မီဒီယာသမားမ်ား ျပည္သူ့ အက်ဳိးကို ေရွ႔႐ႈၾကပါလုိ႔ ေျပာဆုိလာသူ

သတင္းစာဆရာႀကီး တကၠသုိလ္ ကုိကုိႀကီး

ဝါရင့္ သတင္းစာဆရာႀကီး တကၠသုိလ္ ကုိကုိႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျခင္း ၂ဝ၁ဝ ဧၿပီ (၁၉)ရက္ေန႔တြင္ ဝါရင့္သတင္းစာ ဆရာႀကီး တကၠသုိလ္ ကုိကိုႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သည္။ ဆရာ တကၠသုိလ္ကုိကိုႀကီးသည္ သတင္းစာ ေလာကသုိ႔ အသက္(၂ဝ) အရြယ္တြင္ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး သူ၏ သတင္းစာဆရာ ဘဝကို (သတင္းေထာက္) ဘဝျဖင့္ စတင္ခဲ့သည္။ သတင္းစာေလာကတြင္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့ၿပီး (ဟန္ေဂရီ)ႏုိင္ငံမွ သတင္းစာ ပညာဒီပလုိမာဘြဲ႕ကို (၁၉၇ဝ) ခုႏွစ္တြင္ ရရွိခဲ့သည္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကဳိ ျပည္တြင္းထုတ္ မီဒီယာ မ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေသာသတင္းမ်ားကို ေဖာ္ျပလာခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီ၊ ႏုိင္ငံေရး သမား ႏွင့္ ျပည္သူလူထုကို အဓိက ဆက္သြယ္ ေပးသူမွာ မီဒီယာမ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းမီဒီယာမ်ားသည္ ဘက္လုိက္သင့္သလား၊ ၾကားေနသင့္သလား၊ အမွန္အတုိင္း တင္ျပသင့္သလား စေသာ မီဒီယာ၏ အခန္း က႑သည္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ အေရးႀကီးလာသည္ဟု လွ်ပ္တစ္ျပက္ သတင္းဂ်ာနယ္မွ ထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။ မီဒီယာ အခန္းက႑ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဝါရင့္သတင္းစာဆရာ မ်ားတြင္ တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ၊ သတင္းစာဆရာ အျဖစ္ ေခတ္ေလးေခတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ သတင္းစာဆရာ လုပ္သက္ ႏွစ္(၅ဝ)ရွိခဲ့ေသာ ဆရာ တကၠသုိလ္ကုိကိုႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သည္မ်ားကို ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

ေမး။ ။ ဆရာ သတင္းစာဆရာဘဝအစကို အရင္ဆုံးေျပာျပေပးပါဆရာ။

ေျဖ။ ။ ၁၉၅ဝ ေက်ာ္ကာလမွာ ကြၽန္ေတာ္က အားကစားကို ဝါသနာပါတယ္။ ေဘာလုံးပြဲေတြလည္း အေတာ္ေလး ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ႑ဳိင္သတင္းစာက ဆရာဦးထိန္လင္း၊ ဆရာ ဦးေထြးေအာင္တုိ႔နဲ႔ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ရင္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးလာတယ္။ ေဘာလုံးပြဲ ၾကည့္တဲ့အခါ အတူတူ ၾကည့္တယ္။ အတူတူျပန္တယ္။ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီး ကေန အတူတူ ျပန္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ သူတုိ႔နဲ႔ ေဘာလုံးပြဲ အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္း ခင္မင္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဦးထိန္လင္းက မင္း အားကစား ဝါသနာပါတာပဲ။ အားကစားအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေလး ဘာေလး ေရးပါလားဆုိတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ မ႑ဳိင္သတင္းစာမွာ ေဘာလုံးေဆာင္းပါးေလးစေရးျဖစ္တယ္။
''ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ေဘာလုံးေလာကအေၾကာင္း''စေရးျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာေရးရင္းနဲ႔ ျပည္တြင္းအားကစား သတင္းေတြ ေရးျဖစ္တယ္။ ေနာက္သူတုိ႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရၿပီး မ႑ဳိင္မွာ အားကစား သတင္းေထာက္ စလုပ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၅၅-၅၆ ကာလေတြမွာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က တကၠသုိလ္လည္း တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆုိေတာ့ အားကစားသတင္းေတြ ေရးတယ္။ အားကစားေဆာင္းပါးေတြေရးေပးတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ဘြင္းဘြင္း သတင္းစာအတြက္ ေဘာလုံး သတင္းေတြေရးျဖစ္တယ္။ေနာက္ ၁၉၅၉ ဗန္ေကာက္မွာ လုပ္တဲ့ ပထမအႀကိမ္ ကြၽန္းဆြယ္ အားကစားၿပဳိင္ပြဲကို ဘြင္းဘြင္း သတင္းစာ ကုိယ္စားျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ္ သြားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ ဦးထိန္လင္းရယ္၊ ဟံသာ ဝတီက ကိုသန္းညြန္႔ရယ္ သုံးေယာက္ သြားၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ သတင္းစာ ဆရာဘဝ အစကေတာ့ အားကစား သတင္း ေထာက္ဘဝ နဲ႔ စခဲ့တယ္။ အားကစားသတင္းကို ကြၽန္ေတာ္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၾကာ ေရးခဲ့တယ္။ ေနာက္တံခြန္ဂ်ာနယ္ကို စေထာင္တဲ့ထဲမွာ ပါခဲ့တယ္။ တံခြန္ဂ်ာနယ္ ဆုိတဲ့ အမည္ကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ပဲေရြးၿပီး ေပးခဲ့တာ။

ေမး။ ။ ဆရာ သတင္းစာဆရာ ဘဝနဲ႔ ဘယ္ေခတ္ေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါသလဲ ဆရာ။ ဆရာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ေခတ္ေတြကို ေျပာျပပါဦး။

ေျဖ။ ။ ဖဆပလ ေႏွာင္းပုိင္း၊ ပါလီမန္ဒီမုိကေရ စီေခတ္။ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္။နဝတေခတ္။ နအဖ ေခတ္။ ေခတ္ေလးေခတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေမး။ ။ ဆရာ အဲဒီေခတ္တုန္းက ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာ ဘယ္ႏွစ္ေစာင္ေလာက္ရွိလဲ။

ေျဖ။ ။ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာ အေစာင္(၂ဝ) ေလာက္ရွိမယ္။

ေမး။ ။ အဲဒီေခတ္တုန္းက အစုိးရကထုတ္တဲ့ သတင္းစာ ဘာေတြရွိခဲ့လဲ။

ေျဖ။ ။ အဲဒီေခတ္တုန္းက အစုိးရက ထုတ္တဲ့ သတင္းစာဆုိတာ မရွိဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့ သတင္းစာေတာ့ ရွိတယ္။ မ႑ဳိင္သတင္းစာ ဆုိရင္ ဖဆပလကို ကုိယ္စားျပဳတယ္။ ဖဆပလရဲ႕ အသံကို အဓိကထားတယ္။ ျပည္ေထာင္စု သတင္း စာဆုိရင္ သန္႔ရွင္းဖဆပလကို ကုိယ္စားျပဳတယ္။ ၁၉၅၈-၆ဝ ကာလက်ေတာ့ ဦးႏုကို ေထာက္ခံတဲ့ သတင္းစာရွိတယ္။ အုိးေဝသတင္းစာ ဆုိရင္ ဦးႏုကို ေထာက္ခံတဲ့ သတင္းစာ အေနနဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ဖဆပလဘက္က ဆုိရင္ မ႑ဳိင္သတင္းစာဟာ ဖဆပလရဲ႕ အာေဘာ္လုိ႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရတယ္။ ဖဆပလအဖြဲ႕က ေငြေၾကး အကုန္အက်ခံၿပီး ထုတ္တယ္။ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေနၿပီး မ႑ဳိင္သတင္းစာကို ဦးထြန္းဝင္းကို လႊဲေပးလုိက္တယ္။

ေမး။ ။ အဲဒီေခတ္က သတင္းစာပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သင္တန္းေတြအေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါဦးဆရာ။

ေျဖ။ ။ အဲဒီေခတ္တုန္းကေတာ့ သင္တန္းေတြ မတက္ခဲ့ရဘူး။ ဖဆပလေခတ္တုန္းကေတာ့ ဘာ သင္တန္းမွမရွိဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာကို လက္ေတြ႕ ကြင္းေပၚမွာ၊ လုပ္ငန္းခြင္ေပၚမွာပဲ ကုိယ့္လက္ေတြ႕နဲ႔ ကိုယ္ေရးရသားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ သင္တန္း တက္တာက ေၾကးမုံကို ျပည္သူပုိင္သိမ္းၿပီးေတာ့မွ။ အဲဒီတုန္းက တကၠသုိလ္မွာဖြင့္တဲ့ သင္တန္းေတြေတာ့ ရွိတယ္။ ႏွစ္လည္း သိပ္မၾကာလုိက္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီတုန္းက တကၠသုိလ္တက္ေနေတာ့ သင္တန္းလည္း မတက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္က်ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ သတင္းစာဆရာ အသင္းက ဖြင့္တဲ့ ကမၻာေအး သင္တန္းမ်ဳိးေတာ့ ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မတက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ၁၉၆၆ မွာ ေၾကးမုံကို ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္တယ္။ ေၾကးမုံကို စာေမးပြဲ ဝင္ေျဖရေသးတာေနာ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ရပ္သြားတဲ့ သတင္းစာ ေတြကေန အျပင္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ သတင္းစာ ဆရာေတြ ဝင္ေျဖၾကရတယ္။ ဝင္ေျဖေတာ့ ေၾကးမုံမွာ ကြၽန္ေတာ္ အားကစား သတင္းေထာက္ အေနနဲ႔ တာဝန္ယူရတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္း ၁၉၆၇ မွာ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနကေန စာေပဗိမာန္မွာဖြင့္တဲ့ သတင္းစာပညာ အတတ္သင္တန္းေက်ာင္း သင္တန္း ပထမအပတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တက္ခဲ့ရတယ္။

ေမး။ ။ အဲဒီေခတ္က သတင္းစာပညာ သင္တန္း ပထမအပတ္မွာ ဆရာနဲ႔ အတူတူ တက္ခဲ့တဲ့သူေတြက ဘယ္သူေတြလဲဆရာ။

ေျဖ။ ။ အဲဒီေခတ္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ သတင္းစာပညာ သင္တန္း တက္ခဲ့တဲ့သူေတြက ကိုခင္ေမာင္ေထြး (ခင္ေမာင္ေထြး-ပ်ဥ္းမနား)၊ ေနာက္ေမာင္ေပၚထြန္း ခ်စ္စံဝင္း၊ စာေရးဆရာ ေမာင္ဝံသ တုိ႔က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ သတင္းစာ သင္တန္း ပထမအပတ္မွာ တက္ခဲ့တဲ့ သင္တန္းသားေတြဗ်။

ေမး။ ။ ဆရာ့ကုိ ဟန္ေဂရီကုိကုိႀကီးလုိ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ေခၚၾကတာလဲ။

ေျဖ။ ။ ၁၉၇ဝ မွာ အဲဒီသတင္းစာ သင္တန္းကေန ထပ္ဆင့္ေရြးၿပီး ဟန္ေဂရီကို လႊတ္တယ္။ သတင္းစာပညာ သင္တန္းတက္ဖုိ႔။ ကြၽန္ေတာ္ ရယ္၊ ဦးေစာျမင့္ (ယခုကြယ္လြန္)ရယ္။ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ႏွစ္ သင္တန္း တက္ခဲ့ရတယ္။ ဟန္ေဂရီကေန သတင္းစာ ပညာဒီပလုိမာ ဘြဲ႕ရခဲ့တယ္။ အဲဒါကုိ မူတည္ၿပီး သတင္းစာေလာကက လူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဟန္ေဂရီကုိကိုႀကီး၊ ဟန္ေဂရီကုိကိုႀကီးလုိ႔ ေခၚၾကတာေပါ့။

ေမး။ ။ ဆရာ့ရဲ႕ သတင္းစာဆရာဘဝ တစ္ေလွ်ာက္ အမွတ္ရစရာေလး တစ္ခုေလာက္ ရွိရင္ ေျပာျပေပးပါဆရာ။

ေျဖ။ ။ ကြၽန္ေတာ့္သတင္းစာဆရာ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ အမွတ္ရစရာ တစ္ခုကေတာ့ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္၊ အာဇာနည္ကုန္း ဗုံးေပါက္မႈပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက ေတာင္ကိုရီးယား သမၼတခ်န္ဒူးဝမ္ ျမန္မာျပည္ကိုလာလည္ တယ္။ သမၼတနဲ႔အတူ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ေတြ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ရွင္ေတြ ေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားပါတယ္။ အဲဒီ အဖြဲ႕လာေတာ့ သူတုိ႔ အစီအစဥ္ထဲမွာ အာဇာနည္ ကုန္းကို အေလးလာျပဳဖုိ႔ အစီအစဥ္ ရွိ တယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က လည္း ေတာင္ကုိရီးယား သတင္းစာဆရာေတြကို ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္ယူထားရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆက္သြယ္ ေရးတာ ဝန္ကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အတူတူ ယူရတာက ဦးစပ္ကုိင္ဖ။ ေနာက္ျမန္မာ့ သတင္းစဥ္က ဦးခင္ေမာင္ျမင့္။ ဦးေဇာ္ျမင့္။ အဲဒီေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္ တုိ႔က အင္းယားလိတ္ ဟုိတယ္မွာ ရွိေနတယ္။ ေတာင္ကုိရီးယား သတင္းစာဆရာေတြ ကိုလည္း အင္းယားလိတ္မွာပဲ ထား တယ္။ ေတာင္ကိုရီးယား သတင္းစာဆရာ အဖြဲ႕က ႀကဳိတင္ေရာက္ ေနၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာမွာ အလုပ္ လုပ္ေန ခ်ိန္။ မနက္ ပုိင္းက်ေတာ့ ေတာင္ကိုရီးယား သတင္းစာ ဆရာအဖြဲ႕နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေတြ အာဇာနည္ကုန္းကို ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အာဇာ နည္ကုန္းကို ေရာက္ေတာ့ အာဇာနည္ကုန္းက အေျခအေနေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနေတြ သူတုိ႔ကို လုိက္ျပၾကတယ္။ လုိက္ျပၿပီး ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေတြ ေတာင္ကိုရီးယားသမၼတအဖြဲ႕လာမွာကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။

အဲဒီမွာ ကားတန္းတစ္တန္းက ဦးဝိစာရလမ္း အတုိင္းတက္လာၿပီးေတာ့ အာဇာနည္ကုန္း ကိုပတ္။ မပတ္ခင္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ ကိုေဇာ္ ျမင့္က ဗုိလ္စိန္မွန္ဂူနားမွာ ရပ္ေစာင့္ ေနၾက တယ္။ ကုိတင္ႀကဳိင္ (ဓါတ္ပုံသတင္းေထာက္) ေၾကးမုံကုိတင္ႀကဳိင္ ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ စကား ေျပာၿပီး ဓါတ္ပုံ႐ုိက္ဖုိ႔ ေနရာ ေကာင္းယူ ဦးမယ္ ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နားက ထြက္သြားတယ္။ ကားတန္းကလည္း အာဇာနည္ ကုန္း အေဆာက္အဦအတြင္းလည္း ေရာက္ေရာ ဗုံးထေပါက္တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ဗုံးေပါက္တဲ့ေနရာက ေပ ၁၅ ေပ ၂ဝ ေလာက္ပဲ ေဝး မယ္။ ဗုံးေပါက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ကိုေဇာ္ ျမင့္နဲ႔က ဗုိလ္စိန္မွန္ ဂူနားမွာ ေမွာက္လုိက္ၾကတယ္။ ေမွာက္လုိက္ၿပီး ေခါင္းေပၚ ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အာဇာနည္ကုန္း ေခါင္ မုိးႀကီးက ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ ပြင့္သြားၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဗုံးေပါက္တဲ့ ေနရာနားကို အေျပးအလႊား သြားခ်ိန္မွာ ဝန္ႀကီးဦးေအာင္ေက်ာ္ျမင့္၊ ကိုတင္ႀကဳိင္ (ဓါတ္ပုံသတင္းေထာက္)တုိ႔ လဲၿပဳိေနတာေတြ႕ရတယ္။ တျခားသူေတြလည္း လဲေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရွိတဲ့ကားေတြနဲ႔ လဲၿပဳိေနတဲ့သူေတြကို ေခၚၿပီး စစ္ေဆး႐ုံ(၂)ကို ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္။ ေဆး႐ုံအထိလုိက္ၿပီး လုိအပ္တာေတြ ကူညီေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ သတင္းစာတုိက္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ျပန္ေျပာျပတယ္။ အဲဒီ ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ သတင္းစာသမားဘဝ တစ္ေလွ်ာက္မွာ မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ဆုံးပါပဲ။

ေမး။ ။ ဆရာက အဲဒီတုန္းက ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာမွာဆုိေတာ့ အဲဒီ ျဖစ္ရပ္ေတြကို သတင္းစာထဲမွာ ျပန္ေရးခဲ့ေသးလား။

ေျဖ။ ။ ေရးလုိ႔မရဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အစစ္ခံရတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အစစ္ခံရတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္က ဖြဲ႕စည္းေပးထားတဲ့ စုံစမ္း စစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕မွာ ျဖစ္ရပ္အားလုံးကို ျပန္အစစ္ခံရတယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲဆုိတာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ျပန္စစ္တယ္။ ျဖစ္ရပ္အမွန္ ကုိေပါ့ဗ်ာ။ ျဖစ္ရပ္ကုိေပါ့။

ေမး။ ။ ဆရာက အဲဒီတုန္းက ဗုံးေပါက္ကြဲမႈမွာ သတင္းစာဆရာေတြ ဘယ္သူေတြ ဆုံးသြားလဲ။

ေျဖ။ ။ ကိုတင္ႀကဳိင္ (ဓါတ္ပုံသတင္းေထာက္) အဲဒီေနရာမွာပဲ ဆုံးသြားတယ္။ ေနာက္႐ုပ္ရွင္ေကာ္ပုိေရးရွင္းက ကုိအုန္းေက်ာ္ ဆုိတဲ့လူ လည္း အဲဒီမွာပဲဆုံးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အေဆာက္အဦ အျပင္မွာ ဆုိေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က လြတ္သြားတယ္။ သူတုိ႔က အေဆာက္ အဦအထဲမွာ မလြတ္ ေတာ့ဘူးေပါ့။

ေမး။ ။ ဆရာ မီဒီယာသမား တစ္ေယာက္ဟာ ဘက္လုိက္သင့္ပါသလား။

ေျဖ။ ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ႏွစ္ပုိင္းေျပာရမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ဘက္လုိက္မႈနဲ႔ ကင္းတယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ သတင္းစာသမား၊ မီဒီယာသမား ကေတာ့ ၾကားမွာေနသင့္တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။ မီဒီယာသမားဆုိတာက ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္သူၾကားမွာ ေပါင္းကူးေပးတဲ့ သူေတြေလ။ ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ျပည္သူၾကားမွာ ျပည္သူရဲ႕ဆႏၵ၊ သေဘာထား၊ အျမင္ေတြကို တင္ျပေပးရသလုိ၊ ႏုိင္ငံေတာ္က ျပည္သူကို သိေစခ်င္တဲ့၊ ျပည္သူအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးေနတဲ့ ကိစၥေတြကို ေပါင္းကူး ဆက္ဆံေပးရတဲ့ အေနအထားေလ။ အဲဒီၾကားမွာ ဘက္မလုိက္သင့္ဘူး ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ကိုေတာ့ မီဒီယာသမားက စြဲကုိင္ထားဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ့။ ျပည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ဆုိရင္ေတာ့ မီဒီယာသမားက ျပည္သူ႔ဘက္က ဘက္လုိက္သင့္တယ္၊ ရပ္တည္ ေပးရမယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိး စီးပြားအတြက္ ဆုိရင္ေတာ့ ျပည္သူ႔ဘက္က မီဒီယာသမားေတြ အေနနဲ႔ ဘက္လုိက္သင့္တယ္။

ေမး။ ။ မီဒီယာက အမွန္ကိုအမွားျဖစ္ ေအာင္ေျပာေနရင္ အက်ဳိးဆက္က ဘာေတြ ျဖစ္လာႏုိင္မလဲဆရာ။

ေျဖ။ ။ မီဒီယာက အမွန္ကို အမွားျဖစ္ေအာင္ ေျပာေနတယ္ဆုိတာက ဘယ္လုိ မီဒီယာမ်ဳိးလဲဆုိ တာေပၚ မူတည္တာေပါ့။ အမွားႀကီးပဲ ေျပာလာရင္ အမွားကို အမွန္ထင္တဲ့သေဘာသဘာဝက ရွိတယ္ ေလ။ အမွားေတြကိုမ်ားမ်ား ေျပာလာပါမ်ားရင္ ၾကာလာေတာ့ ဒါေတြဟာ မွန္မ်ားမွန္မလားမသိဘူး ဆုိၿပီး ေတြးလာတတ္တယ္ေလ။ ဒါေတြက မျဖစ္သင့္ တဲ့၊ မလုပ္သင့္တဲ့ ကိစၥေတြပဲ။ ေျမာက္ျမားစြာေသာ အမွားေတြကို အမွန္ထင္လာေအာင္၊ ေခါင္းထဲ စြဲသြားေအာင္ လုပ္တာမ်ဳိးကေတာ့ မျပဳသင့္ မျပဳအပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ပဲ။ သတင္းစာသမား၊ မီဒီယာသမား တစ္ေယာက္ အျဖစ္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ျပဳမယ့္သူ တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္က မွန္သလား၊ မွားသလားဆုိတာကေတာ့ ခ်င့္ခ်ိန္ ဖုိ႔လုိတာေပါ့။ အဓိကအားျဖင့္ ျပည္သူနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ၾကားမွာ ေပါင္းကူးေပးရတဲ့ မီဒီယာရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ အမွန္ကုိ အမွန္ပဲ ေျပာသင့္တယ္။ အမွန္ကုိ အမွန္ပဲ ေဖာ္ျပသင့္တယ္။ အမွန္ကုိပဲသိေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္တယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ သမာသမတ္က်တဲ့ သတင္းစာသမား၊ မီဒီယာသမား တစ္ေယာက္ ျဖစ္မွာေပါ့။ မဟုတ္ဘဲနဲ႔အမွားကိုပဲ ဆက္ကာဆက္ကာ ေဖာ္ျပေပးေနတယ္ဆုိရင္ ျပည္သူ အေပၚမွာ မွန္ကန္တဲ့ ျပဳက်င့္မႈ မဟုတ္ဘူးေလ။ သတင္းစာ၊ မီဒီယာဆုိတာက ျပည္သူေတြ ခံစားေနရတဲ့ အေနအထား၊ ျပည္သူေတြ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ခံယူခ်က္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ လုိလား ေတာင့္တခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပေပးသင့္တာေပါ့။ ဒါမွသာလွ်င္ သတင္းစာသမား က်င့္ဝတ္နဲ႔အညီ သတင္းစာသမားေကာင္း တစ္ေယာက္ ပီသမွာေပါ့။

ေမး။ ။ သတင္းစာသမား တစ္ေယာက္ရဲ႕ က်င့္ဝတ္ေတြက အခ်က္ ဘယ္ေလာက္လဲရွိလဲ။

ေျဖ။ ။ အခ်က္ရယ္လုိ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ပဲဗ်။ ဒီအေပၚမွာ ျပဳက်င့္တဲ့အေနအထား၊ ရပ္တည္ တဲ့ အေနအထား။ သူဘယ္လုိေပၚမွာ ရပ္တည္သလဲ။ ဘယ္သူ႔ဘက္က ရပ္တည္သလဲ။ ဘယ္ရပ္တည္ခ်က္ နဲ႔ သူလုပ္ကုိင္ေနသလဲ။ ဒီအေပၚမွာ တည္ေနတာ ကို။ သူ႔အက်င့္စာရိတၲေပၚနဲ႔ရပ္တည္ခ်က္ ေကာင္း သလား။သူဦးတည္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကေကာ မွန္ကန္သလား။ ဒါေတြကုိၾကည့္ၿပီး၊ ရပ္တည္ခ်က္ ကိုၾကည့္ၿပီး သတင္းစာသမားေကာင္းတစ္ေယာက္ ဆုိတာကို ေျပာရမွာပါ။ သတင္းစာဆုိတာ ျပည္သူ ေတြရဲ႕ နားမ်က္စိျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာ အမွန္ကုိျမင္ေအာင္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ နားထဲမွာ အမွန္ကို ၾကားေအာင္ ကုိယ္ကလုပ္ေပးရ မယ္။ ဒါကိုမွ လုပ္မေပးဘူး၊ ဒါကိုမွ လမ္းလႊဲတဲ့ အေနအထားကို တြန္းပုိ႔မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ သတင္းစာဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရဘူး။

ေမး။ ။သတင္းစာဆရာ စစ္စစ္ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိလားဆရာ။

ေျဖ။ ။ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သတင္းစာဆရာ ေကာင္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သတင္းစာဆရာစစ္စစ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ရပ္တည္ေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ေတြ မွန္တယ္မမွန္ဘူးဆုိတာ သူတုိ႔ရဲ႕သမုိင္းက အဆုံး အျဖတ္ေပးသြားမွာပါ။

ေမး။ ။ သတင္းစာဆရာတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္သတင္းသမားေတြ ကို ဘာေျပာခ်င္လဲဆရာ။

ေျဖ။ ။ မီဒီယာသမားေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႔ ဆုိတာက ပထမဦးဆုံးကုိယ့္ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ မွန္ကန္ ဖုိ႔လုိတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ မွန္ကန္မွသာလွ်င္ ကုိယ့္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္က မွန္ကန္မွာေလ။ ကုိယ့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မွန္မွသာလွ်င္ ကုိယ္လမ္းညႊန္တဲ့၊ ကုိယ္ဦးေဆာင္မႈေပးတဲ့ ျပည္သူကုိ အသိေပးတဲ့ ေနရာမွာ ကုိယ္မွန္မွန္ကန္ကန္ သတင္းေတြေပးႏုိင္မယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ သေဘာထားေတြကို ေပးႏုိင္မယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ယူဆခ်က္ေတြကို တင္ျပေပးႏုိင္မယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵအမွန္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေပးႏုိင္မယ္။ ဒီအေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ႀကဳိးစား ေဆာင္ရြက္သြားမယ္ ဆုိရင္ အနာဂတ္ လူငယ္သတင္းသမားေတြ အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး တုိးတက္သြားမွာပါ။ ဒါမွသာ အားလုံး႐ုိေသေလးစားတဲ့ မီဒီယာ ေလာကႀကီး ျဖစ္မွာေလ။

ေမး။ ။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ အႀကဳိကာလမွာ မီဒီယာအခန္းက႑က ဘယ္ေလာက္ အေရးပါသလဲဆရာ။

ေျဖ။ ။ တကယ္အေရးပါပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ တစ္ခုဟာ ႏုိင္ငံေတာ္မွာ မရွိမျဖစ္ ျဖတ္သန္းသြားရမယ့္ ကာလတစ္ခုပါ။ ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းကို သြားမယ္ဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ မပါမျဖစ္ဘဲ။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ မီဒီယာေတြ က ေရြးေကာက္ပြဲ အႏွစ္သာရ၊ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ဦးတည္ခ်က္ေတြကို မီဒီယာသမားေတြကပဲ ျပည္သူေတြကို လမ္းညႊန္ ေပးႏုိင္မယ္။ ရွင္းျပႏုိင္မယ္။ သတင္းေပးႏုိင္မယ္။ ဒီလုိပဲ ႏုိင္ငံေတာ္က ထားရွိတဲ့ သေဘာထားေတြ ကိုလည္း ျပည္သူေတြ ေလ့လာႏုိင္ေအာင္၊ ေဝဖန္ အကဲျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ မီဒီယာသမားေတြကပဲ ေပးရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသတင္းစာ၊ မီဒီယာဟာ ေရြး ေကာက္ပြဲအႀကဳိကာလမွာ အေရးႀကီးသလုိ ေရြး ေကာက္ပြဲၿပီးတဲ့ ကာလမွာလည္း အေရးပါတဲ့ေနရာ မွာ ရွိေနပါတယ္။ မီဒီယာေတြက ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလမွာရွိေနတဲ့ႏုိင္ငံေရးအေနအထား၊ တုိင္းျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအေနအထား၊ သြားရမယ့္ဦးတည္ခ်က္ ဒါေတြကို အမ်ားျပည္သူ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္နဲ႔ စဥ္းစား ေတြးေခၚ ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးရ မွာက မီဒီယာသမားေတြပါ။ ဘယ္ပါတီ၊ ဘယ္ အဖြဲ႕အစည္း၊ ဘယ္သူေတြရဲ႕ ခ်ဳပ္ကုိင္မႈကို မခံရဖုိ႔ မီဒီယာသမားေတြ သတိထားရမယ္။ ပါတီေတြနဲ႔ေတာ့ ေတြ႕ရမွာေပါ့။ ပါတီေတြရဲ႕ တင္ျပေပးတာေတြကို ေဖာ္ျပေပးသင့္တယ္ ထင္တာကို ေဖာ္ျပေပးရမယ္။ သုိ႔ေသာ္ ပါတီေတြရဲ႕ ႀကဳိးဆြဲရာကို မခံရဖုိ႔ အေရး ႀကီးတယ္။ သတင္းမီဒီယာရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ေခ်ာေခ်ာ ေမြ႕ေမြ႕ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တယ္။ လမ္းခင္းေပးႏုိင္တယ္။ ဆုိေတာ့ ၁၉၆ဝ ေက်ာ္ေလာက္က တည္ၿမဲသန္႔ရွင္း အဓိကၿပဳိင္က်တဲ့ကာလမွာ သတင္းစာသမားက အမ်ားႀကီး လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ တစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ အေျခအေနကို လွည့္လည္ သြားၿပီးေတာ့မွ ေဝဖန္ တယ္။ အကဲျဖတ္တယ္။ သေဘာထားဆႏၵ ေတြကို လုိက္ေတာင္းခံတယ္။ အေထာက္ေတာ္ သတင္းစာ ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္တစ္နံ တစ္လ်ားကိုသြားၿပီး ဘယ္ၿမဳိ႕နယ္ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္ အလားအလာ ေကာင္းတယ္။ ဘယ္ၿမဳိ႕နယ္ကေတာ့ ျဖင့္ ဘယ္အင္အားစု ကေတာ့ျဖင့္ ဘယ္လုိအေျခ အေနရွိတယ္။ အဲဒါမ်ဳိးေတြကိုေတာင္ တုိင္းျပည္ကို အခ်ိန္မီတင္ျပႏုိင္ခဲ့တယ္။ အခုလုိ အေနအထား ဆုိရင္ မီဒီယာေတြက ဒီလုိဟာမ်ဳိးေတြကို လုပ္ႏုိင္ တာေပါ့။ ဒါအမွန္ေတြပဲေလ။ ဘယ္သူ႔ဘက္မွ လုိက္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။ လက္ရွိအေနအထားအရ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵဘယ္လုိ ရွိတယ္။ ျပည္သူေတြ ဘယ္ဘက္ကို ယိမ္းယုိင္ေနတယ္။ ဦးတည္ေနတယ္။ စတဲ့ ျပည္သူရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္၊ အလားအလာေတြကို မီဒီယာေတြက လုပ္ေပးလုိ႔ ရတယ္ေလ။ ဒါေတြကို လုပ္ေပးႏုိင္ရင္ ျပည္သူေတြက ဒီ ၂ဝ၁ဝ ေရြး ေကာက္ပြဲ အလားအလာကို ခန္႔မွန္းလုိ႔ရမယ္။ တြက္ဆလုိ႔ရမယ္။ အကဲျဖတ္လုိ႔ရမယ္။

ေမး။ ။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ကာလေတြမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သတင္းစာ လြတ္လပ္ခြင့္၊ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ ဘယ္လုိ ျဖစ္လာႏုိင္မလဲလုိ႔ ဆရာထင္ပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ မီဒီယာေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ အႀကဳိ ကာလမွာ အေရးပါသလုိ၊ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတဲ့ ကာလမွာလဲ မီဒီယာရဲ႕အခန္းက႑က အေရးပါတဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဦးေဆာင္မႈေပးတဲ့ အေနအထားမွာရွိတယ္။ လမ္းညႊန္မႈေပးတဲ့ အေန အထားမွာရွိတယ္။ ပြင့္လင္းတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး ေရာက္ေအာင္ မီဒီယာေတြက လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ္။ ေဖာ္ျပေပးရမယ္။ စတုတၴမ႑ဳိင္အေနနဲ႔ ပီပီျပင္ျပင္ ရပ္တည္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ အၿပီးကာလမွာလည္း ျပည္သူယုံၾကည္တဲ့ မီဒီယာ ေတြျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္။

ေမး။ ။ သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္၊ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ ဘယ္လုိျဖစ္လာႏုိင္မလဲလုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကိုလဲ ေျဖပါဦးဆရာ။

ေျဖ။ ။ အဲဒါကေတာ့ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရလဒ္ အေပၚမွာ မူတည္တယ္။ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရလဒ္အေပၚမွာ ဘယ္လုိအစုိးရမ်ဳိးျဖစ္လာမလဲ။ ဘယ္လုိ ပုံသ႑ာန္နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းမယ့္ အစုိးရမ်ဳိးျဖစ္မလဲ ဆုိတာ မူတည္တယ္။ ပြင့္လင္းမႈကိုေပးမယ့္ အလားအလာမ်ဳိး ရွိမလား။ ဒါဆုိရင္ သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္ ရွိလာႏုိင္မယ္ေလ။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေရးလာႏုိင္ မယ္ေလ။ သုိ႔မဟုတ္ဘဲနဲ႔ စည္းေတြကမ္းေတြ ေဘာင္ေတြနဲ႔ သြားမလား ဆုိတာ မသိႏုိင္ေသးဘူးေလ။ ဘာမွ ႀကဳိတင္ၿပီး ေျပာလုိ႔မရေသးဘူး။

ေမး။ ။ ဆရာ ဘာမ်ားေျပာခ်င္ေသးလဲ။

ေျဖ။ ။ အဓိကကေတာ့ဗ်ာ မီဒီယာသမားေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္ မွန္မွန္ကန္ကန္နဲ႔ ျပည္သူ႔ အက်ဳိးစီးပြားကို လုပ္ေဆာင္ေပးၾကဖုိ႔၊ ရပ္တည္ေပးၾကဖုိ႔ပဲ လုိလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အြန္လုိင္း-ဝဏၰ
လွ်ပ္တစ္ျပက္ သတင္းဂ်ာနယ္မွ