အပယ္ခံအက်ဥ္းသား

ကဗ်ာဆရာ ေကာင္းကင္ကို။ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာသို ့
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
လူသားအားလံုးဟာ
ဘယ္သူေဆာက္ထားမွန္းမသိတဲ့ ေထာင္ၾကီးထဲမွာ
ေထာင္ဒဏ္တသက္ က်ခံေနၾကရတဲ့ အျဖစ္ပါ။

တကယ္လုိ႔ သင္ဟာ
ေထာင္အၾကီးၾကီးထဲက
ေထာင္အေသးေလးထဲမွာပါ
ထပ္က်မေနဘူးဆိုရင္ေတာ့
သင့္ေထာင္ရဲ႕အက်ယ္အဝန္းကုိ
သင့္ႏုိင္ငံအက်ယ္အဝန္းရယ္
သင့္ဗီဇာအေျခအေန
သင့္ေငြေၾကး ပမာဏေတြက
ျပဌာန္းသတ္မွတ္ေပးလိမ့္မယ္။

ဒီေထာင္မွာ… ေငြရွိရင္… ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား… ဝယ္လို႔ရတယ္။ (ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္က လြဲလို႔)
ဒီေထာင္မွာ… အာဏာရွိရင္… စိတ္ၾကိဳက္… မိုက္ေၾကးခြဲလို႔ရတယ္။
ဒီေထာင္မွာ… ၾကံတတ္ဖန္တတ္ရင္….စိတ္တိုင္းက် သုိက္တူးလို႔ရတယ္။ (ဘုရားသခင္ရဲ႕ နဖူးေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး)
ဒီေထာင္မွာ… ေက်ာက္ေသြးသလုိ… မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးႏုိင္ရင္
စိတ္မွာဘယ္ေလာက္ ေခ်းကပ္ေခ်းကပ္
ျဖိဳးျဖိဳးဖ်တ္ဖ်တ္ အေရာင္လက္မယ္။

ေထာင္သားေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့
ေထာင္ထဲမွာ ၾကာႏုိင္သမွ်ၾကာၾကာ…ေနႏုိင္ေရးပဲ။
စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားျပီး
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ လြတ္ေၾကာင္းၾကံခ်င္သူေတြကုိေတာင္
ဥပေဒေတြနဲ႔ တားၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္
ဘယ္လုိပဲဇြတ္တားဇြတ္တား
လူတိုင္းေသေန႔ေစ့ရင္ လြတ္သြားၾကမွာဆိုေတာ့
ေစ်းကြက္တခုကလည္း ေပၚလာတယ္။
ေထာင္ရဲ႕အျပင္ေလာကမွာ ဘာရွိတယ္ ညာရွိတယ္နဲ႔
အာမခံေပးတဲ့ဌာနေတြ အလုပ္ျဖစ္လာၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ မက္လံုးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲခမ္းနားခမ္းနား
ေကာင္းကင္ေပၚက ေျမကြက္ဆုိတာေတြက
ေျခတဖက္ေတာင္ခ်လို႔မရဘူးမို႔လား။
ဒါေၾကာင့္…ေထာင္သားေတြကို
အျပင္ေလာကမွာ နိဗၺာန္တခု ရွိတယ္လို႔ မက္လံုးေပးျပီး
အဲဒီ့ နိဗၺာန္ဆီ အေတာင္ပံတစံုနဲ႔ ခ်က္ျခင္းထပ်ံခြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ဘယ္သူမွ ထပ်ံၾကလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။

ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္ေတြပိုလို႔ …ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးလာသူေတြလည္းရွိလာတယ္။
‘ထမင္းစားဖုိ႔ ေထာင္က်ေနတာလား၊ ေထာင္က်ဖို႔ထမင္းစားေနတာလား’ ဆိုျပီး
ေမးခြန္းပုစ ၦာေတြထုတ္လာၾကတယ္။
‘ငါေတြးတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ငါေထာင္က်ေနတယ္’ ဆိုတဲ့ ဒႆနေတြကုိ လုပ္လာၾကတယ္။

ေထာင္ၾကီးအဆင့္ျမင့္လာျပီး အခုိးအေငြ႕ေတြနဲ႔ ေညွာ္လာရတယ္
ေထာင္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးကုိ… စုိးရိမ္တၾကီးနဲ႔…ေအာ္လာရတယ္။
ေထာင္သားအဖိုေတြနဲ႔ …အမေတြေပါင္းျပီး…. ေထာင္သားအသစ္ေတြ… ေခၚလာၾကတယ္။
ေထာင္သားေတြ… နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔… ေပ်ာ္လာၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုေပ်ာ္ေပ်ာ္
တဘက္က ေနထြက္ခ်ိန္မွာ
တဘက္မွာ ေနဝင္ေနတတ္တယ္မို႔လား။
ေပ်ာ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း မွႈန္ဝါး
ပိတ္ကားၾကီးတခုလံုး ရုတ္တရက္ အေမွာင္က်သြားျပီး
ေထာင္ခန္းေလးတခုက သဘာဝမက်တဲ့ အေရာင္နဲ႔ လင္းလာတယ္။
ဗိုသီဗတ္သီ ဝတ္စံုနဲ႔
ေထာင္သားတေယာက္ရဲ႕ ပံုကုိျပတယ္။
ဘယ္သူေတြ ဘာကုိပဲေမွ်ာ္ေမွ်ာ္
ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုပဲေပ်ာ္ေပ်ာ္
သူ႔မွာသာ…ထူးထူးျခားျခား
အာမခံဌာနေတြကုိလည္းမယံု
ၾကိဳပြိဳင့္ဘံုေလာကေတြ အတြက္လည္း ပစၥဳပၸန္ကို မကုန္ခ်င္သူမို႔
ေထာင္ထဲမွာလည္း မေပ်ာ္သလို
လြတ္ရက္ကိုလည္း မေမွ်ာ္ရဲေပမယ့္
သူက…ေထာင္သားအမ်ားစုနဲ႔ အကၡရာတူျပီး ဘာသာစကားေတြကြဲ
သူ႔စိတ္အေရာင္က အျဖဴနဲ႔လည္းမတူ၊ အမည္းနဲ႔လည္းကြဲမို႔
“ေဟ့!
ငါတို႔ဘာသာငါတို႔
ကမၻာလို႔ နာမည္ေလွ်ာက္ေပးထားၾကတဲ့ ေထာင္ၾကီးထဲမွာ
ငါ့ကုိတေယာက္တည္း သီးသန္႔ခြဲ
တိုက္ပိတ္ထားတာ ဘယ္သူလဲ။”
ေကာင္းကင္ကို
Rest of your post