တိဗက္ေတြအတြက္ သုခဘံုက ဘယ္ေတာ႔လဲ..

Thursday, 18 August 2011 13:58 သုခသခင္ (ေပးပို ့သူ ဗမာ့ေသြး)
ဒီအပတ္အတြင္း တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးက "ငါတို႔ တိဘက္ေတြ လြတ္ေျမာက္မႈကို လိုလားတယ္" " ဒလိုင္းလားမားကို တိဗက္ၿပန္ခြင္႔ေပးပါ " လို႔ေတာင္းဆိုလ်က္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မီးေလာင္ကၽြမ္းေစကာ အသက္စြန္႔ခဲ႔ပါတယ္။

ဒါဟာ ဒီႏွစ္အတြင္း ဒုတိယေျမာက္ တိဗက္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ ကိုယ္႔ကိုကုိယ္ မီးရိႈ႕အသက္စြန္႔ကာ တရုတ္ဆီမွ တိဗက္လြတ္ေၿမာက္မႈ အတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္လိုက္ျခင္းပါပဲ။ ဒါဟာ တရုတ္ရဲ႕ တိဗက္အေပၚ ဆက္လက္ဖိႏိွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ အေထာက္အထားပါပဲ။ ေနာက္တိဗက္ေတြရဲ႕ မဆုတ္မနစ္ေသာ ေနာက္မတြန္႔ေသာ ရြံ႕ရြံ႕ခၽြံခၽြံခုခံမႈ သက္ေသပါပဲ။

အသံမဲ႔ေနေသာ ရဲရင္႔တဲ႔ တေျမတည္းေန တေရတည္းေသာက္ တိဗက္က စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားသူေတြကို ပံ႔ပိုးဖို႔ဆိုတာ တိဗက္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အေလးထားအပ္တဲ႔ တာ၀န္ပါ ။

တရုတ္တပ္ေတြ ပထမဆံုးတိဗက္ကို ေရာက္ရွိတဲ႔ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္တုန္းက တရုတ္ေတြက တိဗက္လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဆိုရွယ္လစ္ သုခဘံုေလးကို ဖန္တီးေပးဖို႔ ကတိေပးခဲ႔ပါတယ္ ။ အခုႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ မတရားသျဖင္႔ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီးေနာက္ တိဗက္မွာ သုခဘံုဆိုတာ မေတြ႔ရပါဘူး ။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး ၊ ကိုလိုနီစနစ္ပဲ ရွိတာပါ။ သုခဘံုဆိုတာမရွိပါဘူး၊ ကံဆိုးမိုးေမွာင္ က်မႈေတြသာ ရွိတာပါ။

တရုတ္ကေန တိဗက္ကို လမ္းေဖာက္ဖို႔အတြက္ တိဗက္လူမ်ဳိးေတြက ကူညီခဲ႔ပါတယ္ ။ ယဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုတဲ႔ တရုတ္စစ္သားေတြဆီက ေငြျပားေလး နည္းနည္းေတာ႔ ရလိုက္ပါရဲ႕။ လမ္းေတြေဖာက္ၿပီးေတာ႕ ၁၉၅၀ အေစာပိုင္းမွာ တြင္းထြက္ပစၥည္းေတြၾကြယ္၀တဲ႔ တိဗက္ေတာင္တန္းေတြဆီ ထရပ္ကားေတြ ေရာက္ရွိလာပါေတာ႔တယ္။

ေနာက္ တရုတ္အလုပ္သမားေတြ၊ ဘာအတြက္လာၾကတာလဲ။ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္ဖိုးရွိတဲ႔ ေရႊ ၊ ေၾကးနီ ၊ ယူေရနီယံစတဲ႔ တြင္းထြက္ေတြကို ေသြးစုတ္အၿမတ္ထုတ္ဖို႔ပါပဲ ။

တစ္ညတာအတြင္း ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ယဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုတဲ႔ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြလည္း ေျပာင္းလဲသြားပါတယ္။ တိဗက္ေတြကို ႏွိပ္ကြပ္လာပါတယ္။ ရန္မူတဲ႔ အျပဳအမူေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ သူတို႔ေတြက ေသနတ္တကားကားနဲ႔ေပါ႔၊ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ရုတ္ျခည္းစတင္လာတယ္။ ေသဆံုးမႈေတြ ေနာက္ အပ်က္အစီးေတြ။

အဆံုးမသတ္ႏိုင္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဖိႏွိပ္မႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေရာေႏွာခံရတာေတြ ၊ စီးပြားေရးအရ ေဘးဖယ္ထုတ္ခံရမႈေတြ နဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ပ်က္စီးမႈေတြ ကလြဲလို႔ တိဗက္လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဘာမွ ပိုင္ဆိုင္ခြင္႔မရွိခဲ႔တာဟာ လက္သင္႔မခံႏိုင္စရာပါ။

ေဘဂ်င္းကေန လာဆာအထိ ေဖာက္လုပ္ထားတဲ႔ မီးရထားလမ္းဟာ တိဗက္ရွိ သဘာ၀သယံဇာတေတြကို အျမတ္ထုတ္ဖို႔နဲ႔ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြတိဗက္ထဲ တစိမ္႔စိမ္႔ စိမ္႔၀င္လႊမ္းမိုးဖို႔ကလြဲၿပီး ဘာျဖစ္ႏိုင္အံုးမွာလဲ။

အခုဆိုရင္ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးက႑ရဲ႕ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကို တရုတ္လူမ်ဳိးေတြက ပိုင္ဆိုင္ၿပီး လည္ပတ္ေနပါၿပီ။ အစိုးရ၀န္ထမ္းေပါင္း ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ကလည္း တရုတ္လူမ်ဳိးေတြပါ။ တိဗက္လူမ်ဳိး အထက္တန္း သို႔မဟုတ္ တကၠသိုလ္ဒီဂရီ ရၿပီးသူေတြထဲမွာ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္က အလုပ္လက္မဲ႔ပါ။

ဒီႏွစ္အေစာပိုင္းက တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ လာဆာကို လာေရာက္ လည္ပတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔အေျပာကေတာ႔ တိဗက္ရဲ႕ အႏွစ္ ၆၀ ေၿမာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ တိဗက္လြတ္ေၿမာက္ေရး အထိမ္းအမွတ္က်င္းပဖို႔ဆုိတာပါ။

ဒါေပမဲ႔ တကယ္႔တကယ္ေတာ႔ ဒီအခမ္းအနားဟာ မေၾကညာတဲ႔ မာရွယ္ေလာ (martial law) ေအာက္မွာပါ။ ေအာ္တိုမက္တစ္စက္ေသနတ္ေတြကိုင္ေဆာင္ထားတဲ႔ စစ္သားေတြက လာဆာၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းမေတြေပၚမွာ ကင္းလွည္႔လို႔ ၊ အခ်ဳိ႕လက္ေၿဖာင္႔တပ္သားေတြက ေခါင္မိုးေတြေပၚမွာ ေနရာယူလို႔။ တိုးရစ္စ္ေတြလည္း ဒီအခမ္းအနားကုိ သြားေရာက္ခြင္႔ တားျမစ္ထားပါတယ္။

ဇူလိုင္ ၆ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ႔ တိဗက္ေခါင္းေဆာင္ ဒလိုင္းလားမားရဲ႕၇၆ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ကို က်င္းပခြင္႔တားျမစ္တာေတြက တရုတ္ရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈဟာပိုမိုဆိုးရြားလာေနတာကို ျပသရာေရာက္ပါတယ္ ။

တိဗက္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာ႔ အၾကမ္းမဖက္တုိက္ပြဲဆင္ႏႊဲတုန္း ၊ ဒိုင္ယာေလာ႔ (ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး) ကတဆင္႔ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ အေျဖရွာဖို႔ ၾကိဳးစားတုန္း။

အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ၿဖစ္တဲ႔ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ မူ၀ါဒနဲ႔ တိဗက္လူမ်ဳိးေတြအတြက္ အစစ္အမွန္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင္႔ရဖို႔၊ တိဗက္ေရာ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျဖရွာဖို႔ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႔လိုပါတယ္။ တရုတ္ကို စူပါပါ၀ါႏိုင္ငံအျဖစ္ သိေနၾကၿပီ။

စစ္တပ္ေနာက္ကြယ္ကေနၾကိဳးကိုင္ထားတဲ႔ တရုတ္စီးပြားေရးစနစ္ဟာ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္ေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ကိုယ္က်င္႔တရားပိုင္း ဆိုင္ရာစံႏႈန္းေတြ ကေတာ႔ ေနာက္မွာ က်န္ရစ္ခဲ႔ပါတယ္ ။

တိဗက္လူမ်ဳိးေတြကို သူတို႔ရဲ႕ ခ်က္ျမွဳပ္ရာေဒသမွာ ဒုတိယတန္းစားႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက် ႀကံေဆာင္ေနသေရြ႕ တိဗက္ေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ တရုတ္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ၾကံၾကံခံႏိုင္ဖို႔ခြန္အားေတြ ကတည္ရွိေနမွာပါ။

ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးက အစစ္အမွန္တိဗက္လြတ္လပ္ေရး ကိုဦးတည္ေစမွာပါ။ တိဗက္ေတြရဲ႕ ကိုယ္႔ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီ
...Rest of your post