ေနာက္ျပန္ၾကည့္ရင္း၊ ေရွ႕ေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း (ေအာင္ဆန္းစုၾကည္)

ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ အစဆုိတာ တဖန္ျပန္သစ္ဆန္းဖုိ႔၊ အားေတြျပန္ျဖည့္ဖုိ႔၊ သႏၷိ႒ာန္သစ္ေတြခ်ဖုိ႔၊ အတိတ္ကအျဖစ္ေတြကုိ အ မွတ္ရဖုိ႔ အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ကုိ ျပန္ၾကည့္လုိက္ရင္ အခ်ဳိ႕အပုိင္းေတြဟာ အမွတ္ရစရာနည္းလြန္းလုိ႔ ဆံုးရႈံးသြားၿပီး အခ်ိန္ေတြနဲ႔အတူ ကြယ္ ေပ်ာက္သြားပါၿပီ။ ၂၀၁၀ ရဲ႕ပထမဆံုးေန႔ကုိ က်မ ဘယ္လုိျဖတ္သန္းခဲ့လဲ၊ က်မ သတိမရေတာ့ပါ။ သိပ္ၿပီးသက္ေတာင့္ သက္သာေတာ့ရွိခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ က်မရဲ႕အိမ္ကုိ ၂၀၀၉ဒီဇင္ဘာလထဲက စျပင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ သီတင္း ပတ္ အနည္းငယ္အၾကာမွာပဲ စည္ပင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက တားမိန္႔ထုတ္လုိ႔ ျပင္ဆင္မႈေတြ ရပ္လုိက္ရပါတယ္။

က်မရဲ႕ ေရွ႕ေနေတြ တားမိန္႔ကုိျပန္႐ုပ္သိမ္းဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတုန္းမွာ ကတ္ထူပံုးေတြ၊ေစာင္ထူႀကီးေတြနဲ႔ ထုပ္ထားတဲ့ ဘာရယ္မွန္းမသိႏိုင္တဲ့ အရာေတြ၊ ခရီးေဆာင္ေသတၱာအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေစာင္းေနတဲ့ေမွ်ာ္စင္နဲ႔တူတဲ့ စာအုပ္ပံုေတြအလယ္မွာ က်မ လေပါင္းမ်ားစြာ ေနထုိင္ခဲ့ရပါတယ္။ စာအုပ္စင္ျမင့္ႀကီးတခု၊ စားပဲြမ်ဳိးစံုနဲ႔ အထုပ္စည္းေတြၾကားထဲ ညပ္ေနတဲ့ က်မ ရဲ႕အိပ္ရာကေနေမာ့ၾကည့္ရင္ ကြာက်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိ ေကာင္းေကာင္းျမင္ရၿပီး အုိမင္းယုိယြင္းျခင္းနဲ႔ ေဆြးေျမ႕ ပ်က္စီးျခင္းတရားကုိ အခါမ်ားစြာ ဆင္ျခင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ရာသီဥတု ေအးေနရင္ေတာ့ ႁပြတ္သိပ္ေနတဲ့ အခန္းထဲေနရတာ ေႏြးေထြးသလုိလုိ။ ၿမိဳ႕ထဲျပထဲမွာ ေတာစခန္းခ်ေနသလို ဟန္နဲ႔ ေနရတာကလည္း တနည္းေတာ့ စြန္႔စားခန္းေတြ႔ေနရသလုိလုိ။ ဒါေပမဲ့ ရာသီဥတုက ပုိပိုၿပီး ပူလာေတာ့ စိတ္ကူး အႏုအလွေတြ ျပယ္သြားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျပတင္းအျပင္ဘက္ နံရံမွာ ျငမ္းဆင္ထားတာေၾကာင့္ ျပတင္းေတြ ဖြင့္လုိ႔ မရတဲ့အျဖစ္ေရာက္ၿပီး တညလံုးနီးပါး ပူပူအုိက္အုိက္ ေခၽြးေတြရႊဲလုိ႔ မအိပ္ႏိုင္သေလာက္ပါပဲ။ က်မကုိယ္က်မ က်န္းမာ ေရးေကာင္းလွပါတယ္လုိ႔ မခံစားႏိုင္ပါဘူး။

၂၀၁၀ ရဲ႕ ပထမသံုးလအတြင္း ကာလေတြကေတာ့ ကုိယ္ခႏၶာတင္ သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ လည္း အလြန္အမင္း အလုပ္လုပ္ရတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ယခင္ႏွစ္က အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းမွာ က်မအေပၚ ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ စီ ရင္ခ်က္အေပၚ အယူခံ၀င္ထားတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်မရဲ႕ေရွ႕ေနေတြ က်မနဲ႔ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အခါအားေလ်ာ္စြာ လာၾကပါ တယ္။ က်မအတြက္ ဒီဥပေဒေရးရာ ကိစၥတခုလံုးဟာ သိပ္စိတ္၀င္ စားစရာေကာင္းၿပီး အင္မတန္အေတြ႔အၾကံဳရင့္တဲ့ စြမ္းရည္ရွိတဲ့ ေရွ႕ေနႀကီးေတြဆီကေန အမ်ားႀကီးဗဟုသုတ ရခဲ့ပါတယ္။ က်မေရွ႕ေနႀကီးေတြနဲ႔တကြ အမ်ဳိးသားဒီမုိက ေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဥပေဒေရးရာေကာ္မတီအတြက္လည္း က်မ သိပ္ကုိ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ အဲဒီေကာ္မတီဟာ ၁၉၉၅ က စ လုိ႔ တရားဥပေဒကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔နဲ႔ က်မတုိ႔ႏိုင္ငံက ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူေတြဘက္က ခုခံကာကြယ္ ဖုိ႔ အတြက္ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္းဆုိရင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အ လုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မတီ၀င္တေယာက္လည္း ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ က်မအေနနဲ႔ ျပင္ပႏိုင္ငံေရးေလာကထဲ ဘာေတြျဖစ္ ေနသလဲဆုိတာေတြ သိရွိခြင့္ရခဲ့ၿပီး ပါတီရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ထဲ အတုိင္းအတာတခုထိ ပါ၀င္ႏိုင္ခဲ့ပါ တယ္။

ႏိုင္ငံေရး႐ႈကြက္ထဲ အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ ဒီလုိႏွစ္တႏွစ္မွာ ရင္ဆုိင္ရတဲ့ ဉာဏ္ရည္ျမင့္ စိန္ေခၚခ်က္ေတြဟာ က်မ အတြက္ က်န္းမာေရးကိစၥေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပုိအေရးႀကီးပါတယ္။

ဧၿပီလလယ္ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ တရား႐ံုးက အိမ္ျပင္တာကုိ ဆက္လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္ပါ တယ္။ အလုပ္သမားေတြ ျပံဳေရာက္လာတာနဲ႔ ျပင္ပကမၻာကအသံေတြ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတဲ့ သီးသန္႔ ျခံ ၀င္းဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းပဲ အဆက္မျပတ္ ဆူဆူညံညံ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားရွိတဲ့ ေနရာ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။

လုပ္စရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အဓိကလုပ္ငန္းက ေခါင္မုိးျပင္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး မုတ္သုန္လေတြမွာ က်မ ေမြ႔ရာ (အိပ္ေနရင္ က်မပါ) ေရမစုိေအာင္နဲ႔ ယုိလာတဲ့ မုိးေရကုိ ခံႏိုင္ေအာင္၊ ခုတင္နဲ႔ ခြက္ေတြ၊ ဇလံုေတြ၊ ပံုးေတြကုိ ခက္ခဲတဲ့ စစ္တုရင္ပဲြတပြဲ ကစားေတာ့ အ႐ုပ္ေတြေရႊ႕ရသလုိ လုိက္ေရႊ႔ေနရပါတယ္။ အခုေတာ့ ေခါင္လံုေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေတာ့မွာပါ။ ေနာက္တမုိးကုိ စိတ္ေအးလက္ေအးနဲ႔ က်မ ေစာင့္ေမွ်ာ္ႏိုင္ပါၿပီ။ ျမန္မာစကားမွာ “ေခါင္လံုတယ္” ဆုိတာ လံုျခံဳျခင္းကုိ ေဖာ္က်ဴးတဲ့ အလကၤာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိပ္ဆံုးကသာ ေကာင္းရင္ တဗိမာန္လံုး ေကာင္းမယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ကုိ ထင္ဟပ္တဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။

ျပဳျပင္၊ ထိန္းသိမ္း၊ ျပင္ဆင္တယ္ဆုိတာ ေနာင္ကာလမွာ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အဆင္ေျပမႈနဲ႔ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိမႈေတြ အမ်ားႀကီးရေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္ ႐ုပ္၀တၳဳဆုိင္ရာ ကိစၥေတြထက္ က်မအတြက္ ပုိအေရးႀကီး တာက လူေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ ဆက္ဆံလာႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ငါးလေလာက္ ၾကာျမင့္တဲ့ အိမ္ျပင္ခ်ိန္ကာလ (ဧၿပီကစၿပီး စက္တင္ဘာမွာ ၿပီးပါတယ္။ ၾကားထဲ သံုးပတ္ေလာက္ ခဏ ရပ္နားပါတယ္) မွာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း က်မတုိ႔ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ေသာကေတြနဲ႔ အကၽြမ္း၀င္ခြင့္ရခဲ့ပါ တယ္။ က်မတုိ႔ႏိုင္ငံက အလုပ္သမားထု ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြကုိ ပုိမုိနားလည္လာၿပီး၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နဲ႔ ဆႏၵကုိ ပုိမုိရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္ရပါတယ္။

အိမ္ျပဳျပင္တဲ့ စီမံခ်က္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြ အက်ဳိးဆက္တခုကေတာ့ အထူး သတင္း တပ္ဖဲြ႔နဲ႔တကြ အိမ္၀င္း လံုျခံဳေရး အတြက္ တာ၀န္ ယူထားတဲ့ အျခားတပ္ဖဲြ႔ေတြနဲ႔ မၾကာခဏ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြ၊ ေဆာက္လုပ္ေရး ပစၥည္းေတြ ျခံထဲသြင္းဖုိ႔ ေန႔စဥ္ လုိလုိ ေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္း ေနရပါတယ္။ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္စလံုးက အက်ဳိးအေၾကာင္း သင့္ျမတ္တာ၊ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း လုိက္ေလ်ာတာေတြနဲ႔ အတားအဆီးေတြကုိ ေခ်ာေမြ႔ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆုိတာလည္း က်မတုိ႔ ေတြ႔လာခဲ့ရ ပါတယ္။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ဟာ က်မအိမ္အတြက္ ေျပာင္းလဲတုိးတက္မႈေတြ အမ်ားႀကီး သယ္ေဆာင္ လာခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်မတုိ႔ ျပည္သူေတြ ေနထုိင္ေနၾကရတဲ့ က်မတုိ႔ တုိင္းျပည္မွာေရာ ဘာေတြ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခဲ့သလဲ ဆုိတာကေတာ့ ေနာင္တခ်ိန္ ျပန္ေျပာၾကရမယ့္ ပုိေလးနက္တဲ့ ပံုျပင္တပုဒ္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

က်မ လြတ္လာၿပီး ပထမဆံုးေရးျဖစ္တဲ့ ဒီေဆာင္းပါးကုိ က်မက အခုလုိ အဆံုးသတ္ခ်င္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ လံုးလံုး က်မကုိ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ခင္မင္မႈေပးခဲ့တဲ့ မာအိနိခ်ိရွင္ဘြန္းကို က်မ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာရင္း၊ က်မ ခင္ပြန္း အထူးႏွစ္သက္ခဲ့ၿပီး၊ အျမဲရွင္သန္ေနမယ့္ ပညာအျမင္ေၾကာင့္ က်မကုိယ္တုိင္လည္း ႏွစ္သက္ရတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္က ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကေလးကုိ က်မရဲ႕ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြနဲ႔ မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။

မေန႔ကဆုိတာ
အိပ္မက္မွ်သာ၊
မနက္ျဖန္ဆုိတာ
စိတ္ထဲကပံုရိပ္အလား၊
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ကုိသာ
ေကာင္းေကာင္းေနသြား၊
မေန႔ကတုိင္း
ၾကည္ႏူးစရာ
အိပ္မက္ျဖစ္သလုိ၊
မနက္ျဖန္တုိင္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျပည့္တဲ့
ပံုရိပ္ျဖစ္မယ္၊
ဒီေန႔ကုိသာ
ေကာင္းေကာင္း
ၾကည့္ေနသြား။

(The Salutation to the Dawn based on Vedic Hymn မွထုတ္ႏႈတ္သည္)

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္

(၁-၁-၂၀၁၁ ေန႔ထုတ္ Mainichi သတင္းစာတြင္ ဂ်ပန္ဘာသာ၊ အဂၤလိပ္ဘာသာတုိ႔ျဖင့္ ေဖာ္ျပၿပီး)

ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတဲြ ၂ အမွတ္ ၇၁ မွ ကူးယူတင္ဆက္သည္။

source by : ေန႔သစ္