ႕ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့တာကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒါဟာ
တကယ္ကိုမွ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ေက်းဇူးအစစ္ပါပဲ။


ေလာကဓံ အပူလိႈင္းၾကားမွာ ေဆာက္တည္ရာ မရသူတို႔အတြက္ ပုန္းေအာင္း မွီခိုရာ
အစစ္ျဖစ္ တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဓမၼအရိပ္ေၾကာင့္သာ အခုလို တရားဓမ
ၼေဟာညႊန္ျပသႏိုင္ၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ သံဃာ ေတာ္ေတြကို ကမၻာျပန္႔ဒကာ ဒကာမေတြက
ပင့္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။


ပင့္ေလွ်ာက္သူေတြရဲ႕ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က အလည္အပတ္ေရာက္ေစလိုလို႔
သက္သက္မဟုတ္ဘဲ တရားဓမၼနာယူ ေမးျမန္းလိုၾကတဲ့ ဆႏၵရွိၾကတဲ့အတိုင္း
မိမိတို႔ကလဲ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမ ေတာ္မ်ား ကို စြမ္းႏိုင္သမွ်
ျဖန္႔ေဝေပးခဲ့ျဖစ္ပါတယ္။


ကမၻာျပန္႔ျမန္မာတို႔နဲ႔ အနီးကပ္ထိေတြ႕ရတဲ့အခါမွာ သူတို႔ေတြဟာ ကိုယ့္ေျမ၊
ကိုယ့္ေရ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္ေဒသကို မခ်စ္ရွာလို႔ စြန္႔ခြာလာၾက
သူေတြမဟုတ္ဘူး၊ မျဖစ္သာလို႔ ခြဲခြာ ေနၾကရသူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာလဲ
သိရွိလာပါတယ္။


အမိေျမနဲ႔ ေဝးကြာ ေနၾကရသူေတြရဲ႕ အဓိကခ်ိဳ႕တဲ့ခ်က္ကေတာ့ မိမိတို႔ရဲ႕
ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာ တရား နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အမိေျမမွာလို အတုျမင္ အတတ္ သင္စရာ
ေက်ာင္းကန္ဘုရား သြားလာ ခြင့္တို႔၊ တရားဓမၼနာယူခြင့္တို႔ မႀကံဳၾကရတဲ့
ကိစၥပါပဲ။



ဘယ္အရာ ဘယ္ကိစၥမဆို “ႀကံဳႀကိဳက္ဖို႔”ဆိုတာကလဲ ႀကံဳပါမ်ားမွ
ႀကိဳက္ရေကာင္းမွန္း သိတတ္ၾက တာဆိုေတာ့ ေရျခားေျမျခားေရာက္မွ
လူလားေျမာက္ၾကရတဲ့ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြရဲ႕ အေျခအေန က ကိုယ္ဘာသာ တရားနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး ႀကံဳလဲႀကံဳရခဲသလို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ႀကိဳက္လဲ မႀကိဳက္ တတ္ၾကေသး
တဲ့ကိစၥပါပဲ။


ၿပီးေတာ့ မိဘမ်ား ကိုယ္တိုင္ကလဲ ကိုယ့္ေျမ ကိုယ္ေဒသမွာ တုန္းက
အႀကံဳမ်ားလို႔သာ ႀကိဳက္ၿပီ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေျခေျခ ျမစ္ျမစ္
ေလ့လာ ဆည္းပူးခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ေလေတာ့ အရာရာကို ေျခေျချမစ္ျမစ္ေလ့လာ ဆန္းစစ္
ေမးျမန္းတတ္ တဲ့ ေခတ္ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေစ့ငု စပ္စုတဲ့
ေမးခြန္းမ်ိဳးနဲ႔ႀကံဳရတဲ့အခါ ေခါင္းခဲၾကရပါသတဲ့။


ဒီလိုကိစၥမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမးလာ ျမန္းလာတာမ်ိဳး ၾကံဳရတဲ့အခါမွာေတာ့
သူတို႔ကိစၥကို ကိုယ့္ကိစၥလို သေဘာထားၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ပဲ
ေျဖၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ေတြ႕ၾကံဳ ေျဖၾကား ေပးခဲ့ရတဲ့ ျပႆနာမ်ားထဲက
ေလာ့စ္အိန္ဂ်လီမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ျပႆနာတစ္ခု ကေတာ့ ေရျခား ေျမျခားေရာက္
မိဘမ်ားအတြက္သာမက ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရမွာ ေနၾကတဲ့ မိဘမ်ားပါ
ၾကံဳေတြ႕ႏိုင္တဲ့ ျပႆနာမ်ိဳးျဖစ္လို႔ အားလံုးသိ ရေအာင္
ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။


အဲဒီဒကာက သူတို႔မိသားစု အမိေျမနဲ႔ ခြဲခြာလာခဲ့ၾကတာ
ဆယ့္ငါးႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီ၊ ႏို႔ညႇာသားက ခုႏွစ္ႏွစ္သားအရြယ္ႏို႔စို႔သမီးက
ရင္ခြင္လြတ္အရြယ္မွာ အမိေျမနဲ႔ ခြဲခြာခဲ့ၾကရတာပါ။ အခုဆို သူတို႔ရဲ႕သားက
တကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ေနၿပီ၊


သမီးငယ္ကလဲ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ၾကားေနၾကပါသတဲ့။ ငယ္စဥ္ကစၿပီး
ျမန္မာစကားကိုေတာ့ မိသားစုအခ်င္းခ်င္း ေျပာဆိုတဲ့ အေလ့အထ လုပ္ေပးလို႔
ျမန္မာစကား ေျပာတတ္ၾကသလို မိ႐ိုးဖလာ ဘုရားကို လက္အုပ္ခ်ီ ဦးခ်ရတာတို႔၊
ရဟန္းသံဃာကို အ႐ိုအေသ ျပဳရတာ၊ လွဴဒါန္းရတာတို႔ေလာက္ေတာ့
အေလ့အက်င့္ရွိခဲ့ေပမယ့္ “ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဘယ္လိုလဲ” စတဲ့
ေျခေျချမစ္ျမစ္ကိုေတာ့ မိဘမ်ားကိုယ္ တိုင္ကလဲ ဘာမွ် တိတိက်က် ေရေရရာရာ
မသိခဲ့ၾကလို႔ သားသမီးမ်ားကိုလဲ ေျပာမျပႏိုင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း
နိဒါန္းရွည္ႀကီးကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္ျခင္းတစ္ဝက္
ညည္းခ်င္းတစ္ဝက္နဲ႔ေျပာျပေနပါတယ္။



(၂)

သူ႕ရဲ႕စကားေၾကာက ေျပာရင္းေျပာရင္း အေၾကာရွည္ၿပီး
ဘယ္လိုအဆံုးသတ္ရမယ္ဆိုတာေတာင္ မသိေတာ့သလို လံုးျခာလိုက္ေနတာကို
အကဲခပ္မိတဲ့အတြက္ မိမိကပဲ ၾကားျဖတ္ၿပီး “ကဲ-ဒကာႀကီး၊ အခ်ိန္ကေလးရတုန္း
ဒကာႀကီးရဲ႕ ညည္းခ်င္းရွည္ႀကီးကို လက္စသတ္ၿပီး အဓိက ေမးလို တာကိုသာ
လိုရင္း တိုရွင္းေျပာျပပါ” လို႔ ဆိုေတာ့မွ ဒကာႀကီးက “အို ..
ေဆာရီးပါဘုရား၊ အဲ ကန္ေတာ့ပါဘုရား၊ အခု တပည့္ေတာ္ ရဲ႕သားနဲ႔ သမီးက
ေက်ာင္းမွာ ဘာသာခ်င္းမတူတဲ့ ဆရာဆရာမေတြ သူငယ္ခ်င္း ေတြနဲ႔ စပ္မိစပ္ရာ
ေျပာၾကရင္း ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာတရား ခ်င္း ႏိူင္း ယွဥ္ ေျပာၾကတဲ့အခါမွာ
တျခားဘာသာဝင္မ်ားက “သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဘုရားသခင္ဆိုတာ အခုထိ
ေကာင္းကင္ဘံုနန္းမွာ ရွိေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဘုရားသခင္က
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္လာသူတိုင္းကို ရွိသမွ်အျပစ္ေတြလဲ ေဆးေၾကာဖယ္ရွားေပးမယ္၊
ဆင္းရဲဒုကၡေတြ ကင္းေဝးေစမယ္၊ ခ်မ္းသာ သုခေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္လဲ
အစစတာဝန္ယူတယ္ “ ဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္အျပည့္ရွိေၾကာင္းေတြကို သူတို႔ဘက္က
ရႊန္းရႊန္းေဝ ေအာင္ ေျပာျပၾကပါသတဲ့။


ၿပီးေတာ့ သူတို႔က “မင္းတို႔ ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားဆိုတာ
လူကျဖစ္လာတဲ့ ဘုရားျဖစ္လို႔ လူေတြလိုပဲ ေသသြားခဲ့ၿပီ၊ အခုမရွိေတာ့ဘူး။
အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ဟာ မရွိတဲ့ဘုရားကို ကိုးကြယ္ ေနၾကသူေတြျဖစ္မေနဘူးလား။


တို႔ဘုရားသခင္က တို႔အတြက္ လံုးဝအျပည့္အစံုတာဝန္ယူၿပီး အာမခံခ်က္ေပးသလို
မင္းတို႔ဘုရား သခင္ကေကာ မင္းတို႔အတြက္ ဘယ္လို တာဝန္ယူသလဲ၊ ဘာေတြ
အာမခံခ်က္ေပး သလဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတြ ေမးလာတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္
သားနဲ႔သမီးတို႔က ဘာမွ ေရေရ ရာရာ ျပန္ မေျပာ ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူးတဲ့ဘုရား။ ဒါနဲ႔
သူတို႔စိတ္ထဲမွာလဲ ဇေဝဇဝါနဲ႔ ေယာင္ဝါးယိမ္းယိုင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ပံု
ရပါတယ္ဘုရား။


တစ္ေန႔ကေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ကို သားက ကြန္ပလိန္းတက္လာတယ္။ “ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ
မရွိတဲ့ဘုရားကို ကိုးကြယ္ေနၾကတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ရွိတယ္ဆိုရင္
ဗုဒၶဘုရားရွင္ အခုဘယ္မွာရွိ သလဲ၊ သူ႔ကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္သူေတြအေပၚမွာ
ဘာေတြ တာဝန္ယူသလဲ၊ ဘယ္လို အာမခံ ခ်က္ ေတြ ေပးသလဲ” ဆိုတာေတြေပါ့ဘုရား။


ၿပီးေတာ့ သားဆက္ေျပာတဲ့ စကားက တပည့္ေတာ္တို႔ မိဘေတြအတြက္ အေတာ့္ကို
တုန္လႈပ္စရာေကာင္းတဲ့ စကားဘုရား “ဘာမွ ေရရာမႈ မရွိတဲ့ ဘာသာတရားကို
ကိုးကြယ္ေနတာ ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ လက္မခံႏိုင္ဘူး၊ ေရရာတဲ့ ဘုရားသခင္နဲ႔
အာမခံခ်က္အျပည့္ ရွိတဲ့ ဘာသာ ကိုသာ ေျပာင္း ၿပီး ယူေတာ့မယ္” တဲ့ဘုရား၊
ဒီစကားၾကားရတာ တပည့္ေတာ္ျဖင့္ မိုးႀကိဳးပစ္သလိုကို ခံစားလိုက္ရတယ္။
ကိုယ္ကလဲ ဘာမွ ေရေရ ရာရာ ျပန္မေျပာတတ္ဘူး။


ဒီအေၾကာင္း မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြကို ေျပာျပၿပီး အကူအညီေတာင္းေတာ့လဲ
အားလံုးလိုလိုက ဝိုးတိုးဝါးတား ေတြခ်ည္းပဲဘုရား။ မေန႔ကမွ သူငယ္
ခ်င္းတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရားနဲ႔ အေတာ္ ေလး ေမးျမန္း ေျပာဆိုဖူးပါသတဲ့၊
ဒီကစၥကိုလဲ အရွင္ဘုရားနဲ႔ နည္းနည္းေဆြးေႏြးၾကည့္သင့္တယ္” ဆိုလို႔ ဒီေန႔
အလုပ္ကအျပန္ အရွင္ဘုရားရွိရာကို တန္းဝင္ခဲ့တာပဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔
အခက္အခဲ ကို ကူညီေျဖရွင္းေပးပါဦး” ဆိုတဲ့မာရသြန္ေမး ခြန္းႀကီးကို
ေမးပါေတာ့တယ္။


မိမိရွင္းျပခဲ့တာကေတာ့ - ဒကာႀကီးရဲ႕ေမးခြန္းရွည္ႀကီးထဲမွာ ပထမဆံုးက
“ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ မရွိတဲ့ ဘုရားကိုကိုးကြယ္ေနၾကတာလား” ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။


လက္ရွိကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ ဘာသာတရားေတြကို ခ်မွတ္တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့
ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလံုးထဲမွာ ဘယ္ေခတ္က၊ ဘယ္အရပ္မွာ၊
ဘယ္မိဘယ္ဖက ဖြားျမင္တယ္၊ ငယ္နာမည္က ဘယ္လိုေခၚတယ္။


ဘယ္အရြယ္မွာ ဘုရားျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လိုတရားေတြကို ဘယ္အရပ္ဘယ္ေဒသမွာ
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေဟာခဲ့တယ္’ စတဲ့ ေသခ်ာေရ ရာတဲ့
မွတ္တမ္းမွတ္ရာ သမိုင္းအေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လံုလံုရွိတာဆိုလို႔
ဦးဇင္းတို႔ ဒကာႀကီးတို႔ ကိုးကြယ္ေနတဲ့ “ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား” တစ္ဆူ တည္းသာ
ရွိတယ္ဆိုတာ ဒီေန႔ သိပၸံပညာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့
ကမၻာ့ပညာရွင္ေတြအားလံုးကလဲ အေလးထားသိမွတ္ထားၾကတာ အားလံုးသိၾကမွာပါ။


ဘုရားပြင့္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ မဇၩိမေဒသ(အိႏၵိယ၊နီေပါႏိုင္ငံေတြ)မွာ
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က အေသာကမင္းႀကီး
ေရးထိုးစိုက္ထူခဲ့တဲ့ ဒီမွတ္တမ္းေက်ာက္စာေတြ၊ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးေတြကို
ကမၻာ့ပညာရွင္ေတြ အားလံုးတို႔ကလည္း အေလးထား အသိမွတ္ ျပဳၾကတယ္ဆိုတာ
အားလံုးသိၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ကမၻာမွာ အေရရာဆံုး၊
အခိုင္မာဆံုး၊ အေထာက္အထားျပႏိုင္တဲ့ ဘာသာတရား ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ပညာရွင္ကမွ
မျငင္းဆန္ပါဘူး။


ေနာက္တစ္ခ်က္က “ဗုဒၶျမတ္စြာ အခုဘယ္မွာရွိသလဲ” ဆိုတဲ့ ကိစၥပါ။ အမွန္ကေတာ့
ဒီေမးခြန္းက ေမးဖို႔ လိုအပ္လွတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္
ေမးဖို႔မ လိုအပ္သလဲ ဆိုတာကို ေနာက္မွေျပာျပပါမယ္။ အခုေတာ့ အေမးက
ရွိေနတဲ့အတြက္ အေျဖကိုပဲ အရင္ေျပာျပ ပါမယ္။



(၃)

ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ(၄၅)ဝါတိတိ သက္ရွိထင္ရွားေနထိုင္ခဲ့ၿပီး
တရားဓမၼေတြကိုလဲ မရပ္မနားလို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။
သက္ေတာ္(၈၀)အရြယ္၊ ဝါေတာ္(၄၅)ဝါ ျပည့္ၿပီးခ်ိန္မွာ
ပရိနိဗၺာန္စံသြားပါတယ္။


ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ခါနီးမွာ အလုပ္အေကြ်းျဖစ္တဲ့ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္ကို
ဘုရားရွင္မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ စကားရွိပါတယ္ “ ငါဘုရားရွင္
ပရိနိဗၺာန္စံသြားၿပီ၊ ခႏၶာ႐ုပ္ျဒပ္ႀကီး ကြယ္ေပ်ာက္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔
ကိုးကြယ္ရာမဲ့သြားၿပီ၊ ဘုရားမရွိေတာ့ဘူးလို႔ မမွတ္ယူပါႏွင့္၊
ငါဘုရားရွင္(၄၅)ဝါပတ္လံုး ေဟာၾကားခဲ့ တဲ့ တရားပုဒ္စု (ဓမၼကၡႏၶာ)
ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္တို႔ဟာ ငါဘုရားရွင္ရဲ႕ ကိုယ္စားေတြပါပဲ၊ ဒီတရား
ပုဒ္စုေတြ ထင္ရွားရွိေနသမွ် ငါဘုရားထင္ရွား ရွိေနတယ္လို႔ ခံယူၾကပါ”
ဆိုတဲ့ မွာတမ္းစကားပါ။


ဒါေၾကာင့္ “ ျမတ္စြာဘုရား အခုဘယ္မွာရွိသလဲ” ဆိုရင္
ဓမၼကၡႏၶာတရားေတာ္ေတြရွိတဲ့ ေနရာမွာ ရွိတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။


ဒါကိုၾကည့္လိုက္ရင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားဟာ မရွိေတာ့တဲ့ဘုရားကို
ကိုးကြယ္ေနၾကသူေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ထင္ရွားရွိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ကိုယ္စား
တရားေတာ္ေတြကို လိုက္နာက်င့္သံုး ပူေဇာ္ ေနၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို
အထူးသိမွတ္သင့္ပါတယ္။ ထပ္ၿပီးသတိေပးလိုတာကေတာ့ “ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ
ကိုးကြယ္ပသေရး ဘာသာတရားမဟုတ္ဘူး၊ လိုက္နာက်င့္သံုး ပူေဇာ္ေရး ဘာသာတရားသာ
ျဖစ္တယ္” ဆိုတာကို အေလးအနက္ နားလည္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။


ေမးခြန္းရွင္ ေမးတဲ့အထဲမွာ မပါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ သိဖို႔လိုအပ္တဲ့အတြက္
ျဖည့္စြက္ၿပီးေျပာခ်င္တာ တစ္ခုလဲရွိပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ “ ဗုဒၶျမတ္စြာ
အခုဘယ္မွာ၊ ဘယ္သူေတြနဲ႔ အတူရွိေနပါသလဲ” ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။


ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆိုင္ရာ
႐ုပ္အဆင္းေတာ္တင့္တယ္ သပၸါယ္မႈကိုသာ ၾကည္ညိဳတတ္တဲ့ “ဝကၠလိ” ဆိုတဲ့
ရဟန္းတစ္ပါးရွိပါတယ္။ ဒီရဟန္းက ဘုရားရွင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတာ္ကိုပဲ
ၾကည့္ၿပီးၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ေနခ်င္တယ္၊ အဆံုးအမအတိုင္း
လိုက္နာက်င့္သံုးပူေဇာ္မႈမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္လိုပါဘူး။ အဲဒီရဟန္းကို
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က -


“ငါဘုရားရွင္ ဆံုးမညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးပူေဇာ္ေနသူဟာ
ငါဘုရားရွင္ကို မျမင္ရေသာ္လဲ ငါဘုရားရွင္နဲ႔ အၿမဲေတြ႕ေနရသူျဖစ္တယ္။

ငါဘုရားရွင္ ဆံုးမညႊန္ၾကားတဲ့အတိုင္း မလိုက္နာ မက်င့္သံုးသူဟာ
ငါဘုရားရွင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ျမင္႐ံုမက ငါဘုရားရွင္ရဲ႕ ေနာက္က
တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနသူျဖစ္ေသာ္လဲ ငါဘုရားရွင္ႏွင့္ ေတြ႕ေနသူလို႔
မဆိုႏိုင္ဘူး” လို႔ မိန္႔ၾကားခဲ့ပါတယ္။



ဘုရားရွင္ရဲ႕ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ မ်က္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ ခရီးမိုင္တာ
ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဝးကြာေနေန၊ အခ်ိန္ကာလေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ျခားနားေနေန ဒီေန႔
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဟာညႊန္ခ်က္ကို လိုက္နာက်င့္သံုးပူေဇာ္ေနသူတို႔
ရွိတဲ့ေနရာမွာအဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔အတူ ဗုဒၶျမတ္စြာရွိေနတယ္”လို႔
ဆိုရပါလိမ့္မယ္။


ဒါေတြကေတာ့ “အေမးရွိရင္ အေျဖရွိရမယ္” ဆိုတဲ့အတိုင္းသာ ေျဖလိုက္တာပါ။
အမွန္ကေတာ့ “ ဘုရားရွင္ အခုဘယ္မွာလဲ” ဆိုတဲ့ ျပႆနာဟာ ေမးဖို႔လိုအပ္တဲ့
ကိစၥမဟုတ္ ပါဘူး။ “ စစ္မွန္တဲ့ ကိုးကြယ္အားထားရာ” ဆိုတာ
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕အလိုေတာ္ အရေျပာရမယ္ဆိုရင္ ပုဂၢလဓိ႒ာန္က အဓိက မဟုတ္ပါဘူး၊
ဓမၼဓိ႒ာန္ကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။


ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒီ(အေမရိကန္)က လူေတြသေဘာ အေပါက္လြယ္ဆံုးျဖစ္မယ့္
ဥပမာနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔ လြတ္လပ္တဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာ ေက်ာ္ေလာက္ဆီက ေဂ်ာ့ဝါရွင္တန္စတဲ့
ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြက ရယူေပးခဲ့ တာမဟုတ္ လား၊ ဒီေန႔အေမရိကန္ျပည္သူေတြဟာ
လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံသားေတြအျဖစ္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူၿပီး
လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီတို႔ရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ခံစားေနၾကရတယ္ မဟုတ္လား။


လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕တာဝန္ဟာ “လြတ္လပ္ေရးကို
ရယူေပးခဲ့တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အခု ဘယ္ဘံုဘယ္ဌာနမွာ ေရာက္ေနသလဲဆိုတာ သိဖို႔
အေရးႀကီးသလား၊ သူတို႔ရယူေပးတဲ့ လြတ္လပ္ ေရးကို ေလးစားတန္ဖိုးထားၿပီး
တာဝန္ေက်ေအာင္ လိုက္နာက်င့္သံုးၾကဖို႔လိုသလား” ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကည့္ရင္
ပုဂၢလဓိ႒ာန္နဲ႔ဓမၼဓိ႒ာန္ဘယ္ဟာက အဓိကက်သလဲဆိုတာ သေဘာေပါက္ ေလာက္ပါတယ္။


ၿပီးေတာ့ “ဒီေန႔ လြတ္လပ္ေရးကို ေလးစားျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၿပီး ထိန္းသိမ္း
ေစာင့္ေရွာက္ေန သူတို႔နဲ႔အတူ လြတ္လပ္ေရးရဲ႕ ဗိသုကာမ်ား အတူရွိေနပါတယ္”
ဆိုရင္ေကာ ျငင္းဆန္စရာရွိႏိုင္ ေသးသလားဆိုတာ ေမးၾကည့္ရင္သိၾကမွာပါ။


ဘယ္အရာမဆို သိပၸံနည္းက်မွ လက္ခံႏိုင္မယ္ဆိုသူေတြ အေနနဲ႔လဲ “ဒီေန႔႐ူပေဗဒ
သိပၸံပညာ ရပ္ေတြ ဆင့္ကဲတိုး တက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးမွာ ၊ ေခတ္သစ္
႐ူပေဗဒသိပၸံပညာရဲ႕ ဘိုးေအႀကီးလို႔ ဆိုရမယ့္ “အိုင္စတိုင္း” အခု
ဘယ္မွာေရာက္ေနသလဲ ဆိုတာကို သိဖို႔လိုသလား၊ အိုင္စတိုင္း
ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ ႐ူပေဗဒပညာရပ္မ်ားက ဒီေန႔ေခတ္သစ္သိပၸံပညာကို ဘယ္လို
အေထာက္အကူျပဳႏိုင္သလဲဆိုတာကို အေလးထားဖို႔ လိုသလားစဥ္းစားၾကည့္ပါ။


အလားတူပဲ လွ်ပ္စစ္မီးကို တီထြင္ခဲ့တဲ့ “အယ္ဒီဆင္” ဟာ ဘယ္ႏိုင္ငံသားလဲ၊
ဘာလူမ်ိဳးလဲ၊ အခု ဘယ္ဘံုဘယ္ဌာန ေရာက္ေနသလဲဆိုတာ သိဖို႔ လိုသလား၊
သူတီထြင္ခဲ့တဲ့ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအားကို အသံုးခ်တတ္ဖို႔လိုသလား ဆိုတာလဲ
စဥ္းစားၾကည့္ခိုင္းပါ။ ျမန္မာျပည္သားတစ္ဦးအေနနဲ႔ ႐ိုးသားစြာ
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဦးဇင္းဘဝသက္တမ္း ထက္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အထိ လွ်ပ္စစ္ကို
ဘယ္သူက တီထြင္ခဲ့သလဲဆိုတာကို လံုးဝစိတ္မဝင္စားခဲ့ဖူးပါဘူး။




အယ္ဒီဆင္က တီထြင္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကို သိလာတဲ့အခါမွာလည္း အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ
ဘာလူမ်ိဳး လဲ၊ ဘယ္ဘံုဘယ္ဌာန ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ စိတ္မဝင္စားမိပါဘူး။


ဒီေန႔ လွ်ပ္စစ္မီးလာမလား၊ မလာဘူးလားဆိုတာကိုသာ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။
သူတီထြင္ခဲ့တဲ လွ်ပ္စစ္က လက္ေတြ႕အသံုးက် တယ္ဆိုတာ သိေနၿပီကိုး။


ဒီဥပမာ အတိုင္းပဲ တကယ့္ လက္ငင္း လက္ေတြ႕ ဗုဒၶဝါဒကို ေလ့လာတဲ့ ေနရာမွာလဲ
“ျမတ္ဗုဒၶ ဘယ္မွာလဲ” ဆိုတဲ့ ျပႆနာထက္ ျမတ္ဗုဒၶ ဘယ္လို ေဟာခဲ့သလဲ။

ဘယ္လို အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေပၚႏိုင္သလဲ ဆိုတာကိုသာ အေလးအနက္ ထားဖို႔
အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေလာက္ ဆိုရင္ ပုဂၢလ ဓိ႒ာန္ထက္ ဓမၼဓိ႒ာန္ကသာ အေရးႀကီးတယ္
ဆိုတာလဲ သေဘာေပါက္ ေလာက္ပါၿပီ။




ေနာက္ထပ္က်န္ေနတဲ့ ျပႆနာတစ္ခုက “ျမတ္ဗုဒၶက ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူေတြကို
ဘာမ်ား အာမခံခ်က္ေပးခဲ့လဲ” ဆိုတဲ့ ျပႆနာပါ။




(၅)

အထက္မွာေျပာခဲ့သလိုပဲ ဗုဒၶဝါဒဆိုတာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ဆုေတာင္းေရးအဓိကဝါဒ
မဟုတ္ဘူး၊ လိုက္နာက်င့္သံုးေရး အဓိကဝါဒပါ။ ဗုဒုဒဝၶဝါဒကိုို
လိုိုက္နာက်င့့့္္သံုံုံး သူတုိ႔အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶက ေပးတဲဲ့့ အာမခံ ကေတာ့
“လံုံုံးးဝခြ်တ္ယြင္းခ်က္မရွိ ေကာင္းက်ိဳးရေစတဲ့ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ကို
ညႊန္ျပေပးမယ္” ဆိုတာပါပဲ။


ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ အာမခံ အျပည့္ညႊန္ၾကားပံုကို မူရင္း အတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ -

“ တွေမွဟိ ကိိစံၥ မာတဗၺံၺံ = ႀကိဳးစားဖိုိုိ႔႔က သင္တုိ႔တာဝန္။

အကၡာတာေရာ တထာဂတာ = ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ မရွွိိ လမ္္းးညႊန္ေပးဖိုိုိ႔႔က
လမ္္းးမွနွ္ ေရာက္သခင္ ဘုရားရွင္တို႔ရဲ႕ တာဝန္။

ပဋိပႏၷာ ပေမာကၡႏၱိၱိ = ႀကိဳိးးစားအားထုတ္ႏုိင္သေလာက္ ဒုကၡလြတ္္ေျမာက္မယ္။

ဈာယိေနာ မာရဗနၶနာ = ႀကဳိးစားမႈ လံုု႔႔ံ႔ံလနဲဲ႔႔ ႐ိႈိႈိ႕ၿမႇိဳက္ ရင္
အလြန္ခုိင္မာတဲဲ့့ မာရ္မ္မင္္းးရဲဲ႕႕ အေႏွွာင္အအဖြြဲဲဲ႕ေတြေတာင္
ေလာင္ျမိဳင္ပ်က္စီးသြားႏုိင္တယ္ တယ္” တဲဲ့့။(ဓမၼပဒ - ၂၇၆)


ဒီထက္ပိုၿပီး ရဲရင့္ ျပတ္သားတဲ့ အာမခံခ်က္ကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶေဟာညႊန္တဲ့
တရားေတာ္မွန္သမွ် “ သႏၵိ႒ိေကာ=လက္ေတြ႕ေကာင္းက်ိဳးရေစမယ္၊ ဧဟိပႆိေကာ =
မည္သူမဆို လက္ေတြ႕ လာေရာက္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးခြင့္ရွိတယ္” ဆိုတဲ့
အခ်က္ေတြပါပဲ။


“ဒီအာမခံခ်က္ေတြဟာ ဘယ္ဘာသာတရားမွာမွ မရွိတဲ့ ရဲရဲေတာက္ (သီဟနာဒ)စိန္ေခၚမႈ
အျပည့္ပါတဲ့ အာမခံခ်က္ေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ဘာသာဝါဒနဲ႔ အဘိဓမၼာအားလံုးကို
ဘက္မလိုက္ ေလ့လာၾကတဲ့ ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ားက တေလးတစား လက္ခံ
အသိအမွတ္ျပဳၾကပါတယ္” ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ရွင္းျပတဲ့အခါ ေမးျမန္းတဲ့
ဒကာႀကီးက…


“ အရွင္ဘုရား အခုမိန္႔ရွိသြားတဲ့အထဲက “သႏၵိ႒ိေကာ၊ ဧဟိပႆိေကာ” ဆိုတဲ့
တရားဂုဏ္ေတာ္ ၂ ခုကေတာ့ “ဘာမဆိုလက္ေတြ႕က်မွ လက္ခံမယ္” ဆိုတဲ့
ခုေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ အေတာ္ရဲရင့္ ျပတ္သားတဲ့အာမခံခ်က္ပဲဘုရား။


ဒီႏွစ္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူတို႔သိသာ လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့
ဥပမာေလးျဖစ္ျဖစ္၊ သာဓကေလး ျဖစ္ျဖစ္ အမိန္႔ရွိေပးပါဦး” ဆိုၿပီးေတာ့
ၾကားျဖတ္ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။


“ ဒီအာမခံခ်က္ေတြရဲ႕ သာဓကအေနနဲ႔ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္က
၄၅ - ဝါပတ္လံုး ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတြ၊ ႀကံဳေတြ႕ ေျဖရွင္းခဲ့ရတဲ့
ျပႆနာေတြ၊ ျဖစ္ရပ္ေတြ အားလံုးဟာ တရားဂုဏ္ေတာ္ အားလံုးနဲ႔ဆိုင္တဲ့
ယုတၲိသာဓကေတြခ်ည္းပါပဲ၊ အဲ .. ဒီအေမရိကမွာ ရွိတဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္
သိသာလြယ္ကူတဲ့ သာဓကတစ္ခုကို ေျပာမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ - ျမတ္စြာရွင္က
ဓမၼပဒပါဠိေတာ္ (ဂါထာ -၂၂၃)မွာ -


(၆)

အေကာေဓန ဇိေန ေကာဓံ = အမ်က္ထြက္သူကိုို အမ်က္မထြက္ျခင္းးျဖင့့္္ အႏိုိုင္ယူရမယ္။

အသာဓံုံု သာဓုနာ ဇိေန = သူယုတ္မာကုိ ကုိယ္ကေကာင္္းျခင္္းျဖင့့္္ အႏိုိုင္ယူရမယ္။

ဇိေန ကဒရိယံ ဒါေနန = ႏွေျမာတြန္တိုသူကိုို ေပးကမ္း ကူညီျခင္းျဖင့့္္ အႏိုင္ယူရမယ္။

သေစၥန အလိတဝါဒိနံ = လိမ္ညာလွည့္ျဖားတတ္သူကို သစၥာစကားျဖင့္ အႏိုင္ယူရမယ္”
ဆိုတဲ့ေဟာညႊန္ခ်က္ရွိပါတယ္။




ဒီေဟာညႊန္ခ်က္ေတြကို လက္ေတြ႕ဘဝထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကမၻာ့ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ဆိုင္ေလ့လာၾကည့္ပါ၊ “သႏၵိ႒ိက” ဂုဏ္၊ “ဧဟိပႆိက” ဂုဏ္တို႔နဲ႔
ဘယ္ေလာက္ျပည့္စံုတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ႏိုင္ ပါတယ္။


ဒီ(အေမရိက)က လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ ၁၉၆၂ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့
က်ဴးဘား အေရးအခင္းမွာ ႐ုရွားနဲ႔ အေမရိကန္တို႔ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၿပီး
အဏုၿမဴစစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ခါနီးဆဲဆဲအထိ ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြအေၾကာင္း
ဖတ္ဖူးၾကားဖူး ရွိၾကမလားပဲ။ အဲဒီျပႆနာက အေမရိကန္ေတြ အေနနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားတဲ့ ကမၻာ့မ်က္ႏွာစာမွာ သိပ္မ်က္ႏွာပန္းမလွခဲ့တဲ့
ကိစၥဆိုေတာ့ ဒီမွာ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္လို သေဘာထားၿပီး ဖံုးကြယ္ထား
ၾကသလားေတာ့ မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ။


ျမန္မာႏိုင္ငံသား (အဲဒီတုန္းက သတင္း ဖတ္ၾကသူ) မ်ားအေနနဲ႔ေတာ့ ဒီကိစၥက
ကမၻာႀကီး ၿဖံဳသြားရတဲ့ ကိစၥျဖစ္တာလည္း တစ္ေၾကာင္း။

ဒီကိစၥျဖန္ေျဖေရးမွာ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွဴးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ျမန္မာတို႔ရဲ႕ဦးသန္႔ကလည္း ကမၻာေက်ာ္ ပညာရွင္ႀကီး ဘာထရန္ ရပ္ဆဲလ္ နဲ႔အတူ
ပူးေပါင္းပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာျဖစ္လို႔ ကမၻာမွာ ျမန္မာေတြ မ်က္ႏွာပန္း
ပြင့္ခဲ့ရတဲ့ ကိစၥႀကီးလည္း ျဖစ္ေနတာ တစ္ေၾကာင္း အဲဒီႏွစ္မွာ ႀကံဳရတဲ့
ထိပ္တိုက္ေတြ႕ဆံုမႈေတြကလည္း ႐ုရွားနဲ႔ အေမရိကန္ ဆိုတဲ့ အင္အားႀကီး
ႏွစ္ႏိုင္ငံရယ္၊ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယဆိုတဲ့ လူဦးေရအမ်ား ဆံုး ႏိုင္ငံႀကီး
ႏွစ္ႏိုင္ငံ ရယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီႏွစ္နဲ႔ အဲဒီအျဖစ္ အပ်က္ေတြက တကယ့္ကိုမွ
အမွတ္တရႀကီးေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒကာႀကီးတို႔ေတာ့ မွတ္မိခ်င္ မွတ္မိမယ္
ထင္ပါတယ္။


အဲဒီတုန္း အေမရိကန္သမၼတ ကေနဒီက အရြယ္ကလည္းငယ္ငယ္နဲ႔
ကမၻာအင္အားႀကီးႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ အာဏာ အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ေနတာ
ဆိုေတာ့ အတၲေတြ၊ ေဒါသမာနေတြကလည္း ေသြးနားထင္ ေရာက္ျဖစ္ၿပီး
စစ္ေသြးၾကြေနတာေလ။ ေနတိုးတို႔ ဝါေဆာတို႔ ဆိုတဲ့ အေနာက္အုပ္စု၊
အေရွ႕အုပ္စုတို႔ကလည္း ဘာရယ္လို႔ မဟုတ္ဘူး အာဏာေတြ ပါဝါေတြ ျပခ်င္၊
ၿပိဳင္ခ်င္ေနၾက တာဆိုေတာ့ အဏုျမဴစစ္ပြဲႀကီး ျဖစ္ခါနီးဆဲဆဲအထိ တာစူလာၾကတာ
မဟုတ္လား။


အဲဒီကိစၥမွာ ဘာမဆို အေမရိကန္လုပ္သမွ်ကို မ်က္စိမွိတ္ ေထာက္ခံေလ့ရွိတဲ့
ၿဗိတိန္ကလည္း ဒီအဏုျမဴစစ္ပြဲႀကီးထဲကို ဝင္မယ္တကဲကဲ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အေနာက္
အုပ္စု စာနယ္ဇင္းေတြကလည္း “ ေနာက္မဆုတ္မနဲ႔ ခ်တာ ခ်” ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔
ဆြေပးၾကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ ဘာမွကို ေျပာမေကာင္း ၾကားမေကာင္း
အျဖစ္ဆိုးႀကီးနဲ႔ ႀကံဳခါနီးဆဲဆဲ ေရာက္သြားတဲ့ကိစၥေပါ့။


အဒဲ ကိစၥမွာ အႏုျမဴစစ္ပြဲႀကီး တားဆီး ျဖန္ေျဖေရး လုပ္ေနတဲ့
ၿဗတိန္ႏုိင္ငံသား ပညာရွင္ႀကီး ဘာထရန္ ရပ္ဆ္လ္ က (၂၄.၁၁.၆၂)ေန႔စြဲနဲ႔
စစ္ေသြး ၾကြေနတဲ့ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသားေတြကို သတိေပးတဲ့ ေၾကာျငာခ်က္ထဲက -


“သက္တမ္းေစ့ေနၿပီး ေသၾကရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ သတင္းပတ္အနည္းငယ္အတြင္း ေသၾကရ
လိမ့္မယ္။ တစ္ေယာက္ထဲ ေသမယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါႏွင့္၊ ကိုယ့္သားမယား၊
ကိုယ့္မိတ္ေဆြ သဂၤဟ ေတြနဲ႔ ၿဗိတိန္မွာ ေနသမွ် လူေတြအားလံုးအျပင္
ကမၻာ့ေနရာအႏွံ႔မွာ အသက္ရွင္ေနၾကတဲ့ ဘုမသိ ဘမသိ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတဲ့
လူေတြပါ အတူေသသြားၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။


ၾကမ္းတမ္း႐ိုင္းစိုင္းၿပီး စိတ္႐ူးေပါက္ေနတဲ့ လူသတ္သမားစကားကို
နားေယာင္ၿပီးေတာ့ “ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးကာကြယ္ဖို႔ ဝတၲရား
ရွိတယ္” လို႔ မထင္ပါနဲ႔၊ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊
ကိုယ့္ကမၻာေပၚ ထားအပ္တဲ့ ဝတၲရားကလြဲၿပီး ဒီ(ၿဗိတိန္)ႏိုင္ငံ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
(မကၠမီလန္)နဲ႔ အေမရိကန္သမၼတ(ကေနဒီ)တို႔ကို အလုပ္အေၾကြး
မျပဳလုပ္ခ်င္ပါနဲ႔။


ႏွစ္ၿမိဳ႕စရာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ လြတ္လပ္တဲ့ ကမၻာမွာ ေနလိုၾကတယ္ဆိုရင္ သူတို႔
စကားနားမေထာင္ဘဲ ကိုယ့္ဝတၲရား ကိုယ္သတိရေနဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္” ဆိုတဲ့
သတိေပးေၾကာ္ျငာခ်က္က ေသြးနားထင္ၾကြၿပီး ဘဝကို ေမ့ေနၾကတဲ့ ၿဗိတိန္ျပည္သူ
ေတြကို မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴးျဖစ္ၿပီး လန္႔ဖ်ပ္ႏိုးသြား ေစ႐ံု သာမက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျမတ္ႏိုးတဲ့ ကမၻာ့ျပည္သူအားလံုးကို လွန္႔ႏိုးလိုက္သလို
ျဖစ္သြားခဲ့လို႔ သတင္း ဖတ္သူ ေပါက္စကေလးေတြ ျဖစ္တဲ့ ဦးဇင္းတို႔ေတာင္
တစ္ခါတည္း စြဲၿငိသြားခဲ့ရ တာေပါ့။


အဲဒီအေရးခင္းမွာ ဘာထရန္ ရပ္ဆဲလ္က အေနာက္ႏိုင္ငံ(အရင္းရွင္း)အုပ္စုမွာ
ရွိတဲ့ ေစ့စပ္ေရး သမားေတြကိုေျပာခဲ့တဲ့ “ ႏ်ဴကယီးယားစစ္ပြဲဟာ
ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ တစ္ကမၻာလံုးကို လြမ္းမိုးသြားျခင္း ထက္
ပိုဆိုးလိမ့္မယ္လို႔ ကြ်ႏု္ပ္ ယံုၾကည္” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔
အေရွ႕(ကြန္ျမဴနစ္)အုပ္စု ေစ့စပ္ေရး သမား ေတြေျပာခဲ့တဲ့ “
ႏ်ဴကယီးယားစစ္ပြဲဟာ အရင္းရွင္စနစ္က တစ္ကမၻာလံုးကို လြမ္းမိုးသြားျခင္းထက္
ပိုဆိုးလိမ့္မယ္လို႔ ကြ်ႏု္ပ္ယံုၾကည္ေၾကာင္း” ဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ားဟာလည္း
ဘာသာတရားမဲ့ လူၾကမ္း ႀကီးေတြလို႔ သတ္မွတ္ျခင္းခံရတဲ့
႐ုရွားကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခ႐ုရွက္ရဲ႕ ႏွလံုးသား ကိုေတာင္
ထိမွန္သြားတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အေမရိကန္သမၼတ ကေနဒီက ညစ္က်ယ္က်ယ္
ေခါင္းမာ မာနဲ႔ တင္းခံေနတဲ့ ၾကားထဲကပဲ ရွရွားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခ႐ုရွက္က
က်ဴးဘားကို ဦးတည္ခုတ္ ေမာင္း ေနတဲ့ ႐ုရွားသေဘၤာစုကို အေမရိကန္ပိတ္ဆို႔ေရး
သေဘၤာစုနဲ႔ ပဋိပကၡ မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔ အမိန္႔ထုတ္ၿပီး
က်ဴဘားမွာရွိတဲ့ ဒံုးပ်ံမ်ားကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းသြားခဲ့
ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အဏုျမဴ လက္နက္ မ်ားနဲ႔ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲ မည့္
တတိယကမၻာစစ္ႀကီးျဖစ္ဖို႔ အထိ တာစူေနတဲ့ ပဋိပကၡႀကီးဟာ
ၿပီးၿငိမ္းသြားခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။



ဒီျဖစ္ရပ္ေတြကို ျခံဳငံုၾကည့္လိုက္ရင္ အေမရိကန္သမၼတကေနဒီနဲ႔
အေပါင္းပါမ်ားက ေဒါသမာန္ ေတြတင္းၿပီး လူမ်ိဳးျပဳတ္
စစ္ပြဲႀကီးဆင္ႏႊဲဖို႔အထိ မိုက္႐ူးရဲခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡမႈႀကီးဟာ တစ္ဖက္ကလည္း
ေဒါသမာန္မာနေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္မယ္ဆိုရင္ ဒီေန႔ ကမၻာေျမပံုဟာလည္း သတၲေလာက
ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့ သဲကႏၱာရ ဩကာသ သခၤါရေလာကႀကီးသက္သက္ပဲ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီေပါ့။
သတၲဝါေတြရဲ႕ ကံ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ လူစိတ္မဆိတ္သုဥ္းေသးတဲ့
႐ုရွားေခါင္းေဆာင္ ခ႐ုရွက္က ေဒါသမာန္မာနေတြ ကို ပယ္ခ်ရင္ဆိုင္ခဲ့လို႔သာ
ခုလိုကမၻာႀကီးမွာ သတၲေလာကပါ ျပည့္စံုသာယာေနတာေပါ့။


ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အဲဒီတုန္းက စစ္ေသြးၾကြေတြ ျဖစ္ေနၾက သူမ်ားကေတာ့
“သူတို႔ ရဲ႕အင္အားနဲ႔ သတၲိရွိမႈေၾကာင့္ ခ႐ုရွက္ဟာ စစ္ပြဲကို
ရင္မဆိုင္ရဲဘဲ အ႐ံႈးေပးသြားတာ”လို႔ ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ သတင္းေတြ
လႊင့္ေနၾကတာလည္း မွတ္မိတယ္။


တကယ္ေတာ့ ဒီပဋိပကၡမွာ ေဒါသမာန္မာနေတြကို ဖယ္ရွားၿပီး ရင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့
ခ႐ုရွက္နဲ႔အတူ သက္ရွိေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးက ေအာင္ႏိုင္ သြားျခင္း သာ
ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိသူတိုင္း သိႏိုင္ပါတယ္။


ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဒီေန႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူေတြ အသက္ရွင္ေနရတာဟာ
ခ႐ုရွက္ရဲ႕ ေဒါသမာန္မာနေတြကို ဖယ္ရွားႏိုင္မႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါ တယ္။


ဒီေအာင္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျဖန္ေျဖေရးပညာရွင္ႀကီး ဘာထရမ္ ရပ္ဆဲလ္က
သတင္းစာမ်ားကေန ေၾကာျငာခ်က္ထုတ္ျပန္ရာမွာ -

“ အေမရိကန္စစ္ဝါဒေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာမည့္ဆဲဆဲ ေရာက္လာတဲ့စစ္ပြဲႀကီးကို
တားဆီးႏိုင္တဲ့ သတၲိနဲ႔ တကယ္တမ္း တားဆီးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ တဲ့
မစၥတာ ခ႐ုရွက္ဟာ တစ္ကမၻာလံုးအေပၚ ဧရာမ ေက်းဇူးႀကီးျပဳလိုက္ေပၿပီ။
အင္အားႀကီးတစ္ႏိုင္ငံက လူသိရွင္ၾကားသူ႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ေန တဲ့ၾကားက ပဲ
မွားယြင္းတဲ့ မာနတံခြန္ေစပါးခ်က္တို႔ကို လ်စ္လ်ဴျပဳခဲ့တဲ့ မစၥတာခ႐ုရွက္ဟာ
လူသား အက်ိဳးကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး လက္႐ံုးအားကိုးနဲ႔ ရယူႏိုင္တဲ့
ဂုဏ္ရွိန္ဩဇာကို မက္ေမာတဲ့ ကေလးဆန္ ဆန္ျပဳမူ ျခင္းကို ၾကံ့ၾကံ့ခံ
ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ”ဆိုၿပီး ေထာမနာျပဳခဲ့ တာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ေဒါသမာန္မာနေတြ
ကို ဖယ္ရွားၿပီ လူသား အားလံုး အေပၚ စာနာစိတ္အျပည့္နဲ႔ အႏိုင္ယူခဲ့တဲ့
ခ႐ုရွက္ရဲ႕ေအာင္ပြဲဟာ သက္ရွိေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးရဲ႕ ေအာင္ပြဲႀကီးပဲ
မဟုတ္လား။


ဒါဟာ “အေကၠာေဓန ဇိေန ေကာဓံ” စတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမအတြက္ ပစၥကၡမွာပဲ
လံုေလာက္ထင္ရွားတဲ့ သာဓကႀကီးပါပဲ။ ဒါက ကမၻာနဲ႔အဝွမ္း
အထင္ရွားဆံုးကိစၥတစ္ခုကိုသာ ေျပာတာပါ။


အလားတူထင္ရွားတဲ့ ကမၻာျဖစ္ရပ္ သာဓကေတြဟာ ဒီေန႔ကမၻာ့ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးမွာ
သတိထားမိသူတိုင္း သိသာထင္ရွားပါတယ္ ‘ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္ပါတယ္။


ဒကာႀကီးကေတာ့ သူ႔ကိုယ္တိုင္ေအာင္ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ
ေဝေဝ၀ါးဝါးျဖစ္ေနပံုပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာမိမိက -

ကဲ ..ထားပါေတာ့၊ ဒါေတြက “သႏၵိ႒ိက၊ ဧဟိပႆိက”စတဲ့
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕တရားေတြဂုဏ္ေတြဟာ လူၾကားေကာင္း႐ံု ေၾကြးေၾကာ္ထားတာေတြ
မဟုတ္ဘူး။

တကယ္အစမ္းသပ္ခံႏိုင္တယ္၊ တကယ့္ကို လက္ငင္းလက္ေတြ႕ အက်ိဳးထင္ရွား တယ္ဆိုတာ
ဒကာႀကီးသေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပရတာပါ။ ဒကာႀကီးရဲ႕သားသမီးတို႔နဲ႔ ပတ္သက္လို႔
အခုႀကံဳ ေနရတဲ့ ျပႆနာေျပလည္ ေစဖို႔အတြက္ေတာ့ ဦးဇင္းဥပမာေလးတစ္ခုကို
ေျပာေပးခ်င္ ပါတယ္။


စာသင္ေက်ာင္းႀကီးႏွစ္ေက်ာင္းရွိတယ္ဆိုပါစို႔၊ ပထမတစ္ေက်ာင္းက "ငါတို႔
ေက်ာင္းမွာ လာေနပါ၊ ငါတို႔ကို ေလးစားအားကိုးပါ၊ သင့္မွာ
ဘယ္လိုခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေတြရွိေနေန၊ သင္ဘာေတြမွ အေထြ အထူးမႀကိဳးစားလဲ
ကိစၥမရွိဘူး၊ အခ်ိန္တန္ရင္ သင့္ရဲ႕ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္မွန္သမွ်ကိုလဲ
ဖယ္ရွားေပးမယ္၊ ဘြဲ႕ဒီဂရီေတြလဲ ရေစမယ္၊
ရာထူးဂုဏ္သိန္စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႔လဲ ျပည့္စံုေစမယ္” လို႔
အာမခံေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးေပါ့။


ေနာက္တစ္ေက်ာင္းကေတာ့ “ႀကိဳးစားဖို႔က သင္တို႔တာဝန္ျဖစ္တယ္၊
ခြ်တ္ယြင္းခ်က္မရွိ အျပည့္အဝသင္ၾကားေပးဖို႔ ငါတို႔က လံုးဝတာဝန္ယူတယ္၊
သင္တို႔ ႀကိဳးစားသေလာက္ မုခ်ေအာင္ျမင္ မႈရမယ္၊ သင္ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈ၊ သင့္ရဲ႕
အစြမ္းအစနဲ႔ပဲ အခက္အခဲဟူသမွ် ေက်ာ္လႊားေအာင္ျမင္ေစရမယ္၊ သင့္ရဲ႕
ကိုယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္းနဲ႔ လူသားဂုဏ္သိကၡာအားလံုးကိုငါတို႔က တေလးတစားအသိ
အမွတ္ျပဳ တယ္”လို႔ အာမခံ ေၾကြးေၾကာ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးေပါ့။


(၇)

ဒကာႀကီးရဲ႕ သားနဲ႔သမီးကို ေမးၾကည့္ပါ၊ “ ဒီေက်ာင္းႀကီး ႏွစ္ေက်ာင္းထဲက
ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ေနမလဲ” ေပါ့။ အခုေခတ္လူငယ္ေတြဟာ အရာရာ ကို
ႏိႈင္းယွဥ္စဥ္းစားတတ္ပါတယ္။


အဲ ..ဒကာႀကီးအေနနဲ႔ သေဘာေပါက္ထားရမွာကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ဒုတိယ
ေက်ာင္းႀကီးမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။


ဗုဒၶျမတ္စြာ အာမခံႏိုင္တာကေတာ့ “ခြ်တ္ယြင္းခ်က္မရွိေအာင္ အျပည့္အဝ
သင္ၾကားေပး မယ္”ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ေအာင္ျမင္မႈက ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ လက္ထဲ မွာ
မရွိပါဘူး၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္သူတို႔ရဲ႕ လက္ထဲမွာပဲ ရွိပါတယ္။ “အတၲာဟိ
အတၲေနာနာေထာ = ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ ျဖစ္တယ္ ”ဆိုတဲ့
“လူသာ ပဓာန”ဝါဒကို ေဟာညႊန္တာဆိုလို႔ ျမတ္ဗုဒၶတစ္ပါးသာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဗုဒၶဝါဒဆိုတာ လူနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး၊ လူရဲ႕ ကံဥာဏ္ဝီရိယ စြမ္းအားနဲ႔
လူ႔တန္ဖိုး၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာတို႔ကို အျပည့္အဝ ေလးစား အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဝါဒပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။


ကဲ .. ဒကာႀကီး ဒါကို လက္ေတြ႕ စမ္းၾကည့္ေခ်ပါဦး” လို႔
တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။ ဒကာႀကီးလည္း “ေျပာစရာေတာ့ရၿပီ” ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၾကည္ၾကည္လင္လင္ပဲ ဦးခ်ျပန္သြားပါတယ္။


ေနာက္စေနေန႔မွာေတာ့ ဒကာႀကီး ခပ္ေစာေစာပဲ ေရာက္လာပါတယ္။ မ်က္ႏွာက တစ္ခုခု
အဆင္ေျပလာတဲ့ပံုစံနဲ႔ပါ။ ေရာက္မဆိုက္ဆိုသလိုပဲ “ေဆးခ်က္ကေတာ့ တည့္သြားၿပီ
ဆရာေတာ္ ေရ႕၊အဲဒီေန႔ ညစာထမင္းဝိုင္းမွာပဲ အရွင္ဘုရား အမိန္႔ရွိလိုက္တဲ့
ေက်ာင္းႀကီးႏွစ္ေက်ာင္း ဥပမာကို ေျပာ လိုက္ေတာ့ သားကေရာ သမီးကေရာပဲ “ဟာ
.. ကိုယ္က ဘာမွ မႀကိဳးစားပဲနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈ ရေစမယ္ဆိုတဲ့
ေက်ာင္းမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္သြားအားကိုး လို႔ ျဖစ္မလဲ၊
ႀကိဳးစားသူေရာမႀကိဳးစားသူေရာ အတူတူေအာင္ျမင္ေစမယ္ဆိုရင္ သားတို႔
ႀကိဳးစားသမွ်ေတြက ဘာသြားထူးေတာ့မွာလဲ" ဆုိျပီး ေက်ာင္းႏွစ္ . ေ က်ာင္းကို
ႏိႈင္းယွဥ္ေဝဖန္ၾကေတာ့တာပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕အခ်က္ေတြမွာ နည္းနည္း ျပင္းထန္
လြန္းလို႔ တပည့္ေတာ္တို႔ကေတာင္ထိန္းေပးရေသးတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း အားပါးတရ
ေျပာျပ ပါတယ္။


မိမိက - “ဒကာႀကီးအခုလို ထိန္းေပးတာ ေကာင္းပါတယ္၊ အမွန္ကေတာ့
ဘာသာဝင္တို႔ရဲ႕ အေရးအႀကီးဆံုးတာဝန္က ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာ တရားကို
ေလးစားၿပီး ကိုယ္လိုက္နာ က်င့္သံုးရမယ့္ “ ေရွာင္သင့္တာ ေရွာင္၊
ေဆာင္သင့္တာေဆာင္” ဖို႔ပဲ မဟုတ္လား။


“ ဣဒေမဝ သစၥံၥံ ေမာဃမညံ = ငါ့ဝါဒသာ အမွန္၊ အျခားဝါဒေတြဟြဟာ အလကား
ဝါဒေတြျဖစ္တယ္”ဆိုိုတဲဲ့့ စိတ္ထားမ်ိဳးဟာ အဆင့့္္နိမ့္သူတုိ႔ရဲ့ ႕႕
စိတ္ထားမ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶ႕႕ အဆံုံုံးးအမနဲဲ႔႔ “ န ပေရာပရံ
နိကုေဗၺထ = တစ္ေယာက္ တစ္္ေယာက္က္ကိုို မလွည့့့္္မျဖား ႐ိုိုိးးသားစြြာ
ဆက္ဆံရမယ္။ နာတိိမေညထ ကတၳစိ နံကိိဥၥိၥိ = ဘယ္ကိိစၥၥမွွာမဆိုို တစ္ေယာက္္က
တစ္ေယာက္ကိုို ႏိုိုင္ထက္စ္စီီးးနင္္းး မထီီမဲဲ့့ျမင္ မျပဳဘဲ ေလးစားစြြာ
ဆက္ဆံရမယ္” ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သတိေပး ညႊန္ၾကား ခ်က္မ်ားကို
အေလးထားတတ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သတိေပးလိုက္ပါတယ္။



ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)

ၾကိုက္ေသာ္ယူေလ၊ မၾကိဳက္ေပမူ၊ ရွာေဖြပါဦး၊ ဤေခတ္ထူး ၌၊ ဆည္းပူးႏုိင္မွ၊
ေတာ္ကာက်လိမ့္…


ေမတၱာမ်ားျဖင့္Rest of your post