အခ်ိန္နဲ ့အစာ

မနက္ဖန္က ဘာေန ့မွန္းဆိုတာကို
ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ ့ လဲရမယ့္အခ်ိန္နဲ ့
လဲႊျပီး မစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့ဘူး။

အခ်ိန္ဆိုတာ အစာ။
အစာဆိုတာ
ကိုယ္ေရြ ့မွ ျဖစ္ေတာ့ ။

အခက္ဆံုး အခ်ိန္က ကေလးေတြငိုတဲ ့အခ်ိန္
ငိုတဲ ့အခ်ိန္တိုင္း ကေလးေတြလိုတာအစာ
ဒီအခ်ိန္မွာ ငါဟာ တကယ္ဘဲ ငရဲသား ။

ေကာင္းကင္မွာပ်ံတဲ ့ငွက္ေတြ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္
သူ ့ဟာသူဟုတ္ေနတာၾကည့္ျပီး အားက်မိေပမယ့္
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့။

မ်က္လံုးႏွစ္ခုပြင့္လို ့ အေတာင္ပံျဖန္ ့ခြင့္မရွိတဲ ့
.........................ငါ။

ဒီေလာက္ေတာင္အသံုးမက်ဘူးလားလို ့
ကိုယ့္က္ုယ္ ကို္ယ္ျပန္ျပီး အျပစ္တင္ေနတဲ ့သူေတြ
ငါေနတဲ ့ ေနရာ၀န္းက်င္မွာ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ။

အေဖကေျပာဖူးတယ္ ဆင္စီးျပီး ျမင္းရံတာျမင္ခ်င္တယ္တဲ ့
တကယ္ေတာ့
ရင္ထဲကတခုဘဲျပန္ ေျပာမိပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ ့တိုင္းျပည္မွာ ဆင္စီးျပီး ျမင္းမရံႏိုင္တဲ့သူေတြ အႏွစ္ ၆၀ေက်ာ္ျပီ
အေဖရယ္လို ့။

ေလာေလာဆယ္ ဆင္မရွိ ျမင္းမရွိ
ရွိတဲ ့တာယာေျခဖိနပ္နဲ ့ ကၽြန္ေတာ့ ကေလး အစာေလးရဖို ့အေရး
ကၽြန္ေတာ္ခရီးႏွင္ေနပါတယ္။

ေဒါင္းတမာန္၂၆။၀၄။၂၀၁၁
Rest of your post