ညီမ ွ်ျခင္း ရဲ့ အျခားတဖက္က ဘ၀စာမ်က္ႏွာ

ေဟမန္သဇင္ ၾသဂုုတ္ ၂၄၊ ၂၀၁၀
အသက္ ေလးဆယ္ရဲ့ ဒီဖက္ကိုု ေက်ာ္လာေတာ့ ဟိုုးဖက္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ရဲ့ အစိတ္အပိုုင္းေတြကိုု ျပန္ေျပာင္းျပီး ေတြးမိတယ္။ တခ်ဳိ႔ျဖစ္ရပ္ေတြက မႈန္၀ါး၀ါးနဲ႔ က်န္ခဲ့ေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ျဖစ္ရပ္ေတြကိုုေတာ့ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ သတိရမိတယ္။ အဲဒီအထဲက တခ်ဳိ႔ဆိုုရင္ ကေမာက္ကမ တလြဲတေခ်ာ္ေတြ ျဖစ္လြန္းလိုု႔ ကိုု အမွတ္ရမိတာ ျဖစ္တယ္။
ကိုုယ့္ရဲ့ အလုုပ္ကံက တမ်ဳိး။ အလုုပ္တခုုခုုမွာ စြဲစြဲျမဲျမဲ ၾကာၾကာေနရတဲ့ ဇာတာမပါဘူး၊ အေၾကာင္းတခုုမဟုုတ္ တခုုေၾကာင့္ ေျပာင္းေျပာင္းေနခဲ့ရတယ္။ အာရ္အိုုင္တီ (RIT) မွာ ဆရာမလုုပ္ေနတုန္း တပည့္ေတြနဲ႔ အတူ ဘီယာခ်က္စက္ရုုံကိုု ေလ့လာေရး ထြက္ခဲ့တယ္။ စက္ရုုံထဲ ေရာက္ေတာ့ အေတာ့္ကိုု အံ့ၾသမိသည္ပါ့။ စက္ရုုံသာ ဆိုုတယ္၊ သန္႔ရွင္းေတာက္ေျပာင္လိုု႔၊ ဓာတ္ခြဲခန္းဆိုုရင္လည္း မွန္အျပည့္ကာလိုု႔၊ မွန္အျပင္ကေန အထဲမွာ အလုုပ္လုုပ္ေနပုုံကိုု ၾကည့္ရင္း အားက်မိတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဓာတ္ခြဲခန္းမွာ လုုပ္တ့ဲ အရာရွိတေယာက္က ကိုုယ္တိုု႔နဲ႔ ေမဂ်ာအတူ စီနီယာအမၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ စကားစပ္မိေတာ့ သူ႔ဌာနမွာ အလုုပ္ လိုုေနသတဲ့။ ဒါနဲ႔ ကိုုယ္လည္း စမ္းတဲ့ အေနနဲ႔ ေလ ွ်ာက္လႊာတင္ခဲ့တာ အလုုပ္ရသြားပါေလေရာ။
အလုုပ္သစ္မွာ ကိုုယ့္အတြက္ ေလ့လာမွတ္သားစရာ အတုုယူစရာေတြ အမ်ားၾကီေပါ့။ ကိုုယ့္ဌာနမွာတင္ မဟုုတ္ဘဲ ဌာနနဲ႔ဆက္စပ္ေနတဲ့ ကုုန္ထုုတ္ဌာနတိုု႔၊ ထုုပ္ပိုုးဌာနတိုု႔မွာလည္း ဗဟုုသုုတ ရွိဖိုု႔ဆိုုျပီး ေလ့လာေရး အေနနဲ႔ တလစီ ေလ့လာျပီး အလုုပ္သင္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုုယ့္လက္ေအာက္က ၀န္ထမ္းေတြကိုု အုုပ္ခ်ဳပ္ႏိုုင္ဖိုု႔ သူတိုု႔လုုပ္တာေတြ သိဖိုု႔လုုိတယ္ ဆိုုျပီး ဓာတ္ခြဲအတတ္ပညာေတြကိုု တက္ခနီရွင္ တေယာက္လိုု သင္လည္း သင္၊ လုုပ္လည္း လုုပ္၊ ဒီၾကားထဲ ျပည္ပကေန လာျပီးေပးတဲ့ မြန္းမံသင္တန္းေတြ တက္နဲ႔ ၆ လ လုုံးလုုံး လုုံးလည္ ခ်ာလည္နဲ႔ေပါ့။ ဒီလိုုနဲ႔ သင္တန္းေတြ အျပီး ေန႔စဥ္အလုုပ္ေတြနဲ႔ ကိုုယ္လည္း တေျဖးေျဖး ေနသားတက်ျဖစ္လာတယ္။
အဲ … တေန႔မွာေပါ့။ Training Department ကေန အရာရွိငယ္ ၅ ေယာက္ကိုု ေရြးခ်ယ္တဲ့အထဲ ကိုုယ္လည္း ပါသြားတယ္။ ဦးတည္ခ်က္က အလုုပ္ရုုံေဆြးေႏြးပြဲေလးတခုုမွာ တင္ျပ ေဆြးေႏြးသူေတြအေနနဲ႔ ပါ၀င္ေပးဖိုု႔တဲ့။ အဓိကအေၾကာင္းအရာကေတာ့ အလုုပ္လုုပ္ၾကတဲ့အခါ တက္တက္ၾကြၾကြ အားသြန္ခြန္စိုုက္ လုုပ္ႏိုုင္ဖိုု႔ အေထာက္အကူ ျဖစ္ႏိုုင္မယ့္ ေဆြးေႏြးအၾကံေပးခ်က္ေတြ လုုိခ်င္လိုု႔တဲ့။ ရည္ရြယ္ခ်က္က သိပ္ေကာင္းသကိုုး။ ဒီေတာ့ ကိုုယ္လည္း တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆြးေႏြးဖိုု႔ ျပင္ဆင္ရေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီဌာနက သင့္ေတာ္မယ္ထင္တဲ့ စာတမ္း ၅ ေစာင္ကိုု ေရြးခ်ယ္ထားတယ္။ ကိုုယ္တိုု႔ ၅ ေယာက္ကိုု စာတမ္း တေစာင္စီ ေပးျပီး ဖတ္ေစတယ္။ ေဆြးေႏြးေစတယ္။ ျပီးရင္ အလုုပ္ရုုံေဆြးေႏြးပြဲေလးေတြ စမယ္။
စ စ ခ်င္းမွာ ဌာနဆိုုင္ရာက သက္ဆိုုင္တဲ့ မန္ေနဂ်ာေတြနဲ႔ အရာရွိငယ္ေတြနဲ႔ အရင္စျပီး ေဆြးေႏြးၾကမယ္။ အဲဒီက ရလာတဲ့ အၾကံေပးခ်က္ေတြ၊ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကိုု ၀န္ထမ္းေတြ အားလုုံးဆီ လက္ဆင့္ကမ္း ျဖန္႔ေ၀မယ္ေပါ့။
ဒီလိုုနဲ႔ ကိုုယ္လည္း ကိုုယ္ကိုု တာ၀န္ေပးထားတဲ့ စာတမး္ငယ္ေလးကိုု ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ရေတာ့ တာပါပဲ။ ေခါင္းစဥ္ကေလးကိုု ဖတ္လိုုက္ရတာနဲ႔႔တင္ ကိုုယ္အၾကီးအက်ယ္ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ ေခါင္းစဥ္နံမယ္က Inequality Theory တဲ့။ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ သီအိုုရီေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ အေၾကာင္းအရာကိုု ဆက္ျပီး ဖတ္ျဖစ္တယ္။
တကၠသိုုလ္က ဘြဲ႔ရခါစ ေက်ာင္းသားေလးဟာ ကုုမၺဏီတခုုမွာ အလုုပ္ရခဲ့တယ္။ အလုုပ္အတြက္ သူ႔ကိုုေပးတဲ့ လစာဟာ တကၠသိုုလ္ထြက္စ ေက်ာင္းသားတေယာက္အတြက္ မေမ ွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ လစာ ျဖစ္ေနတယ္။ သူ အင္မတန္ ေပ်ာ္တာေပါ့။ သူ႔ရဲ့လစာကိုုလည္း သူေက်နပ္တာ္ေလ။ သူေပ်ာ္ေနေတာ့ အလုုပ္လုုပ္ရတာလည္း တက္ၾကြေနတာပဲ။ ဘယ္ေတာ့ ၾကည့္ၾကည့္ ေက်ာင္းသားေလးဟာ အားသြန္ခြန္စိုုက္ လုုပ္ႏိုုင္တယ္။ သတ္မွတ္ခ်ိန္အတြင္း လုုပ္ငန္းေတြ ျပီးခဲ့တယ္။ ဥိးေဆာင္မႈေတြလည္း ေပးႏိုုင္ခဲ့တယ္ တဲ့။ ဒါေပမယ့္ တေန႔ မွာေပါ့ … သူနဲ႔ တခ်ိန္နီးပါး အလုုပ္၀င္လာတဲ့ သူ႔လိုုပဲ တကၠသိုုလ္ဘြဲ႔ရခါစ လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ရဲ့ လစာကိုု သိခြင့္ရလိုုက္တယ္။ ေၾသာ္ ေျပာရဦးမယ္ … ႏိုုင္ငံျခားေတြမွာ လစာေတြဟာ confidential ေခၚ လ်ဳိ႔၀ွက္ေပါ့။ ကိုုယ့္လစာကိုု ဘယ္သူမွ မေျပာရဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ လူပဲေလ … သိတယ္ မဟုုတ္လား။ လူဆိုုတာ အင္မတန္မွ စပ္စုုတာ အဲေလ သိခ်င္ေနတာ.။ ဒါနဲ႔ တေယာက္အေၾကာ္ငး တေယာက္ စပ္စုုရင္း သိလာခဲ့ရတယ္။ သူ႔ထက္ လစာ အပုုံၾကီး မ်ားေနတယ္တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး သူဟာ အလုုပ္မွာ မေပ်ာ္ႏိုုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သူ႔စိတ္ကိုုယ္လည္း သူ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆုုံးမသတဲ့။ လက္ရွိ သူရတဲ့ လစာဟာ သူ႔ဖာသာသူ ေက်နပ္စရာပါလိုု႔။ ဒါေပမယ့္ ခဏပါပဲ။ မေပ်ာ္ႏိုုင္တဲ့ စိတ္က ျပန္ျပီး ဖိစီးျပန္ပါေလေရာ။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ သူနဲ႔ အေတြ႔အၾကဳံ၊ ပညာအရည္အခ်င္း၊ လုုပ္ရည္ကိုုင္ရည္ မကြာသူနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ခြဲျခား ဆက္ဆံခံေနတဲ့ အျဖစ္ကိုုသာ လက္မခံႏိုုင္တာပါ။ အဲဒီအျဖစ္ကသာ သူ႔ကိုု မေပ်ာ္ရႊင္ေစတာပါ။ ဒီလိုုနဲ႔ပဲ အင္မတန္ လုုပ္ရည္ကိုုင္ရည္ ေကာင္းျပီး ရိုုးသားတဲ့ ၀န္ထမ္းတေယာက္ကိုု ကုုမၺဏီဟာ ဆုုံးရႈံးခဲ့ရတယ္။
အဲဒီစာတမ္းငယ္က ဆက္ျပီး ေဆြးေႏြးထားပါတယ္။ ဒီခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ေပၚလစီဟာ ကုုမၺဏီေတြအတြက္ ေရရွည္မွာ အက်ဳိးအျမတ္ကိုု မရေစႏိုုင္ပါဘူး။ ၀န္ထမ္းေကာင္းေတြကိုု ဆုုံးရႈံးလက္လႊတ္ရတဲ့အတြက္ ကုုမၺဏီဟာ ဆုုံးရႈံးမႈေတြသာ ျဖစ္ေစတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ေရရွည္အက်ဳိးစီးပြားကိုု ၾကည့္တဲ့ ကုုမၺဏီေတြဆိုုရင္ ဒီခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ေပၚလစီကိုု မက်င့္သုုံးဖိုု႔၊ မသုုံးမိဖိုု႔ လိုုတယ္ ၊ ဒါမွ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြ မခိုုကပ္တဲ့ ၀န္ထမ္းေကာင္းေတြ ရလာမွာ ျဖစ္တယ္ ဆိုုျပီး ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးထားလိုုက္တာ …။ ကဲ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုုက္သလဲ …။ ကိုုယ့္မွာ ဒီစာတမ္းကိုု တင္ျပဖိုု႔ ထပ္တလဲလဲ ဖတ္ေလေလ ကိုုယ့္အျဖစ္ကိုု ေရးေနသလိုု ခံစားေနရေလပဲ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
ေၾသာ္ ၾကားျဖတ္ေျပာရဦးမယ္။ ကိုုယ္ရဲ့ အဲဒီကုုမၺဏီက ႏိုုင္ငံျခားနဲ႔ ဦးပိုုင္ဖက္စပ္ ဆိုုေတာ့ လစာေပးတာေတြလည္း Confidential လ်ဳိ႔၀ွက္ ပဲေလ။ ျပီးေတာ့ … အဲသည္အခ်ိန္တုုန္းက လစာေပးပုုံက ၂ မ်ဳိးကြဲေနတယ္။ ကုုမၺဏီ တည္စ ၀န္ထမ္းေတြက ေဒၚလာနဲ႔ ရျပီး ေနာက္မွ ၀င္တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြက ဗမာက်ပ္ေငြ နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကိုုယ္က ေက်နပ္ပါတယ္။ ကိုုယ္ရတဲ့ လစာက တကၠသိုုလ္မွာ ဆရာမလုုပ္တုုန္းက ရတဲ့ လစာထက္ အဆ ၂၀ ေတာင္ ေက်ာ္ေနသကိုုး။
ေျပာရဦးမယ္။ ကိုုယ့္လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ တေယာက္က သတိေမ့တတ္တယ္။ တေန႔မွာ သူ႔ရဲ့လစာစာရြက္ျဖတ္ပိုုင္းေလး ကိုုယ့္စာပြဲေပၚမွာ ေမ့ျပီး က်န္ခဲ့တယ္။ အမွတ္မထင္ ေတြ႔လိုုက္ရတဲ့ လစာကိုု ျမင္ေတာ့ ကိုုယ္ဟာ မိုုက္ခနဲ ျဖစ္ေတာ့မလိုု႔ စာပြဲကိုု ကိုုင္ျပီး အေတာ္ၾကာ ရပ္ေနရတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကေလးဟာ စာတမ္းမဖတ္ခင္ ၁ လ ေလာက္က ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။
ကိုုယ္တိုု႔ အလုုပ္ရုုံေဆြးေႏြးပြဲဟာ အေတာ့္ကိုု လႈပ္သြားေစတယ္။ အဲဒီစာတမ္း ၅ ေစာင္ ထဲက ကိုုယ့္စာတမ္းက အေတာ္ကိုု လႈပ္သြားေစတယ္။ တင္ျပေဆြးေႏြးသူ ကိုုယ္က သရုုပ္မွန္လြန္းလိုု႔နဲ႔ တူပါရဲ့။ ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်ိန္မွာ ကိုုယ္ဟာ ကိုယ္ မဟုုတ္ေတာ့ဘဲ စာတမ္းထဲက တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းသားေလးလိုု ျဖစ္ေနတယ္။ အရာရွိငယ္ေတြ ၾကားမွာ ကိုုယ့္စာတမ္းဟာ အရမ္းကိုု ေပါက္သြားခဲ့တယ္။
ေပါ့ေစလိုုလိုု႔ ေၾကာင္ရုုပ္ထုုိး၊ ေဆးအတြက္ ေလး … ဆိုုသလိုု တက္ၾကြေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ လုုပ္ငန္းခြင္ ၀င္ႏိုုင္ဖိုု႔ စီစဥ္ ေဆြးေႏြးကာမွ ဒီခြဲျခားဆက္ဆံမႈ ေပၚလစီဟာ ဟိန္းထလာတယ္။ စာတမ္းဖတ္သူ ကိုုယ္တိုုင္လည္း Training Department ရဲ့ အၾကီးအကဲေတြကိုု ေမးခြန္းထုုတ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လုုိ႔ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေပၚလစီေတြ က်င့္သုုံးဆဲ ျဖစ္ေနရင္ ၀န္ထမ္းေကာင္းေတြ ဆက္ျပီး လက္တြဲမျဖဳတ္ႏိုုင္ဖိုု႔ လက္တြဲႏိုုင္ဖိုု႔ ေပၚလစီ ျပင္ဆင္ၾကဖိုု႔ ရွိပါသလားေပါ့။ သူတိုု႔မွာ အေျဖ မရွိခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ဆုုံးေတာ့ ထိုုင္ေနရင္ အေကာင္းသား၊ ထမွ က်ဳိးမွန္းသိ … ဆိုုတဲ့ စကားလုုိပါပဲ။ တက္ၾကြေဆြးေႏြး တင္ျပတဲ့ ကိုုယ္လည္း လုုပ္သင့္တယ္ ထင္တဲ့ အေျဖတခုု ကိုုယ့္ဖာသာ ရွာေဖြ ထုုတ္လိုုက္ရေတာ့တယ္။ တရား၀င္ႏႈတ္ထြက္စာ တင္လိုုက္တာပါပဲ။ ကိုုယ့္ႏႈတ္ထြက္စာမွာ လက္မွတ္ထိုုးဖိုု႔ ကိုုယ့္ရဲ့ အၾကီးအကဲ Brew Master နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ အပ်ံသင္စ မႏူးမနပ္ အရြယ္ ကိုုယ့္ကိုု တားပါေသးတယ္။ ေလာကၾကီးရဲ့ မညီမ ွ်ျခင္းေတြကိုု ရဲရဲၾကီဒး တြန္းလွန္ပစ္မယ္ ဆိုုတဲ့ မာန္ေတြ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ကိုုယ္႔ကိုု တားမရတဲ့ အဆုုံး စကၤာပူႏိုုင္ငံသား Brew Master က စကားလက္ေဆာင္ တခြန္း ေပးလိုုက္ပါတယ္။
“Equality ဆိုုတာ ေလာကၾကီးမွာ ရွိခဲလွပါတယ္။ ကံေကာင္းပါေစကြယ္ …” တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေတြ႔အၾကဳံေတြ ရင့္က်က္ေနျပီျဖစ္တဲ့ အဖိုုးအိုုေပါက္စ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အရိပ္တခ်ဳိ႔ ျဖတ္သြားတာ ေတြ႔လိုုက္ရတယ္။ ကိုုယ္လည္း လွစ္ခနဲ႔၀ဲလာတဲ့ မ်က္ရည္ကိုု ျဖတ္ခနဲ႔ သုုတ္ပစ္လိုုက္ျပီးခ်ိန္မွာ သူလည္း ကိုုယ့္ရဲ့ ႏႈတ္ထြက္စာမွာ လက္မွတ္ထိုုးျပီး ခ်ိန္ပါပဲ။
ျပန္ေတြးတိုုင္း သတိရမိတဲ့ ကိုုယ့္ရဲ့ အမွတ္တရ ဘ၀စာမ်က္ႏွာ တရြက္ေပါ့ …။Rest of your post