အတၱဟိ အတၱေနာ နာေထာ (မိမိ ကိုယ္သာ ကုိးကြယ္ရာ)

"ကယ္တင္ရွင္"

ေသခ်ာေနျပီ
ေသခ်ာေနခဲ့ပါျပီ
ဒါဟာေသခ်ာေနခဲဲ့တာ
ဆယ္စုႏွစ္ငါးခုရိွခဲ့ျပီ။

ငါတို ့အေမွာင္က်ေနခဲ့တာ
ငါတို ့အားလံုးေထာင္က်ေနရတာ
မေရရာမႈေတြထဲမွာပဲ ေသခ်ာေနခဲ့ပါျပီ။

ဘ၀ေတြက်ိဳးေၾကဖရိုဖရဲ
ငါတို ့ေန ့စြဲေတြလည္းအျပိဳျပိဳအလဲလဲေပါ့။
တခါေလာက္ေတာ့ေခါင္းေမာ့ခ်င္မိပါရဲ ့
ငါဟဲ့ျမန္မာ…ငါတို ့ျမန္မာလို ့ေလ
အနိစၥ မတည္ျမဲျခင္းဆိုတာလည္း
ဘာေၾကာင့္မ်ားခုခ်ိန္ထိိ
ငါတို ့ေတြအတြက္မမွန္ေသးတာလဲ။

ကံၾကမၼာကရြဲလြန္းတယ္ကြာ
ငါတို ့လည္းလူေတြပါ
အစာေတာ့၀၀စားခ်င္တာေသးေပါ့
ပေရာ္ဖက္ဆာ အိပ္မက္မက္ခ်င္ေသးတာေပါ့
ကမၻာ့အဆင့္ထိတက္ မတ္မတ္ရပ္ျပခ်င္ေသးတာေပါ့။

ငါတို ့ကဘာမွားေနလို ့လဲ
ငါတို ့ေတြေလ ေမြးကတည္းက
ဘာမ်ားခ်ိဳ ့ယြင္းခဲၾ့ကလို ့လဲ
ဘယ္သူ ့ကိုမ်ား ငါတို ့ထိခိုက္ပစ္မွားခဲ့လို ့
ငါတို ့ကိုေလွာင္ပိတ္ထားရတာတဲ့လဲ။

ေဟာဒီမွာ…
ဆႏၵေတြေသဆံုး
အနာဂတ္ေတြတိမ္ဖံုး
ငါတို ့မ်က္လံုးေတြ
ေရာင္နီကိုေမွ်ာ္ေနရလြန္းလို ့
နီက်င္ေ၀မြဲ
ရီခ်င္စိတ္လည္းမရိွေတာ့တာ
ငါမွတ္မိသေလာက္ဆို
မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ၾကာေညာင္းခဲ့။
တကယ္ဆို ဘယ္သူ ့ကိုမွမမုန္းတတ့္တဲ့
အျပံဳးသက္သက္ ေ၀ခ်င္ခဲ့သူေတြပါ။

ငါတို ့ေခတ္က်မွ
ေသနတ္ေျပာင္းေတြက ဇာတ္ရွည္လြန္းတယ္
ရတက္အေပါင္းေပြရ ခက္ေလလြန္းတယ္။
ဘယ္သူကယ္မွလြတ္ေျမာက္ရေလမလဲ
ေကာက္ခ်က္ခ်ဆြဲလိုက္ေတာ့
အဲဒီေကာင္…အဲဒီေကာင္ေလ
မသိေယာင္ေဆာင္လို ့မ်က္ႏွာလႊဲထား
ၾကည့္မွန္ထဲကငနဲကို ဘြားခနဲေတြ ့လိုက္တယ္။

မိုဃ္းေသြး
moethway
Generation Wave

http://www.generation-wave.blogspot.com/
http://youthsofthenation.blogspot.com/

မွတ္္ခ်က္။ ။ ညီေလး ေမာင္မိုဃ္းေသြး ရဲ့ မိမိကိုယ္မိမိ မညွာမတာ ေ၀ဖန္လိုက္တဲ့ ကဗ်ာပါခင္ဗ်ာ။
ေတာ္ေတာ္လည္းရွက္မိပါရဲ့..က်ေနာ့ မ်က္ႏွာၾကီးကလည္း.. အရွက္မရွိ မွန္ထဲမွာဗ်ာ။ ဓါးနဲ့ေတာင္လွီးဖို ့ေကာင္းေနျပီေပါ့။
ဒို ့ေခတ္က်မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား.
ကဲ ပရိႆာတ္တို ့ေရ... မညံ့ခ်င္ မညံ့ေၾကာင္းျပၾကပါစို ့လားဗ်ာ။ ကိုယ့္ အားကိုယ္ကိုး က်ဳပ္တို ့ ဗမာ မ်ိဳးပါဗ်ိဳ ့။ ရဲရင့္ၾကပါစို ့။ ဘာမွေၾကာက္ၾကဖို ့မလို။